Η νέα ταινία του Δημήτρη Αθανίτη λέγεται Invisible και, όπως περιγράφεται στο ΔΤ, '...είναι μια ιστορία εκδίκησης με τη μορφή ενός υπαρξιακού αστικού γουέστερν.
Ένα αδρό αστικό γουέστερν πάνω στην άνιση μάχη ενός νεαρού εργάτη αντιμέτωπου με την αδικία.
Η ταινία βάζει την πρόκληση μέσα από έναν ήρωα που ξεπερνά τα όρια, για μια κατάσταση που ξεπερνά το προσωπικό.
Μια ταινία Δυνατή, τίμια, γεμάτη ανθρωπιά, το κινούμενο έδαφος κάτω από τα πόδια μιας ολόκληρης κοινωνίας, που ξαφνικά ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο.
Πόσο αόρατοι είμαστε;
Πόσο ερήμην μας έχει προαποφασιστεί η θέση μας στον κόσμο;
Ένα αριστουργηματικό ταξίδι του ήρωα που Αισθάνεται ότι δεν υπάρχει γι’ αυτούς, όπως δεν υπάρχει πια και για τη γυναίκα του.
Αισθάνεται αόρατος.
Στην εμμονή που τυφλώνει τον Άρη και τον οδηγεί στα άκρα, ο γιος του είναι η μόνη αντίρροπη δύναμη, η μόνη πραγματική σχέση του με τον κόσμο.
Ένας πατέρας χάνει τη θέση του στον κόσμο.
Ο Άρης είναι ένας μοναχικός 35άρης, χωρισμένος, που δουλεύει σε ένα εργοστάσιο.
Όταν απολύεται χωρίς καμιά προειδοποίηση, αποφασίζει να αποδώσει δικαιοσύνη ο ίδιος, καθώς νιώθει θύμα μιας ακραίας αδικίας.
Όμως ο Άρης δεν είναι μόνος του.
Έχει μαζί του και τον εξάχρονο γιο του…
Με επίκεντρο την περιοχή του Ασπρόπυργου, ο Δ. Αθανίτης αναπτύσσει μια ιστορία εμμονής και εκδίκησης.
Αγωνιώδης ατμόσφαιρα από την πρώτη στιγμή μέχρι το (απρόσμενο) τέλος, με την κάμερα καρφωμένη στο εκφραστικό -απελπισμένο αλλά ταυτόχρονα αποφασισμένο- πρόσωπο του Γιάννη Στάνκογλου.
Που ξεχνά (;) πως στο πλευρό του υπάρχει ένα παιδί, για το οποίο ο πατέρας είναι ο κόσμος όλος.
Ένα παιδί που παλεύει με τον κόσμο των μεγάλων.
Ένα κόσμο αόρατο.
Μεγάλο Βραβείο στη Φιγκέιρα ντα Φοζ, Βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Ανδρικού Ρόλου στο Ελληνικό Φεστιβάλ του Λονδίνου (London Greek Film Festival), έξι κύριες υποψηφιότητες στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και συμμετοχή σε πάνω από είκοσι φεστιβάλ σε όλο τον κόσμος.
Στους κινηματογράφους από 3 Νοεμβρίου.
1.jpg)
