Ο Paul (Mathieu Amalric, L'amour est un Crime Parfait) ετοιμάζεται να φύγει από το Τατζικιστάν και κάποια γεγονότα τον οδηγούν στο να θυμηθεί τα νεανικά του χρόνια.
Την παιδική του ηλικία, την μητέρα του, το ταξίδι του στην ΕΣΣΔ, τους φίλους και την μεγάλη του αγάπη, την Esther (Lou Roy–Lecollinet).
Σε σκηνοθεσία του Arnaud Desplechin, η ταινία συμμετείχε στο φετινό Φεστιβάλ Καννών όπου κέρδισε το βραβείο της SACD, στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών.
Η ιστορία είναι χωρισμένη σε τέσσερα κομμάτια.
Το πρώτο αφορά την παιδική ηλικία του ήρωα και την κακή σχέση με την μητέρα του, η οποία είχε ψυχολογικά προβλήματα, και την τρυφερή σχέση που είχε με την αδερφή του.
Το δεύτερο κομμάτι αφορά το ταξίδι του στη Ρωσία, όταν είχαν πάει εκδρομή με το σχολείο.
Το τρίτο την γνωριμία και την σχέση του με την Esther και το τέταρτο διαδραματίζεται στη σημερινή εποχή, όταν ο ήρωας είναι πια μεγάλος.
Τα τέσσερα αυτά κομμάτια δένονται καλά μεταξύ τους αλλά δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Η ταινία αφορά ξεκάθαρα τον έρωτα και την σχέση του Paul με την Esther, οπότε ο χρόνος που δόθηκε στις άλλες ιστορίες φαίνεται ανούσιος.
Το σενάριο, όμως, έχει κι άλλα προβλήματα, όπως το ότι δεν εξηγείται ποτέ γιατί μισεί τόσο πολύ την μητέρα του.
Μας το δίνει σαν γεγονός, αλλά δεν καταλαβαίνουμε ποτέ την αιτία.
Σκηνοθετικά η ταινία δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον.
Η σκηνοθεσία είναι καλή, αλλά η επιλογή του Desplechin να αφηγούνται οι ήρωες τα γράμματα που στέλνουν ο ένας στον άλλον κοιτώντας την κάμερα, δεν είναι επιτυχής.
Ίσως γιατί δεν μπορούσαν να το στηρίξουν ερμηνευτικά οι ηθοποιοί.
Ή ίσως και να ήταν απλά μια λάθος επιλογή.
Επίσης, ένα από τα αρνητικά της ταινίας είναι ότι τα λόγια δεν γινόντουσαν και πράξη.
Δηλαδή, οι ήρωες περιγράφουν καταστάσεις ή χαρακτήρες, που εμείς ως θεατές δεν αντιλαμβανόμαστε κάτι αντίστοιχο.
Για παράδειγμα, η Esther περιγράφεται ως μια πολύ όμορφη κοπέλα, που έχει πολλά αγόρια, είναι πολύ δυναμική και ανεξάρτητη.
Όλα αυτά όμως μένουν στην περιγραφή, αφού στην ταινία η Esther είναι πολύ ευάλωτη και εξαρτημένη από τον Paul.
Το καστ είναι αρκετά καλό, με τον βασικό πρωταγωνιστή, τον πρωτοεμφανιζόμενο νεαρό Quentin Dolmaire να δίνει μια αρκετά δυναμική ερμηνεία.
Ξεχωρίζει, όμως, και ο Mathieu Amalric, με μια ερμηνεία πιο σύνθετη.
Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο νεαρός Paul, είναι δυναμικός, με την υπόλοιπη ομάδα να τον ακολουθεί.
Η ταινία παρουσιάζει με όμορφο τρόπο την εποχή της ενηλικίωσης, σε μια Γαλλία που αρχίζει να βράζει.
Οι ήρωες προσπαθούν να βρουν τον δικό τους δρόμο και να φτιάξουν την δική τους ιστορία.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
