Η καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία του Frozen το 2013 έμοιαζε με ιδανική ευκαιρία για να χτιστεί ένα νέο franchise στο χώρο των animations, με το sequel να θεωρείται δεδομένο.
Ωστόσο αυτό δεν έγινε άμεσα, με τις παρατάσεις να δημιουργούν τις μικρού μήκους Frozen Fever το 2015 και το Olaf’s Frozen Adventure το 2017.
Τελικά η συνέχεια φτάνει μετά από 6 χρόνια, όπου συναντάμε εκ νέου τους ήρωες που μας συστήθηκαν στην πρώτη ταινία.
Διατηρώντας το ίδιο ανάλαφρο, σχεδόν χριστουγεννιάτικο και μόνο επιφανειακά σκοτεινό ύφος, η νέα μαγική (και πολύ χιονισμένη) περιπέτεια της Disney αποτελεί αδιαμφισβήτητα άλλο ένα εντυπωσιακό ψηφιακά μιούζικαλ.
Οπτικά το αποτέλεσμα παραμένει πολύ όμορφο με άψογα εφέ και ορισμένες εντυπωσιακές σκηνές, ενώ και το σενάριο προσπαθεί να κάνει το βήμα παραπάνω και να εμβαθύνει λίγο περισσότερο στους χαρακτήρες.
Αυτή η προσπάθεια όμως μένει μισή, όπως είχε συμβεί και στην πρώτη ταινία.
Μπορεί να υπάρχουν ενδιαφέρονται στοιχεία (περί συντροφικότητας, κοινωνικής ευθύνης, αποξένωσης) αλλά αυτά δεν αναπτύσσονται αρκετά, και με την πλοκή να μοιάζει αρκετά απλή και στρωτή, το αποτέλεσμα είναι άλλη μια ταινία που απευθύνεται κυρίως προς τις μικρές ηλικίες, χωρίς να καταφέρνει να ενηλικιωθεί ουσιαστικά.
Όσον αφορά το κομμάτι του μιούζικαλ και πάλι έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά με πολλά όμορφα τραγούδια να γεμίζουν ευχάριστα και (τις περισσότερες φορές) αποτελεσματικά τον χρόνο, αν και λείπει κάτι τόσο πιασάρικο όσο το Let it Go.
Ερμηνευτικά επιστρέφουν οι Idina Menzel και Kristen Bell δανείζοντας για άλλη μια φορά τις φωνές τους, αποδίδοντας με ζωντάνια και στα κομμάτια διαλόγου, αλλά και στα τραγούδια.
Τελικά αυτό που έχουμε είναι μια ταινία που βρίσκεται κοντά στο επίπεδο της πρώτης, εντυπωσιακή οπτικά αλλά χωρίς να εντυπωσιάζει θεματικά, δείχνοντας και πάλι αγκυλωμένη προς το παιδικό κοινό το οποίο πάντως θα φύγει ευχαριστημένο από την αίθουσα.
Στους κινηματογράφους από 28 Νοεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
