Μέχρι πρότινος αν κάποιος μου έλεγε πως στην επόμενη ταινία της Marvel θα δω αποκεφαλισμούς, φόνους παιδιών και ανοιγμένα κρανία, σίγουρα θα νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα.
Αυτή τη φορά έχουμε κάτι μοναδικό και ιδιαίτερο.
Η φόρμουλα της ‘ασφαλούς’ αφήγησης όπου γνωρίζεις πως οι ήρωες μας δεν πρόκειται να πάθουν κάτι το φοβερό και πως στο τέλος θα επικρατήσουν, εδώ εγκαταλείπεται.
Ο σκηνοθέτης James Mangold άκουσε τους φαν και για τελευταία (;) φορά μας παρουσιάζει τον σκληρό ήρωα των X-Men όσο πιο άγριο και Rated-R γίνεται.
Βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον.
Oι μεταλλαγμένοι έχουν εξαφανιστεί λόγω κάποιου συμβάντος.
Ο Wolverine με τον καθηγητή Xavier έχουν απομονωθεί από τον κόσμο.
Βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία.
Παραιτημένοι από την πρότερη ζωή τους.
Ο Xavier (Patrick Stewart, Green Room) είναι ένας παππούς που παθαίνει κρίσεις και πρέπει να του χορηγούνται φάρμακα για να κρατάει σε καταστολή τη δύναμη του μυαλού του και να μην σκοτώσει κατά λάθος το πληθυσμό καμιάς πόλης.
Ο Logan (Hugh Jackman, Eddie the Eagle) τον προσέχει με τη βοήθεια ενός άλλου μεταλλαγμένου.
Έχει παρατήσει την ενεργό δράση, δεν νοιάζεται για κανένα πέρα από τον καθηγητή και δουλεύει σαν σοφέρ.
Όταν μια μητέρα του ζητάει να μεταφέρει εκείνη και την κόρη της βόρεια, ένοπλοι μισθοφόροι εμφανίζονται και τους κυνηγούν με σκοτεινές διαθέσεις.
Ο Logan είναι ένας καταβεβλημένος από τα χρόνια άνθρωπος.
Έχει περάσει η περίοδο της ακμής του, δίχως κάποιο σκοπό στη ζωή του.
Ακόμα και η αυτο-ίαση του υπολειτουργεί.
Μαζί με τον Xavier αποτελούν ένα δίδυμο κουρασμένων ηρώων, που οδεύουν προς το τέλος των ημερών τους.
Η παρουσία του μικρού κοριτσιού και μιας ιδιαίτερης μετάλλαξης της, καθώς και το γεγονός ότι κινδυνεύει, τους δίνει ένα τελευταίο κίνητρο και αποφασίζουν να τη βοηθήσουν.
Εδώ οι ήρωες μας είναι οι κυνηγημένοι.
Οι εχθροί τους είναι ακμαίοι και δυνατοί.
Η ταινία έχει κάτι από γουέστερν (γίνεται και μεγάλη αναφορά σε μια ανάλογη παλιά ταινία), road movie και οικογενειακό δράμα.
Είναι η πρώτη φορά σε ταινία με σούπερ ήρωες που πραγματικά ανησύχησα για τους πρωταγωνιστές (όχι δε πιάνεται ο Σούπερμαν όταν τα έβαλε με τον Μπάτμαν. Μα τι ανόητος...).
Η ταινία δεν σου χαρίζεται, ούτε λυπάται τους χαρακτήρες της.
Σε κάθε μάχη ο Wolverine βγαίνει σχεδόν νεκρός.
Το δράμα της από την άλλη φτάνει σε τόσο ασυνήθιστα - για ταινία της Marvel - σκοτεινά βάθη, που μπορεί να σοκάρει.
Το σύμπαν του Logan είναι απαισιόδοξο.
Δεν έχουμε την έννοια της ‘ελπίδας’ όπως οι προηγούμενες ταινίες.
Εδώ το ποτήρι είναι μισοάδειο.
Δεν είναι η πρώτη ταινία της Marvel που είναι ακατάλληλη για κάτω των 18.
Είχαμε το Deadpool πρώτα.
Μα ενώ αυτό ήταν κωμωδία, το ψυχρό σύμπαν του Logan είναι ικανό να σου σακατέψει την ψυχολογία.
Ναι, υπάρχει χιούμορ μα έρχεται σε πολύ μικρές δόσεις.
Αν κάτι μας δείχνει όλο αυτό είναι πως η Marvel είναι ένα στούντιο που δε φοβάται να τολμήσει πράγματα και να δώσει στους φαν της αυτό που επιθυμούν.
Ο Mangold σκηνοθετεί για άλλη μια φορά με μαεστρία και αγάπη.
Προσωπικά εμένα μου άρεσε η δουλειά του και το προηγούμενο Wolverine και δε συμφωνώ με τις αρνητικές κριτικές.
Οι σκηνές μάχης στο Logan είναι απίστευτα αιματηρές (φανταστείτε το The Raid στο σύμπαν των X-Men).
H κάμερα βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο της δράσης.
Μείνετε ήσυχοι, δε θα χάσετε κανένα διαμελισμό.
Ίσα-ίσα η βία ξεσπά σε πρώτο πλάνο χωρίς να κρύβεται με σκιές ή γρήγορο μοντάζ.
Τα ειδικά εφέ είναι άψογα παρόλο που περιορίζονται στο μακελειό της μάχης και όχι σε κάποιο μεγάλο θεαματικό πλάνο.
Ο Logan έρχεται αντιμέτωπος με δεκάδες, με αποκορύφωμα τον πιο τρομακτικό εχθρό που έχει αντιμετωπίσει ποτέ.
Έναν πραγματικό Nemesis.
Αν σκεφτείτε ποιος είναι ο ιδανικότερος εχθρός για τον Wolverine μπορεί και να τον βρείτε (όχι δεν είναι ο Sabretooth).
Οι σκηνές μεταξύ τους δεν είναι για λιγόψυχους.
Οι αναμετρήσεις τους είναι λυσσασμένες και αμείλικτες.
Δεν υπάρχει καμιά ωραιοποίηση.
Είναι δυο άνθρωποι που προσπαθούν να σφάξουν ο ένας τον άλλο, όσο απλό και τρομερό ακούγεται αυτό.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εκπληκτικές ειδικά από τους Hugh Jackman και Patrick Stewart .
Θα νοιαστείτε, θα ανησυχήσετε αλλά και θα συγκινηθείτε.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στην Dafne Keen, η οποία κάνει εξαιρετική δουλειά παρά το νεαρό της ηλικίας της.
Μάλιστα σε συνεργασία με το Wolverine έχουν μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές δράσης.
Κάτι που δεν μου άρεσε είναι ότι ένας από τους βασικούς κακούς έχει ελάχιστο κινηματογραφικό χρόνο και είναι κρίμα γιατί ήταν ενδιαφέρον χαρακτήρας και θα μπορούσε να δώσει περισσότερα στην ιστορία.
Επίσης το πεδίο δράσης της τελικής μάχης είναι αδιάφορο.
Θα προτιμούσα λίγο πιο εκρηκτικό τέλος και καλύτερο setting.
Όπως και να έχει κοσκινίζουμε μια ιδιαίτερη, για τα δεδομένα του είδους, ταινία.
Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως η Marvel έβγαλε ένα τέτοιο φιλμ (DC πάρε μαθήματα).
Αποτελεί το καλύτερο φινάλε για ένα χαρακτήρα που γνωρίσαμε πριν σχεδόν δυο δεκαετίες (!).
Το Logan είναι δραματικό, έντονο και αγγίζει μέχρι και τον τρόμο.
Η διάρκεια του είναι πάνω από 2 ώρες, όπως αρμόζει για το τελευταίο αντίο ενός αγαπημένου κόμικ-ήρωα (έστω από τη μεριά του ερμηνευτή του, Hugh Jackman).
Ακόμα και αν σας αρέσει ο Wolverine για τη macho παρουσία του και την αγριάδα του, μην παραξενευτείτε αν στο τέλος πιάσετε τον εαυτό σας να σκουπίζει κάποιο δάκρυ.
Στους κινηματογράφους από 2 Μαρτίου.
Μιχάλης Δαγκλής.
1.jpg)
