Γράφει ο Νίκος Δρίβας.
Το Βaseball δεν το λές και το πιο διαδεδομένο άθλημα στην Ελλάδα.
Λίγοι εως ελάχιστοι πρέπει να είναι αυτοί που το γνωρίζουν και το παρακολουθούν, ενώ η μεγαλύτερη επαφή που έχουν οι περισσότεροι πρέπει να είναι με το στοίχημα και το κουπόνι του ΟΠΑΠ, το οποίο εδώ και λίγα χρόνια έχει βάλει στην φαρέτρα του το συγκεκριμμένο άθλημα.
Κινηματογραφικά, δεν είναι και λίγες οι ταινίες που έχουν ασχοληθεί με το baseball, απλά λίγες έως και ελάχιστες πρέπει έχουν κάνει αίσθηση στην Ελλάδα.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το Moneyball, μια έξυπνη ταινια (προτάθηκε μάλιστα και για Όσκαρ) που βέβαια είχε να κάνει με τον αθλητισμό γενικότερα, παρά με baseball.
Εδώ στο Τrouble with the Curve, έχουμε να κάνουμε με μια μπερδεμένη ταινία, που είναι λίγο από όλα.
Λίγο σαχλοκομεντί, αρκετά μελό σε μερικά σημεία και λίγο ασχολούμενη με το baseball, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο πρόβλημα της να είναι η έλλειψη προσανατολισμού.
Πρώτα απ' όλα όμως ας δούμε με τι έχουμε να κάνουμε και μετά θα προχωρήσουμε σε μια πιο ενδελεχή ανάλυση:
Ο Gus (Clint Eastwood) είναι ο σκάουτερ της ομάδας μπέιζμπολ των Atlanta Braves, αλλά η ηλικία του πλέον είναι προχωρημένη.
Αυτό που θέλει να ανακαλύψει είναι αν ακόμα έχει αξία ως σκάουτερ, αλλά και ως πατέρας.
Έτσι, παίρνει μαζί την κόρη του, Mickey (Αmy Adams, The Master), στο τελευταίο του ταξίδι ως σκάουτερ για να τσεκάρει τον ταλαντούχο Βο Gentry.
Κατά το ταξίδι του, θα έρθει κοντά με έναν αντίπαλο σκάουτερ, τον Johnny (Justin Timberlake, In Time), έναν άντρα που είχε περάσει από τον έλεγχο του Gus όταν ήταν ακόμα παίκτης.
Όμως, ο Johnny δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τη Mickey, κάτι που δεν εγκρίνει ο Gus.
Kαταρχήν, να πούμε ότι πρόκειται για την πρώτη ερμηνευτική εμφάνιση του Eastwood μετά το Gran Torino κι ενώ είχε ανακοινωθεί πως δεν θα ξαναπαίξει, και συν τοίς άλλοις, η πρώτη μετά το 1993 (In The Line of Fire) που δεν σκηνοθετεί τον εαυτό του.
Η ταινία έχει τέσσερις βασικούς πυρήνες πάνω στους οποίους κινείται σε όλη την διάρκεια της.
Πρώτα απ' όλα θέλει να εστιάσει στο άθλημα του baseball και στην διαδικασία ανέυρεσης ταλέντων, όπου και μας δίνονται διάφορες τεχνικές πληροφορίες, τις οποίες βέβαια όσοι δεν είμαστε έστω και λίγο σχετικοί με το άθλημα δεν καταλαβαίνουμε.
Έπειτα, έχουμε να κάνουμε με τον Eastwood και τα προβλήματα τόσο με τα αντανακλαστικά του, όσο και με την σχέση με την κόρη του, ενώ τέλος έχουμε το φλέρτ του Timberlake με την Adams.
Μέχρι εδώ σχετικά καλά.
Το θέμα όμως είναι ότι σε όλη την διάρκεια της ταινίας δεν υπάρχει συνοχή με αποτέλεσμα και οι 3 αυτές υποενότητες να μπλέκονται μεταξύ τους και η ταινία να μην αποφασίζει σε κανένα σημείο της προς τα που κλίνει.
Είναι σαν να έχουμε τρείς ταινίες μικρού μήκους σε μια ενιαία, αλλά να μην συνδέονται πουθενά μεταξύ τους.
Ειδικά στο δεύτερο μέρος (πέρα από ένα δεκάλεπτο με τα draft παιχτών και κανα δυο καλές σκηνές), έχουμε να κάνουμε με ένα αχταρμά, που από ένα σημείο και έπειτα δείχνει να εγκαταλείπει τις όποιες δυνατότητες για κάτι καλύτερο.
Ένα άλλο πρόβλημα (κλάσικό πλέον πολλών σύγχρονων Αμερικάνικων ταινιών) είναι το γεγονός ότι υπάρχουν άπειρα κλισέ τα οποία λειτουργούν ανασταλτικά στην παρακολούθηση της ταινίας (ενώ υπάρχουν άλλες ταινίες που μπορεί να μην επηρεάζουν τόσο) και γενικότερα υπάρχει μια επαναλαμβανόμενη εκνευριστική τάση προς τις σεναριακές ευκολίες, οι οποίες μάλιστα δεν προσδίδουν και τίποτα το ιδιαίτερο στο σύνολο της ταινίας.
Ακούγοντας ότι παίζει ο Clint Eastwood, πίστεψα ότι κάποιο ενδιαφέρον θα έχει το Τrouble with the Curve, αλλά μάταια.
Οι καλές στιγμές είναι λίγες και δυστυχώς ο καταξιωμένος και πολυβραβευμένος γερόλυκος του Hollywood δεν είναι μέσα σε αυτές.
Πέφτει πολύ εύκολα στην λούμπα των κλισέ, ενώ η ερμηνεία του δεν είναι καθόλου καλή (λόγω των ελλείψεων του σεναρίου φυσικά), άσχετα αν ακόμα και εδώ το παλεύει για κάτι καλύτερο.
Φαίνεται ωστόσο ντεφορμαρισμένος και μακριά από τον καλό του εαυτό.
Ίσως και να φταίει το γεγονός ότι δεν βρίσκεται πίσω από την κάμερα, κάτι που θα του έδινε και την δυνατότητα καλύτερης ερμηνείας και είναι σίγουρο ότι το αποτέλεσμα της ταινίας δεν θα ήταν τόσο απογοητευτικό.
Όσον αφορά το υπόλοιπο cast, με εξαίρεση τον πάντα αξιόπιστο John Goodman (Argo) επικρατεί το απόλυτο χάος.
Θα σταθούμε όπως είναι λογικό σε δυο ηθοποιούς οι οποίοι (δικαίως ή αδίκως) έχουν αυξήσει κατακόρυφα τις μετοχές τους στην κινηματογραφική βιομηχανία.
Την Amy Adams και τον Justin Timberlake.
Θα αρχίσω από τον τελευταίο τονίζοντας καταρχάς, ότι στην αρχή που έγινε η μετάβαση του από την μουσική στην βιομηχανία φοβήθηκα ότι θα είναι μια από τα ίδια.
Ωστόσο, αν και δεν έχει κάνει τρομερές ερμηνείες (με εξαίρεση τον πολύ καλό του ρόλο στο Social Network), στο σύνολο του είναι αξιοπρεπής.
Εδώ όμως παίζει με ένα μπλαζέ ύφος λές και είναι κανένας καταξιωμένος ηθοποιός, αφήστε δε που δεν βοηθάει και ο ρόλος με αποτέλεσμα να καταλήγει να μην είναι συμπαθής στον θεατή.
Και επίσης δεν έχει καμία μα καμία χημεία με την Amy Adams και αυτό είναι ολοφάνερο σε κάθε τους σκηνή.
Τι να κάνουμε, με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται.
Η επιλογή και των δυο ηθοποιών είναι εντελώς άστοχη.
Κλείνω με την Amy Adams (έχει προταθεί 4 φορές για Όσκαρ), η οποία άμα δεν έχει ένα στοιχειωδώς καλό σενάριο, δεν μπορεί να ερμηνεύσει καλά.
Καλή, χρυσή ηθοποιός αλλά δεν μπορεί (ακόμα τουλάχιστον) να "τραβήξει" μια ταινία μόνη της, θέλει και την κατάλληλη υποβοήθηση.
Εδώ δεν μπορεί να πείσει στον ρόλο της και εκτός από τον Timberlake δεν λειτουργεί καλά ούτε με τον Eastwood.
Γενικά το cast που επιλέχθηκε αποδεικνύεται λίγο άστοχο στο σύνολο του.
Όχι φυσικά ότι συμμετέχουν κακοί ηθοποιοί.
Για να συνοψίσουμε, το Trouble with the Curve είναι μια μέτρια ανιαρή ταινία, παρατραβηγμένη σε αρκετά σημεία (και ιδίως στο φινάλε της), όπου λίγες είναι οι καλές στιγμές αλλά κάποιος που θα την παρακολουθήσει δεν θα έχει κάποιον λόγο για να του χαραχθεί στο μυαλό.
Τα τεράστια κενά στο σενάριο είναι εκείνα που την χαντακώνουν και τα επαναλαμβανόμενα (χωρίς λόγο και ανούσία) κλισέ είναι εκείνα που δίνουν την χαριστική βολή σε μια αδιάφορη ταινία, η οποία είναι φανερό πως χάνει τελείως από θεματικό προσανατολισμό.
Προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 21 Σεπτέμβρη 2012, ενώ στην Ελλάδα κυκλοφορεί σε DVD από τις 27 Φεβρουαρίου 2013, με ελληνικό τίτλο Τα Γυρίαματα της Ζωής, από τη Village.
1.jpg)
