Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Ο Χατζηπαπάς με προειδοποίησε για το Holy Motors, πως πρόκειται για μια τρελή και ακραίως σινεφίλ ταινία.
Έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη την στιγμή πως δεν πρόκειται για ένα ακόμα συνηθισμένο φιλμ.
Αντίθετα, προτίμησα να πάω στην προβολή χωρίς να γνωρίζω τίποτα για την ταινία και χωρίς καν να έχω δει trailer.
Το τι με περίμενε;
Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία.
Και επειδή ακριβώς είναι μια ιδιαίτερη ταινία, το review μου δεν θα ακολουθήσει την συνηθισμένη του ροή.
Έτσι, ξεκινώντας θα σας κάνω δυο περιγραφές του σεναρίου.
Η μια θα αφορά το τι δείχνει το σενάριο, και η άλλη το τι κατάλαβα...
Σε έναν ακραία σουρεαλιστικό κόσμο, παρακολουθούμε μια ημέρα από την ζωή του M.Oscar (Denis Lavant).
Ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος μπαίνει στην λιμουζίνα του και η περιπέτεια του ξεκινά.
Έχει εννέα «συναντήσεις» στις όποιες πρέπει να παραβρεθεί.
Κάθε meeting είναι και μια περιπέτεια που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας.
Έτσι, με ταχύτατο ρυθμό μεταμορφώνεται και αλλάζει χαρακτήρες.
Αρχικά μεταμορφώνεται σε έναν ευκατάστατο επιχειρηματία, μετά σε μια ζητιάνα, έπειτα σε έναν σκηνοθέτη, ενώ φυσικά δεν λείπει και η μεταμόρφωση του σε τρελό.
Με αυτόν τον τρόπο και χωρίς κάποια ιδιαίτερη συνοχή, αυτός ο άνθρωπος συνεχώς αποδέχεται ρόλους.
Κάθε ρόλος παίρνει και ένα κομμάτι της ψυχής του, καθώς αυτός πορεύεται προς την επόμενη ερμηνεία που έχει να εκτελέσει.
Έτσι πριν προχωρήσω παρακάτω πρέπει να επαναλάβω πως πρόκειται για μια καθαρά σουρεαλιστική και συμβολική ταινία.
Στο Holy Motors δεν μετράει το σενάριο ή η συνεκτικότητα και η δομή του.
Αντίθετα, το μόνο που επιδιώκει είναι η συνεχής προβολή έντονων εικόνων ιδιάζουσας σημασίας.
Έτσι, περνάω στο δεύτερο κομμάτι της περιγραφής μου, το οποίο ασχολείται όχι με το τι παρακολούθησα, αλλά με το τι κατάλαβα.
Ο M.Oscar δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος.
Είναι ένας ηθοποιός.
Και η ταινία δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά το δράμα αυτού του ηθοποιού.
Συνεπώς, ό,τι βλέπουμε είναι η μετάβαση του από τον έναν ρόλο στον άλλο. Αυτοί οι ρόλοι του είναι κάποιες φορές ψυχοφθόροι και κάποιες φορές λυτρωτικοί.
Το μόνο σίγουρο για τον M. Oscar είναι ότι αυτά τα μικρά θεατρικά είναι όλη του η ζωή.
Και αυτό εξηγεί και το Holy Motors.
Δεν ξέρω εάν σας μπέρδεψα περισσότερο ή εάν σας ξεκαθάρισα κάποια πράγματα αλλά ελάχιστη σημασία έχει έτσι και αλλιώς η δική μου ερμηνεία των γεγονότων.
Η αλήθεια είναι πως η ταινία ούτε έχει σκοπό να καταλήξει κάπου, ούτε να προβεί σε συγκεκριμένες απαντήσεις, οπότε ο καθένας είναι ελεύθερος να δημιουργήσει την δίκια του εξήγηση στις παράξενες σκηνές που διαδραματίζονται.
Γιατί όσο εντυπωσιακές και εάν είναι οι εικόνες, η ταινία ξεπερνά τα όρια του σινεφίλ.
Όλος αυτός ο σουρεαλισμός από ένα σημείο και μετά κουράζει ακόμα και τους πιο φανατικούς του είδους.
Το σενάριο είναι απλά η αφορμή για να δημιουργήσουν μια κινηματογραφική ταινία για τον κινηματογράφο.
Φυσικά, η σκηνοθεσία του Leos Carax είναι εκπληκτική σε όλα της τα επίπεδα.
Υπερβολικά ψυχεδελική σε συγκεκριμένα σημεία, ενώ δεν λείπουν και οι στιγμές που αγγίζει τα όρια του grotesque και του body horror.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις ερμηνείες.
Ο απόλυτος πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Denis Lavant, έχει αναλάβει έντεκα διαφορετικούς ρόλους τους οποίους τους ερμηνεύει όλους εξαιρετικά.
Δίνοντας ζωή σε τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες, υποδεικνύει το πώς οφείλει να ερμηνεύει ένας ηθοποιός του σήμερα.
Σε μικρότερους ρόλους θα συναντήσουμε τις Eva Mendes (Last Night) και Kylie Minogue.
Όμως, από αυτά που σας αναφέρω προκύπτει και το μεγαλύτερο ερώτημα για μια ταινία αυτού του είδους.
Μια σκηνοθεσία υψηλού επιπέδου και μια εξαιρετική ερμηνεία, είναι αρκετές;
Γιατί αν εμβαθύνουμε, θα δούμε πως όλο αυτό το σουρεαλιστικό πείραμα του Carax έχει τις αδυναμίες του, με μεγαλύτερη τους φιλοσοφικούς διάλογους.
Γιατί δεν γίνεται μια ταινία χωρίς ροή και συγκεκριμένη κατεύθυνση να βασίζεται μόνο σε αερολογίες.
Είπαμε, θες να κάνεις κινηματογράφο για τον κινηματογράφο, κανένα πρόβλημα. Απλά συμπεριέλαβε και το κοινό σου μέσα σε αυτό το εγχείρημα.
Και επειδή δεν αντέχω, θα το πω και αυτό.
Όσο εύκολο είναι να υποστηρίζεις ότι μια ευρωπαϊκή ταινία (Holy Motors) ενός ταλαντούχου σκηνοθέτη (Carax) είναι ένα αριστούργημα, άλλο τόσο εύκολο είναι να βροντοφωνάζεις το πόσο απαίσια ήταν μια αμερικανική ταινία, ενός αμφιλεγόμενου σκηνοθέτη (Cronenberg) και με έναν ακόμα πιο αμφιλεγόμενο πρωταγωνιστή (Pattinson).
Και αυτό, απλά δεν μου φαίνεται σωστό.
Φτάνοντας στο τέλος αυτή της κριτικής, μπορώ να καταλήξω μονάχα σε ένα συμπέρασμα.
Από την μια, το Holy Motors είναι μια εξαιρετική ταινία στο κομμάτι της αισθητικής, αλλά από την άλλη μια επιτηδευμένη ταινία στο κομμάτι του περιεχομένου της.
Δίχως αμφιβολία είναι πρωτότυπη, αλλά για μένα αυτό είναι και θετικό και αρνητικό.
Στις αίθουσες από 22 Νοεμβρίου.
Holy Motors trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
