Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Μπορεί οι γνώσεις μου σχετικά με τον χορό να είναι περιορισμένες αλλά για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: πως το franchise του Step Up, μετά την μαζική επιτυχία της πρώτης ταινίας, θα μπορούσε να έχει συνεχιστεί πολύ καλύτερα.
Χωρίς αμφιβολία, τα δυο sequel του πρώτου Step Up ήταν συμπαθητικά αλλά δεν κατάφεραν να συγκριθούν μαζί του σε θέμα ποιότητας.
Η τέταρτη ταινία της σειράς δυστυχώς συνεχίζει και αυτή με τα κλισέ και τις εμμονές που έχουν καθορίσει τις προηγούμενες ταινίες του franchise αλλά και γενικότερα τις ταινίες που καταπιάνονται με τον χορό.
Κοπέλα ερωτεύεται αγόρι, διαφορετική καταγωγή, χορευτικές «συμμορίες», προβλήματα στην σχέση, παραβατικές συμπεριφορές και όλα τα αναμενόμενα...
Πιο συγκεκριμένα, ο Sean (ο πρωτοεμφανιζόμενος Ryan Guzman) είναι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει στις φτωχογειτονιές του Miami και δουλεύει σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο.
Όμως, το πραγματικό του πάθος είναι ο χορός.
Έτσι, έχει ιδρύσει την δική του χορευτική ομάδα με την οποία οργανώνει τα mob του.
Με άλλα λόγια, η ομάδα του Sean εμφανίζεται σε πολυσύχναστα μέρη και ενώ κανείς δεν το περιμένει, εκείνοι αρχίζουν να χορεύουν προκαλώντας έτσι τον εντυπωσιασμό αλλά και την σύγχυση των παρευρισκόμενων.
Σκοπός όλου αυτού του ιδιαίτερου stunt είναι να ανεβάζουν τα βίντεο τους στο YouTube για να κερδίσουν ένα χρηματικό ποσό.
Όλα όμως αλλάζουν για τον Sean όταν συναντάει την Emily (Kathryn McCormick, Fame), την κόρη του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου στο οποίο δουλεύει.
Κι εκείνη φιλοδοξεί να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια αλλά ο συντηρητικός πατέρας της δεν της το επιτρέπει.
Οι δυο νέοι, χωρίς να το πολυκαταλάβουν, ερωτεύονται.
Ο Sean μυεί την Emily στην κουλτούρα του δρόμου, και της δείχνει έναν διαφορετικό και πιο ριψοκίνδυνο τρόπο ζωής.
Ωστόσο, τα προβλήματα για το πρωταγωνιστικό δίδυμο δεν θα αργήσουν να έρθουν καθώς ο πατέρας της Emily και μεγαλοεπιχειρηματίας, μπαίνει στο στόχαστρο της χορευτικής συμμορίας του Sean.
Ο χορός γίνεται τρόπος διαμαρτυρίας και η Emily διχάζεται.
Όπως είπα και πιο πάνω, μιλάμε για ένα απόλυτα κλισέ σενάριο που όσες διαφοροποιήσεις και εάν του κάνουν από ταινία σε ταινία, ουσιαστικά θα παραμένει το ίδιο.
Πρακτικά, δεν περιέχει καμιά ανατροπή και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς έχει ως μοναδικό σκοπό την εξέλιξη της ταινίας μέχρι να φτάσουμε στην επόμενη χορευτική σκηνή.
Αλλά μετά από τρεις ταινίες αρχίζεις και αναρωτιέσαι, δεν θα έπρεπε πια να έχουν βρει κάτι πιο ευφάνταστο και σε αυτόν τον τομέα;
Εφόσον όμως παραλείψουμε ένα τέτοιου τύπου σενάριο, μόνο καλά θα βρούμε σε αυτή την ταινία, γιατί από κει και πέρα το Step Up 4 είναι άκρως εντυπωσιακό.
Ο Scott Speer με την καθαρά εμπορική αλλά και ευχάριστη σκηνοθετική του οπτική, τα καταφέρνει μια χαρά.
Ο τρόπος με τον οποίο έχει γυρίσει τις χορευτικές σκηνές, τις κάνει να δείχνουν ρεαλιστικές, όσο παρατραβηγμένες και αν είναι.
Επίσης, ο τρόπος που αναδεικνύει την χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου είναι αρκετά καλός, εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι οι διάλογοι είναι ελάχιστοι.
Συνολικά, αν εξαιρέσεις την εμμονή του με τα κοντινά στον μισόγυμνο Ryan Guzman, και την κακόγουστη οπτική του πάνω στη πόλη του Miami, μπορώ να πω πως έκανε πολύ καλή δουλειά.
...Και τώρα έφτασε η ώρα για το δυσκολότερο κομμάτι, τις ερμηνείες.
Υπάρχουν μόνο δυο τρόποι να κρίνεις αυτούς τους ηθοποιούς.
Εγώ επιλέγω το πρώτο καθώς η ταινία περιστρέφεται ξεκάθαρα γύρω από τον χορό και απενοχοποιημένα επιλέγει την εμπορική της πορεία.
Οπότε, τόσο ο Ryan Guzman όσο και η Kathryn McCormick μπορώ να πω ότι τα πήγαν απρόσμενα καλά.
Ήταν ένα ταιριαστό δίδυμο που σχεδόν κατάφερε να μου θυμίσει το ζευγάρι της πρώτης ταινίας.
Ως χορευτές φυσικά ήταν άρτιοι, αλλά και στον τομέα της υποκριτικής δεν απογοήτευσαν.
Δεν λέω πως εντυπωσιάζουν με το υποκριτικό τους ταλέντο, αλλά πιστέψτε με, έχω δει και πολύ χειρότερα από «επαγγελματίες» ηθοποιούς.
Σχετικά με το σημαντικότερο κομμάτι της ταινίας, τον χορό και τη μουσική, θα παρατηρήσετε τη μόνη διαφοροποίηση της ταινίας σε σχέση με τις προηγούμενες της σειράς.
Παρόλο που η hip hop αισθητική και κουλτούρα κυριαρχεί ακόμα, το Revolution φαίνεται να παίρνει μια διαφορετική τροπή.
Υπάρχουν σκηνές όπου ο χορός τους από break-dance γίνεται σύγχρονος και τα διίφορα ακροβατικά που δοκιμάζουν είναι πιο εντυπωσιακά από κάθε άλλη Step Up ταινία.
Το πιο εντυπωσιακό είναι πως και η μουσικές επιλογές αλλάζουν.
Στο soundtrack θα βρείτε από The Roots και remix των Radiohead μέχρι και ένα κομμάτι dub step.
Εάν μπορούσα να τα συνοψίσω θα έλεγα πως το Step Up Revolution είναι η καλύτερη ταινία της σειράς μετά το original.
Με ένα μέτριο και σχεδόν παιδικό σενάριο, οι συντελεστές κατάφεραν να κερδίσουν την προσοχή μου.
Ως ταινία έχει ένα δυναμισμό και μια νεανική διάθεση.
Δεν είναι εξαιρετικό και έχει αρκετά ελαττώματα.
Ωστόσο είναι ακριβώς αυτό που περίμενες να δεις.
Στις ελληνικές αίθουσες από 13 Σεπτεμβρίου.
Step Up Revolution trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
