Ένα μικρό αγόρι από τις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας φτάνει ως την κορυφή του κόσμου, οδηγώντας την εθνική του ομάδα στην κατάκτηση του πρώτου της Μουντιάλ το 1958 στη Στοκχόλμη και καταρρίπτοντας ο ίδιος κάθε ρεκόρ.
Το όνομα αυτού…Πελέ.
Όπως μαρτυρά και ο τίτλος της ταινίας των αδελφών Jeff & Michael Zimbalist, εξιστορείται η «γέννηση ενός θρύλου».
Πώς ένα φτωχό αγόρι με πατέρα πρώην ποδοσφαιριστή και μετέπειτα συντηρητή κλινικής κατάφερε να μπει στην επαγγελματική ομάδα της Santos, να επιλεγεί στην εθνική ομάδα ανδρών και να την πάρει από το χέρι και με το μοναδικό του ταλέντο να χαράξει μία αμίμητη, μακρινή πορεία.
Ως θέμα και μόνο παρουσιάζει ενδιαφέρον και για τους ποδοσφαιρόφιλους ακόμη περισσότερο.
Ομολογουμένως οι σκηνές εντός γηπέδου και τα βραζιλιάνικα ζογκλερικά με την μπάλα έχουν κινηματογραφηθεί με νεύρο και φαντασία, αλλά δεν αρκούν, για να πετύχουν γκολ…
Ως προς το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα η ταινία πάσχει από τα…αποδυτήρια.
Γυρισμένη στα αγγλικά (προφανής ο στόχος για εύκολη διεθνή καριέρα), με διαλόγους υπερβολικά απλοϊκούς και χαρακτήρες ρηχούς και μονοδιάστατους (αλλά με ικανοποιητικές ερμηνείες) δεν βρίσκει τα πατήματά της η αγιογραφία-βιογραφία αυτή.
Το σενάριο μοιάζει με ένα χλιαρό παραμύθι που αφηγείται ένας παππούς στα εγγόνια του, γεμάτο διδακτισμό, μελοδραματισμό, λειασμένες συγκρούσεις και εξόφθαλμες ωραιοποιήσεις.
Περισσότερο μοιάζει με ένα βίντεο κλιπ ή διαφημιστικό χορηγού ποδοσφαιρικής διοργάνωσης μεγάλης διάρκειας, παρά με ένα ολοκληρωμένο κινηματογραφικό έργο.
Εκβιάζει το συναίσθημα από το θεατή και το καταφέρνει καλά.
Η μπάλα είναι μπάλα και γυρίζει και πάντα εκστασιάζει το μεγαλύτερο ποσοστό του ανδρικού πληθυσμού.
Οπότε μία χαρά απολαμβάνουμε τις σκηνές ποδοσφαίρου, αλλά μένουμε στο μηδέν-μηδέν…
Στους κινηματογράφους από 22 Σεπτεμβρίου.
Γιώργος Κόνιαρης.
1.jpg)
