Εννιά χρόνια μετά το μαγευτικό -όσο και αμφιλεγόμενο- Holy Motors, το 60χρονο πλέον τρομερό παιδί του γαλλικού σινεμά, Leos Carax, επιστρέφει με κάτι εξίσου προκλητικό, πρωτόγνωρο και αμφιλεγόμενο, το δραματικό ρομαντικό μιούζικαλ Annette.
Η ιστορία μας συστήνει τον Henry και την Ann. Εκείνος είναι ένας δημοφιλής ιδιόρρυθμος stand-up comedian και εκείνη μια παγκοσμίου φήμης soprano. Η αταίριαστη σχέση τους οδηγεί σε γάμο και στη γέννηση της κόρης τους, Annette. Η καριέρα της φτάνει στο ζενίθ, ενώ αντίθετα εκείνου αρχίζει να καταρρέει. Η σχέση τους κλονίζεται και μια τραγωδία αλλάζει τα πάντα…
Το ταυτόχρονο standing ovation και booing που δέχτηκε η ταινία στη πρόσφατη πρεμιέρα της στις Κάννες δεν είναι τυχαίο, με το Annette να είναι μια μοναδική εμπειρία χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και ουσιαστικά αξιόλογη.
Η βασική της ιστορία είναι ένα ρηχό οικογενειακό μελόδραμα που ξεδιπλώνεται μέσα από μεγάλης διάρκειας (μουσικές και πρόζας) σεκάνς οι οποίες επικεντρώνουν σε στιγμές κλειδιά της ζωής του ζευγαριού, επιτυγχάνοντας ωστόσο να μας δώσουν μια σχετικά πλήρη εικόνα.
Αυτές όπως είπα είναι μεγάλης διάρκειας, πολύ μεγάλης κάποιες φορές και όταν το μουσικό κομμάτι δεν βοηθάει, κάτι που συμβαίνει συχνά, γίνονται κουραστικές. Υπάρχουν πραγματικά κάποιες που κραυγάζουν για πιο σφιχτό μοντάζ αλλά δυστυχώς ο Carax δεν άκουσε.
Εκτός της διάρκειάς τους, υπάρχει μεγάλη ποιοτική διακύμανσή τους, με τη πρόζα να μην είναι ιδιαίτερα καλογραμμένη ενώ οι στίχοι στις σκηνές μιούζικαλ άλλες φορές μαγεύουν και άλλες μοιάζουν με ρίμες 15χρονου hip-hoper.
Μέχρι το τρίτο act, όλα αυτά τα μειονεκτήματα υπερκαλύπτονται από το εικαστικό σκέλος, με τον Carax να είναι εικαστικά απολαυστικός, όμως κάπου εκεί έρχεται το μεγάλο twist και πια η κατάσταση δεν σώζεται.
Το σενάριο όχι απλά αγγίζει, σφιχταγκαλιάζει τη γραφικότητα, για να μη πω τη γελοιότητα. Η τρίτη πράξη μοιάζει περισσότερο με φάρσα, με κάποια πλάκα που μας κάνουν οι δημιουργοί, τεστάροντας τις αντοχές και τις ανοχές του θεατή στη σαχλαμάρα! Ε κάπου basta…
Ερμηνευτικά, παρότι ο ρόλος του stand-up comedian δεν του ταιριάζει καθόλου φυσιογνωμικά, ο Adam Driver είναι πιο ικανοποιητικός από την Marion Cotillard που για ακόμη μια φορά περνάει απαρατήρητη. Θετική η παρουσία του Simon Helberg παρά τη μικρή του συμμετοχή.
Η meta εισαγωγή του Annette σε προϊδεάζει πως θα δεις κάτι που θα σε κάνει να θυμηθείς γιατί αγαπάς τον κινηματογράφο, όμως δυστυχώς η προβληματική (φλατ αρχικά, γελοία στη συνέχεια) ιστορία και κάποιες ιντριγκαδόρικες επιλογές του Carax που δεν του βγήκαν, σε αφήνουν στα κρύα του λουτρού. Είναι μια ταινία-εμπειρία αλλά αυτό δεν την κάνει και καλή, με τους οπαδούς του σκηνοθέτη να αξίζει να της ρίξουν μια ματιά, χωρίς ωστόσο μεγάλες προσδοκίες.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
