Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Κανείς δεν αμφιβάλλει πως το αίσθημα του χαμού και του πόνου που προκαλεί ο πόλεμος είναι πολλές φορές αφόρητο.
Ο θάνατος και η απώλεια συγκλονίζει τις ζωές αυτών που μένουν πίσω, ενώ η ίδια η ζωή χάνει και αυτή την αξία της.
Όμως όταν μιλάμε για τους Αμερικανούς και τον πόλεμο στο Ιράκ, πρέπει να κρατάμε τις επιφυλάξεις μας, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για ένα ρομαντικό «δράμα».
Γιατί αυτό το θέμα πραγματεύεται και το Lucky One...
Ο Logan (Zach Efron, New Year's Eve) είναι ένας πεζοναύτης που υπηρετεί στο Ιράκ.
Εκεί, εμπλέκεται σε μια μάχη που σημαδεύει την ζωή του.
Στρατιώτες πεθαίνουν και αυτός είναι ένας από τους λίγους που επιβιώνουν, εξ αιτίας ενός τυχαίου περιστατικού: βρίσκει την φωτογραφία μιας άγνωστης κοπέλας και έτσι απομακρύνεται από το σημείο της καταστροφής.
Από εκείνη την στιγμή και μετά, η φωτογραφία αυτής της νεαρής και όμορφης κοπέλας γίνεται το φυλακτό του καθόλη την υπόλοιπη διάρκεια της θητείας του στο Ιράκ.
Όταν επιστρέφει πίσω στην Αμερική, ο Logan δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε αυτή την καινούργια και πιο ήρεμη εκδοχή της ζωής του.
Έτσι, βάζει ένα στόχο.
Να βρει ποια είναι η κοπέλα αυτής φωτογραφίας και να την ευχαριστήσει για την «βοήθεια» που του παρείχε.
Αρχίζει λοιπόν να ταξιδεύει σε όλη την Αμερική ώσπου καταλήγει στην Luissana οπού και την εντοπίζει.
Το όνομα της είναι Beth (Taylor Schilling) και είναι μια εκπαιδεύτρια σκύλων που διατηρεί την δική της φάρμα.
Ωστόσο, όταν την αντικρίζει μαγεύεται από αυτήν και έτσι αντί να της αποκαλύψει το μυστικό του, πιάνει δουλειά στο αχυρώνα της.
Η Beth είναι μια χωρισμένη γυναίκα με ένα παιδί που πασχίζει να τα καταφέρει και η βοήθεια του Logan θα είναι σημαντική για εκείνη.
Έτσι, με το πέρασμα του χρόνου, ο Logan επισκευάζει την φάρμα της και γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της.
Η ερωτική τους σχέση δεν αργεί να ξεκινήσει αλλά μαζί με αυτή, ξεκινούν και τα προβλήματα καθώς ο πρώην άντρας της Beth είναι ένας αστυνομικός-βλάχος που παριστάνει τον σκληροτράχηλο τύπο και το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί προβλήματα.
Το σενάριο είναι ένα μεγάλο κλισέ, ολόκληρο.
Άντρας ερωτεύεται γυναίκα, γυναίκα ερωτεύεται άντρα, ένα μυστικό βρίσκεται καλά κρυμμένο και ένας αγροίκος προσπαθεί να διαταράξει την σχέση των δυο.
Δεν λέω, ο Nicholas Sparks, ο διάσημος συγγραφέας του βιβλίου, έχει προσφέρει κάποια αξιόλογα δείγματα δουλειάς για το είδος που γράφει, αλλά αυτή η ιδέα φαίνεται να μπάζει εξ'αρχής, καθώς βέβαια και η υλοποίηση της ιδέας σε κινηματογραφικό σενάριο από τον Will Ferets είναι και αυτή κάπως κοινότυπη.
Η μονή θετική και πρωτότυπη πινελιά που μπόρεσα να βρω είναι ο χαρακτήρας της cool γιαγιάς Ellie (Blythe Danner, Detachment) που συνεχώς συμβουλεύει την Beth με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
H σκηνοθεσία του Scott Hicks κυμαίνεται σε παρόμοιο επίπεδα.
Χωρίς να προσφέρει τίποτα το καινούργιο, δεν σε κερδίζει σε καμία περίπτωση.
Βλέπουμε μια κλασσική απόπειρα κινηματογράφησης ενός ρομαντικού έργου με όλα τα γνωστά της χαρακτηριστικά.
Ουσιαστικά, δεν πρόκειται για μια άσχημη σκηνοθετική προσέγγιση, αλλά για μια απόλυτα τυπική προσέγγιση για μια ταινία αυτού του είδους.
Όταν όμως αυτή η σκηνοθεσία συνδυάζεται με μέτριες ερμηνείες, το αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο καλό.
Και λέω μέτριες γιατί είχαμε κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις, κυρίως από το δευτερεύον cast.
Ωστόσο, τόσο ο Zach Efron όσο και η συμπρωταγωνίστρια του, η Taylor Schilling είναι σχεδόν απογοητευτικοί.
Δεν ξέρω εάν φταίνε οι ίδιοι ή οι χαρακτήρες που υποδύονται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ξεφεύγουν από την μετριότητα.
Ο Efron υποδυόμενος τον σκληρό άντρα που δεν λέει πολλά λόγια δεν πείθει κανέναν ενώ και η Schilling δεν δίνει υπόσταση στον ρόλο της νευρωτικής μητέρας που προσέχει και μεγαλώνει μόνη της το παιδί της.
Όπως είπα και πριν, οι μόνες ευχάριστες εκπλήξεις έρχονται από το δευτερεύον cast αφού η συμπαθέστατη Blythe Danner υποδύεται με άνεση την προοδευτική γιαγιά, ενώ και ο μικρός Riley Thomas Stewart (The Beaver) που παίζει τον γιο της Beth αλλά και ο Jay R. Ferguson (The Killer Inside Me) που παίζει τον κακό της υπόθεσης δεν τα πάνε άσχημα.
Συνολικά, ως ταινία το The Lucky One δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Είναι μια χλιαρή ιστορία αγάπης που δύσκολα θα συγκινήσει ακόμα και τους φαν του είδους.
Λίγο οι πληγές που αφήνει ο πόλεμος, λίγο ο έρωτας, λίγο κάποιες αναμενόμενες σκηνές είναι φυσικό το έργο να γεμίζει με κλισέ.
Εάν συμπεριλάβετε και το μέτριο πρωταγωνιστικό δίδυμο το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει τις προσδοκίες αυτών που το περίμεναν.
Με αλλά λογία, το Lucky One απέχει πολύ από το P.S I Love You ενώ σε καμία περίπτωση δεν είναι το καινούργιο The Notebook.
The Lucky One trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
