Στα τέλη του 19ου αιώνα στη Γαλλία, ο συγγραφέας Edmond Rostand αναζητά έμπνευση για ένα νέο έργο.
Όταν τελικά συναντάει τον διάσημο ηθοποιό Constant Coquelin, καλείται να γράψει μια κωμωδία στην οποία θα πρωταγωνιστεί.
Αλλά μέχρι τη στιγμή της συνάντησης, το μόνο που έχει βρει είναι ο τίτλος: Συρανό Ντε Μπερζεράκ.
Η ιστορία δημιουργίας του διαχρονικού θεατρικού, της μεγαλύτερη εμπορικής επιτυχίας στη Γαλλία με τεράστιο αριθμό παραστάσεων, δίνεται από τον συνήθως ηθοποιό Alexis Michalik, ο οποίος εδώ κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο σε ταινία μεγάλου μήκους.
Ο Michalik ακολουθεί τον πρωταγωνιστή σε όλη την πορεία δημιουργίας, θέλοντας παράλληλα να αποτυπώσει τις δυσκολίες της συγγραφής, την αγωνία του για το τελικό αποτέλεσμα, καθώς και την ανάγκη του για επιτυχία.
Όλα αυτά με αγάπη και σεβασμό προς τον ήρωα του, αλλά παράλληλα και μια υπερβολικά κωμική προσέγγιση που αλλοιώνει το τελικό αποτέλεσμα.
Με το χαρακτηριστικό γαλλικό χιούμορ το οποίο παραπέμπει συχνά σε σινεμά παλαιότερων δεκαετιών, δημιουργεί υστερικές καταστάσεις, οπτικά ευτράπελα και ερωτικά μπερδέματα, δημιουργώντας μια ανάλαφρη και εύπεπτη κωμωδία όπου οι πληροφορίες της βιογραφίας ξεχνιούνται, και τα βαθύτερα στοιχεία της καλλιτεχνικής δημιουργίας χάνονται.
Αυτά που μένουν είναι ορισμένες πετυχημένες κωμικές στιγμές, αλλά σε ένα άνισο σύνολο που διακωμωδεί σε υπέρμετρο βαθμό τη θεματολογία του, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αισθητή κοιλιά στο μέσο του φιλμ, μειώνοντας το ενδιαφέρον της παρακολούθησης για την κατάληξη της ιστορίας.
Ερμηνευτικά οι ηθοποιοί υπηρετούν και συμβάλλουν σε αυτή τη χαρωπή ατμόσφαιρα, πετυχαίνοντας ωστόσο ανά στιγμές να βγάλουν γέλιο.
Στον πρώτο ρόλο συναντάμε τον Thomas Soliveres (Άθικτοι), ενώ δίπλα του οι φαν του γαλλικού κινηματογράφου θα ξεχωρίσουν αρκετές γνωστές φυσιογνωμίες [Olivier Gourmet (Εμμονή), Mathilde Seigner (Διακοπές στην Ίμπιζα), Simon Abkarian (Σκότωσα το Αφεντικό μου), Dominique Pinon (Μια Αληθινή Ιστορία)].
Συνολικά μια ανάλαφρη γαλλική ταινία η οποία λειτουργεί λιγότερο σαν μια βιογραφική ταινία και περισσότερο σαν ένα κωμικό θεατρικό με ορισμένες εύστοχες χιουμοριστικές στιγμές, αλλά και αρκετά κενά διαστήματα.
Στους κινηματογράφους από 26 Σεπτεμβρίου.
Γιώργος Νυκταράκης
