Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Η αφίσα της ταινίας τα λέει όλα.
Ασπρόμαυρο φόντο, ο ήρωας της ιστορίας μας σε σαφή αντιστοιχία με το τίτλο και τις όποιες παραπομπές αυτού, το όνομα της Disney και όλα αυτά συνοδευόμενα από τη φράση: «From the director of Alice In Wonderland, a film by Tim Burton».
Και να μην δεις τη ταινία, μπορείς πάνω κάτω να πάρεις μία (αρκετά σεβαστή) μυρωδιά του τι «παίζει» εδώ.
Κατ’ αρχάς, αν το πρώτο συνθετικό του τίτλου σου έλεγε κάτι, συγχαρητήρια έπεσες μέσα κατά 50%.
Όντως ο Burton ασχολείται με τον Victor Frankestein.
Σωστά σκέφτηκες πως νεκρά πλάσματα έρχονται ξανά στη ζωή...
Η μόνη διαφορά έγκειται στο γεγονός πως δεν μιλάμε πλέον για ανθρώπινα τέρατα αλλά για…ζώα.
Μάλιστα, ζωάκια που ανοίγουν εκ νέου τα μέχρι πρότινος παντοτινά κλειστά ματάκια τους και όλα αυτά προμονταρισμένα από ένα σκυλάκι, το οποίο το ζηλεύει σίγουρα ο Σημαδεμένος για τις ουλές του και το original τέρας του Frankestein για τις βίδες που εξέχουν από το λαιμό του.
Όχι και το ιδανικότερο σενάριο για μία οικογενειακή animation ταινία της Disney, θα σκεφτείτε.
Λάθος, λάθος και πάλι λάθος.
Ο Burton πείθει και τους τελευταίους άπιστους, αυτούς που δεν είδαν το Corpse Bride (Η Νεκρή Νύφη) δηλαδή, πως τα animation δεν σταματάνε στα χαρούμενα και ζωντανά χρώματα, στις χαρές, τα γέλια, τα ελαφάκια και τα σκιουράκια που τρέχουν και χοροπηδάνε χαρωπά μέσα στο δάσος.
Τα σκοτεινά και ψυχεδελικά τοπία διεκδικούν - και κερδίζουν - το δικό τους κομμάτι στην οικογενειακή ψυχαγωγία, ολοκληρωτικά πλέον μέσα από το stop motion Frankenweenie.
Με αρκετές επιρροές από τη συγκεκριμένη νουβέλα λοιπόν, ο Burton βάζει σκοπό να μας πείσει πως η νεκρανάσταση κατοικίδιων είναι θεμιτή και καλή, αν έχει σαν κίνητρο της την αγάπη.
Η απόλυτη ταύτιση και το μέγα δέσιμο του μικρού Victor Frankestein με το σκύλο του, Sparky, είναι το νήμα που κινεί τις μαριονέτες του Burton καθ΄ όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Ορίστε και το παιδικό concept.
Όταν όμως ένα αυτοκίνητο θα παρασύρει τον Sparky όλα αλλάζουν.
Η χαρούμενη οικογενειακή ταινία αποκτά σκοτεινή υφή καθώς ο Victor, ως Frankestein που σέβεται τον εαυτό του αποφασίζει να ξεθάψει το άψυχο σώμα του Sparky από το νεκροταφείο κατοικίδιων και να επιχειρήσει να το φέρει πίσω στη ζωή.
Ο πρωταγωνιστής μας είχε άλλωστε νωρίτερα εμπνευστεί το όλο εγχείρημα από τον καθηγητή του στη φυσική, τον εμβληματικό κύριο Rzykruski.
Εν πάσει περιπτώσει, το πείραμα στέφεται από επιτυχία, o Sparky επιστρέφει στη ζωή, με τους πατροπαράδοτους ψαλμούς: «It’s Alive» να συνοδεύουν φυσικά τη συγκεκριμένη νεκρανάσταση και η ιστορία μας μπαίνει πλέον σε μία τροχιά.
Επειδή όπως είπαμε ο Victor δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί αλλά ένας Frankenstein, με ότι αυτό συνεπάγεται, προσαρμόζεται πολύ εύκολα στην ιδέα πως τα μέλη του Sparky, τα οποία είχαν ραφτεί μεταξύ τους ύστερα από το τρομερό ατύχημα που του στοίχισε τη ζωή, ξεκολλάνε κατά περιόδους ή πως πλέον δεν χρειάζεται να τον ταΐζει παρά μόνο να τον φορτίζει από τις μεταλλικές ράβδους που εξέχουν από το λαιμό του.
Το παράξενο είναι πως μέσα από το ασπρόμαυρο φιλμ του Burton, μοιάζει τελικά απόλυτα ρεαλιστική η όλη κατάσταση με τα όποια ψήγματα υπερρεαλισμού να κρύβονται κάτω από το «χαλάκι» του πρώτου συνθετικού του τίτλου.
Πραγματικά μαγευτικό το σκηνικό της New Holland (πόλη όπου διαδραματίζεται η ιστορία), με το ασπρόμαυρο φόντο να τονίζει τη retro διάθεση της ταινίας και της υπόθεσης.
Τα credits για αυτό πιστώνονται φυσικά στον Burton.
Το σχολείο του Victor καθώς και οι συμμαθητές του, με προεξέχουσα φιγούρα το περίεργο κορίτσι με τα τεράστια - δίχως βλέφαρα - μάτια και το γάτο της τον κύριο Whiskers, αποτελεί επίσης ένα μνημειώδες σκηνικό της ταινίας αλλά και το γρανάζι που θέτει σε κίνηση τη συνέχεια της ιστορίας μας.
Με αφορμή λοιπόν ένα διαγωνισμό φυσικής, υπό την εποπτεία του «φευγάτου» κύριου Rzykruski βεβαίως βεβαίως ο Edgar αρχικά και στη συνέχεια κι άλλοι συμμαθητές του Victor ζητάνε από τον πρωταγωνιστή μας να μάθουν το μυστικό που κρύβεται πίσω από τον όχι και τόσο ζωντανό αλλά παράλληλα αρκετά δραστήριο Sparky.
Και αν αναρωτιέστε «τί είναι χειρότερο από ένα νεκραναστημένο ζωάκι», η απάντηση είναι αυτή: «Πολλά νεκραναστημένα ζωάκια» και μάλιστα υπό το κίνητρο όχι της αμέριστης αγάπης του ιδιοκτήτη προς αυτό, αλλά τη δίψα για «φτηνό» εντυπωσιασμό.
Σημειώστε πως η New Holland θυμίζει κάτι από το Night Of The Living Dead με κάποια μικρά ψήγματα από το Godzilla.
Το φινάλε ήταν κάπως αναμενόμενο, γεγονός που μας ξένισε λίγο καθώς το όλο concept ήταν γενικά αρκετά πρωτότυπο και διαφορετικό από ότι είχαμε συνηθίσει ως τώρα αλλά το όλο story που προηγήθηκε σώζει το γλυκό.
Ο Burton καταφέρνει να εντυπώσει αριστουργηματικά το μύθο του Frankestein στα παιδικά μυαλά.
Χωρίς άσκοπες φανφάρες αλλά μέσω μίας σφιχτοδεμένης ιστορίας, θέτει εκ νέου νέες βάσεις στη παιδική κινηματογραφική ψυχαγωγία, η οποία πλέον είναι ευχάριστα προσιτή και στους ενήλικες.
Οι φωνές των Charlie Tahan (Victor), Catherine O’ Hara (Mrs Frankestein, Weird Girl, Gym Teacher), Martin Short (Mr Frankestein, Mr Burgemeister), Martin Landrau (Mr Rzykruski) ντύνουν εξαιρετικά αυτή την αξιολογότατη ταινία για μία παιδική βραδιά κινηματογράφου εν όψει Halloween!
Αν μη τι άλλο άλλωστε, είναι μία καλή ευκαιρία για τους λιλιπούτειους σινεφίλ να αρχίσουν το ταξίδι τους στο μαγευτικό κόσμο της σκοτεινής αίθουσας διαμέσου μίας ταινίας ορμώμενης από ένα από τα κλασσικότερα φιλμ της ιστορίας του χώρου.
Στις αίθουσες από 22 Νοεμβρίου.
Frankenweenie trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
