Ένας ντισκ-τζόκεϊ, ένας μαστροπός κι ένας Ιταλός τουρίστας που μιλά σπασμένα αγγλικά, είναι τρεις ταλαίπωροι, ετερόκλητοι χαρακτήρες, οι οποίοι βρίσκονται κατά τύχη, για διαφορετικό λόγο ο καθένας, στο ίδιο κελί, μιας φυλακής στη Νέα Ορλεάνη.
Μετά από την επεισοδιακή γνωριμία τους και διάφορα ευτράπελα, θα αποδράσουν ψάχνοντας ο καθένας τον δρόμο του.
Μία από τις πρώτες ταινίες του, γεννημένου στο Οχάιο, πατριάρχη του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά Jim Jarmusch την οποία , εμπνεύστηκε από την ταινία του 1968 «Δυο λιοντάρια στον Ειρηνικό», με τον Lee Marvin (αγαπημένο ηθοποιό του Jarmusch) και τον Tosiro Mifune.
Το φιλμ είναι από τα πιο χαρακτηριστά όσον άφορα το ύφος και τη φόρμα που συνήθως κινείται ο Αμερικανός.
Στατική σκηνοθεσία, λιτό σενάριο, αργόσυρτη αφήγηση, ατμοσφαιρική φωτογραφία και καλτ χαρακτήρες, στιλιζάρουν μία κωμική ιστορία που εκ πρώτης όψεως φαίνεται αδιάφορη, αλλά μπροστά στην κάμερα του ιδιόμορφου σκηνοθετικά Jarmusch, αποκτά μια ενδιαφέρουσα όσο και ιδιαίτερη διάσταση.
Το δια χειρός Tom Waits be-bop jazz του '30 σάουντρακ ταιριάζει απόλυτα με το ασπρόμαυρα στιλιζαρισμένο φυσικό τοπίο της Λουιζιάνας δίνοντας την κατάλληλη νουάρ ατμόσφαιρα, η οποία εξισορροπεί ιδανικά με τους χαρακτήρες και το στόρι, ενώ το απολαυστικό αλλοπρόσαλλο (όπως και η ταινία) καστ, αποτελείται από τους μουσικούς καλλιτέχνες Tom Waits και John Lurie μαζί με τον άγνωστο τότε Roberto Benigni να κλέβει την παράσταση δίνοντας ένα ξεκαρδιστικό ερμηνευτικό ρεσιτάλ δείγμα του ταλέντου του.(ειδικά η σεκάνς του χορού μέσα στη φυλακή είναι απολαυστικά ξεκαρδιστική).
Το Down by Law είναι η δεύτερη ταινία της φιλμογραφίας του Jarmusch και αυτή που του χάρισε την διεθνή αναγνώριση, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Εν τούτοις πρόκειται για μία μινιμαλιστική και εκκεντρική κωμωδία που απευθύνεται κυρίως στους φανατικούς φίλους του εν λόγου σκηνοθέτη.
Στους κινηματογράφους σε επανέκδοση από 25 Μαΐου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
