Στη σύγχρονη Βουλγαρία και με αφορμή μια δολοφονία, διαφορετικές ιστορίες οδηγών ταξί περιπλέκονται στη διάρκεια μιας νύχτας για να μας δώσουν την εικόνα μιας ολόκληρης χώρας.
Ο σκηνοθέτης Stephan Komandarev ο οποίος έχει κάνει και το προσωπικά πολύ αγαπημένο «Ο κόσμος είναι μεγάλος και η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στη γωνία» (μη σας τρομάζει ο μακρόσυρτος φιλοσοφικός τίτλος, αξίζει να την ανακαλύψετε), κάνει εδώ μια σπονδυλωτή ταινία η οποία θέλει να απογυμνώσει τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Βουλγαρίας.
Και μέσα από τις διαφορετικές ιστορίες που μας αφηγείται, σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνει.
Μας δίνει να καταλάβουμε τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας και την ανάγκη των πολιτών να ξεφύγουν, προσπαθώντας να λύσουν με κάθε τρόπο τα προβλήματά τους.
Αποτυπώνει μια κοινωνική και ηθική παρακμή η οποία φοβίζει μέσα από τις απόψεις που αρχίζουν να αναδύονται, και τις λύσεις στις οποίες οδηγούν.
Παρουσιάζει την ανάγκη για μετανάστευση (ή εκκένωση όπως λέει πολύ εύστοχα), με τους πολίτες να αναζητούν μια νέα χώρα να (επι)ζήσουν.
Ο Komandarev δεν ψάχνει υπεύθυνους να κατηγορήσει (αν και αναφέρεται ορισμένες φορές το πολιτικό παρελθόν της χώρας), αλλά θέλει να αναδείξει την τωρινή, ετοιμόρροπη κατάσταση.
Όλα αυτά με μια απλή αλλά και πολύ ζωντανή κινηματογράφηση, καθώς με τα πολλά uncut πλάνα μας βάζει σε θέση συνοδηγού παρακολουθώντας τις συζητήσεις και τις ζωές των πρωταγωνιστών.
Και των οδηγών οι οποίοι έχουν μια κοινή βάση που τους «ανάγκασε» στο να βρεθούν πίσω από το τιμόνι, αλλά και των πελατών όπου μέσα από τις διαφορετικές προσωπικότητες και κοινωνικές τάξεις που αντιπροσωπεύουν μας δίνουν ένα μεγάλο φάσμα των επικρατέστερων απόψεων της χώρας, και όχι μόνο.
Από τις ιστορίες που χρησιμοποιεί, κάποιες λίγες που εστιάζουν σε ένα πιο προσωπικό δράμα δείχνουν λίγο ξεκομμένες, και μερικές φορές σαν να εκβιάζουν το συναίσθημα.
Οι περισσότερες όμως που ακολουθούν και την κοινωνικοπολιτική κατεύθυνση που έχει ορίσει αρχικά είναι αρκετά πετυχημένες.
Έτσι το αποτέλεσμα είναι μια όμορφη ταινία η οποία μέσα από την απλότητά της πετυχαίνει το σκοπό της, δίνοντάς μας ξεκάθαρα μια παρηκμασμένη εικόνα της σύγχρονης Βουλγαρίας.
Μια εικόνα όμως που συχνά δείχνει και δυσάρεστα οικεία.
Στους κινηματογράφους από 8 Απριλίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
