Πριν γίνει μεγάλο όνομα, ο Tarantino εξέπληξε τους πάντες με αυτή τη low budget ιστορία, αναλύωντας το πριν και το μετά (και πολύ λίγο το κατά τη διάρκεια) μιας ληστείας διαμαντιών.
Εξελίσσεται σε μεγάλο βαθμό εντός των ορίων μιας αποθήκης, αλλά είναι ασφυκτικά γεμάτο από πνευματώδες και ατακαδόρικους διαλόγους ('Pink is your name. Yeah, that’s easy for you to say, you’re Mr. White!'), σκληρές και απότομες σκηνές (ας πούμε, η σκηνή με τον αστυνομικό που τον περιέλουσαν με βενζίνη και του κόψαν το αυτί), αλλά και ένα εκπληκτικής έντασης, σύλληψης και εκτέλεσης φινάλε.
Το Reservoir Dogs έγινε άμεσα classic.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αναθεώρησε και τις ταινίες ληστειών και τις gangster movies, και γέννησε αμέτρητες απομιμήσεις, ακόμα και από τον ίδιο τον Tarantino στα επόμενα έργα του.
Εκτός από όλα αυτά, το Reservoir Dogs έχει και ένα από τα καλύτερα φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου, μια σκηνή που είναι σχετικά απλή αλλά η τέχνη της κινηματογράφησης του Tarantino σε κάνει να ξεχειλίζεις από ένταση...
Ο Harvey Keitel υπερασπίζεται τον αιμόφυρτο Tim Roth στον (συγχωρεμένο πια) Lawrence Tierney, με τον Chris Penn να παρακολουθεί και τον Steve Buscemi να τα έχει μάλλον χαμένα.
Όταν βγαίνουν τα πιστόλια, ο Tarantino σε κάνει δικό του για τα επόμενα δευτερόλεπτα, καθώς δεν πρόκειται να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη ακόμα κι αν δεις καπνό από τη κουζίνα σου.
Reservoir Dogs (1992) ending από FilmBoy-gr
1.jpg)
