Τίποτα κοινό δεν έχουν μεταξύ τους ο Φελίξ (Martin Dubreuil) και η Μέιρα (Hadas Yaron).
Εκείνος διάγει ένα βίο χωρίς ευθύνες ή δεσμούς.
Η μόνη του έννοια είναι να σπαταλήσει την οικογενειακή κληρονομιά.
Εκείνη, μια νεαρή χασιδική εβραία, παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού, πλήττει.
Μένουν στην ίδια γειτονιά, αλλά σε διαφορετικούς κόσμους.
Τίποτα δεν έδειχνε πως θα συναντιούνταν, και ακόμα λιγότερο πως θα ερωτεύονταν.
Σκηνοθετημένο από τον Maxime Giroux, ο οποίος ανέλαβε και το σενάριο μαζί με τον Alexandre Laferriere, το Felix & Meira συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Τορόντο, όπου κέρδισε το βραβείο για την καλύτερη καναδέζικη ταινία, ενώ ήταν η επίσημη πρόταση του Καναδά για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Στην αρχή η ταινία έχει αρκετό ενδιαφέρον.
Ένας άντρας που έλκεται από μια γυναίκα, αλλά εκείνη τον αποφεύγει.
Έχουν και οι δύο τα προβλήματά τους.
Εκείνος μόλις έχει χάσει τον πατέρα του, τον οποίο ποτέ του δεν αγάπησε και ο οποίος ποτέ του δεν αγάπησε τον γιο του.
Εκείνη είναι παγιδευμένη σε μια κοινωνία που φαίνεται να μην ταιριάζει και στην οποία δεν μπορεί να είναι ο εαυτός της.
Ωραία ιστορία, ενδιαφέρουσα, διαφορετική από τις ιστορίες αγάπης που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε, αλλά κάπου στην πορεία όλα αυτά χάνονται.
Ενώ στην αρχή υπάρχουν κάποια δείγματα έξυπνου χιούμορ, στην συνέχεια γίνεται πιο δραματικό απ’ όσο χρειάζεται.
Σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται βαρετό και λίγο αναμενόμενο.
Κατ’ αρχήν, λείπει ο δυναμισμός.
Η ταινία δεν έχει νεύρο, δεν έχει ρυθμό και είναι αρκετά αργή.
Καλλιτεχνικά και αισθητικά είναι αδιάφορη, με πολύ συνηθισμένη σκηνοθεσία και απλοϊκή φωτογραφία.
Υπάρχει μια σκηνή, περίπου στην μέση της ταινίας, η οποία είναι ασπρόμαυρη, και δείχνει μια έγχρωμη γυναίκα να τραγουδάει.
Η σκηνή αυτή είναι αδικαιολόγητη, δεν έχει κάποια σχέση με την ιστορία.
Ίσως είναι συμβολική, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που έγινε κατανοητό ή ξεκάθαρο.
Οι ερμηνείες είναι μονότονες.
Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι οι χαρακτήρες δεν ήταν καλοχτισμένοι.
Το ζευγάρι δεν πείθει.
Σαν θεατής δεν πείθεσαι ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, ή ότι ταιριάζουν.
Η ταινία, δυστυχώς, πέφτει και σε αρκετά κλισέ.
Ενώ η ιστορία θα μπορούσε να είναι πολύ πρωτότυπη, τελικά καταλήγει αναμενόμενη και χιλιοειπωμένη, απλά με άλλο τρόπο.
Στο Felix & Meira ακούγονται κάποια πολύ ωραία τραγούδια, αν και δεν φαίνονται κατάλληλα για την ταινία.
Η ταινία καταφέρνει να βγάζει συναίσθημα και να συμπονάς τους χαρακτήρες και τους βασικούς ήρωες, αλλά και τους δευτερεύοντες, όπως τον σύζυγο της Meira.
Το Felix & Meira είναι απλή, λιτή ταινία για την αγάπη και την ελευθερία.
Στους κινηματογράφους από 10 Μαρτίου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
