Πρέπει προκαταβολικά να ομολογήσω πως ποτέ δεν ήμουν μεγάλος θαυμαστής των Saw.
Ναι, η πρώτη ταινία ήταν ένα πολύ δυνατό αστυνομικό θρίλερ αλλά είχα την ατυχία να μαντέψω πολύ νωρίς το πολυδιαφημισμένο twist κάτι που με εμπόδισε να ενθουσιαστώ.
Ωστόσο συνέχισα να τα παρακολουθώ και χρόνο με το χρόνο, όσο η σειρά μεταλλασσόταν σε b torture horror, απομακρυνόμουν όλο και περισσότερο και μετά το δήθεν revival με το Jigsaw πίστευα πως πια έχουμε ξεμπερδέψει.
Έλα όμως που ο κύριος Chris Rock (Top Five) χτύπησε την πόρτα της Lionsgate και τους είπε μια ιδέα του για ένα νέο κεφάλαιο.
Ενθουσιασμένοι που θα αναβιώσουν ένα franchise που έμοιαζε νεκρό και μάλιστα με ένα διαφορετικό όνομα που θα έξαπτε την περιέργεια, του έδωσαν καρέκλα εκτελεστικού παραγωγού και 40 εκατομμύρια δολάρια και εγένετο Spiral.
Ο Ezekiel Banks είναι ένας άξιος ντετέκτιβ, ο οποίος όμως εδώ και χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο των συναδέλφων του γιατί κάρφωσε έναν διεφθαρμένο αστυνομικό.
Κανείς δεν θέλει να είναι συνεργάτης του, έτσι η αρχηγός του δίνει τον πρωτάρη William Schenk.
Η πρώτη υπόθεση που αναλαμβάνουν είναι η άγρια δολοφονία ενός αστυνομικού, η οποία τους υποψιάζει πως κάποιος αντιγραφέας του Jigsaw προσπαθεί να συνεχίσει τη δουλειά του.
Τα πτώματα όλο και αυξάνονται και το γεγονός πως όλοι τους έχουν κάποια σχέση με τον Banks δημιουργεί υποψίες.
Τελικά ποιος είναι ο δολοφόνος με τη μάσκα γουρουνιού και την σπείρα για υπογραφή και τί θέλει από τον Banks;
Το Spiral είναι ένα spin-off sequel της κεντρικής σειράς, αφού κρατάει αλλά βάζει στην άκρη όλα όσα έχουμε δει και καταπιάνεται με μια ολοκαίνουρια ιστορία με νέους χαρακτήρες.
Ο στόχος του Rock είναι ξεκάθαρος και αυτός δεν είναι άλλος από την επιστροφή στις ρίζες, με την ταινία να ξαναγίνεται αστυνομικό θρίλερ αφήνοντας τα ξεκοιλιάσματα σε δεύτερη μοίρα.
Το μεγάλο πρόβλημα εδώ είναι πως η Lionsgate επέλεξε να δώσει τα ηνία της ταινίας σε ανθρώπους που έχουν μεγάλη ευθύνη για την κατάντια της σειράς (ο Darren Lynn Bousman ήταν σκηνοθέτης των Saw 2-4 και οι Josh Stolberg & Pete Goldfinger ήταν σεναριογράφοι του Jigsaw)!
Η επιλογή τους δεν έχει καμία λογική και επειδή κανένας τους δεν είναι ούτε Leigh Whannell ούτε James Wan, το αποτέλεσμα είναι... άστα να πάνε.
Το σενάριο είναι τόσο προβλέψιμο που έχεις ήδη προβλέψει και το twist πριν καν αρχίσουν να προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο, οι διάλογοι είναι βγαλμένοι από b-movie, η σκηνοθεσία δεν μπορεί να δημιουργήσει ίχνος ατμόσφαιρας, ενώ ακόμα και οι παγίδες είναι τελείως ανέμπνευστες.
Reverse bear trap θα λέτε και θα κλαίτε!
Ακόμα χειρότερη η κατάσταση στις ερμηνείες, με τον Chris Rock να μην μπορεί να πείσει στο ρόλο του σκληρού και αδέκαστου ντετέκτιβ, με αρκετές σκηνές του να μοιάζουν βγαλμένες από κάποια παρωδία, ενώ στην ίδια κακή κατάσταση είναι και η Marisol Nichols (Scream 2) που νομίζεις πως παίζει ακόμα στο Days of Our Lives δίπλα στον Joey Tribbiani.
Αδιάφορος ο Max Minghella (Horns), περνάει και δεν ακουμπάει ο Samuel L. Jackson, με την εμφάνισή του να περιορίζεται σε 3-4 σκηνές.
Είναι ξεκάθαρο πως η ιδέα του Chris Rock μπορεί να μην ήταν κάτι το συγκλονιστικό αλλά είχε ένα ενδιαφέρον, γι’ αυτό και στη τελική το Spiral βλέπεται, όμως οι συντελεστές που ανέλαβαν να το υλοποιήσουν δεν είχαν την ικανότητα να το απογειώσουν, το εντελώς αντίθετο.
Δεν θα σας πω να το αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι αλλά όσοι το τολμήσετε, να ξέρετε πως “ανοίγετε πόρτες” αφού έρχονται sequels.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
