Σκηνοθετικό ντεμπούτο του Σκωτσέζου John Maclean, μέλος του διαλυμένου πλέον, καλού βρετανικού συγκροτήματος Beta Band (το group που προσπάθησε να κάνει διάσημο ο John Cusack μέσω εκείνης της σκηνής στο High Fidelity).
To Slow West είναι ένα γουέστερν που μένει πιστό σε όσα υπόσχεται με τον τίτλο του: είναι αργό και εκτυλίσσεται στη δύση.
Είναι όμως επίσης κάπως βαρετό και ανούσιο.
Ο Kodi Smit-McPhee (Romeo & Julliet) υποδύεται ένα νεαρό Σκωτσέζο αριστοκράτη ονόματι Jay Cavendish ο οποίος διασχίζει την αμερικάνικη δύση του 1870, προκειμένου να βρει την αγαπημένη του Rose (Caren Pistorius) που έχει καταφύγει εκεί εγκαταλείποντας την πατρίδα της.
Τους λόγους της φυγή της αυτής, τους μαθαίνουμε μέσα από συνεχή φλασμπακ.
Στη διαδρομή του συναντάει και δέχεται μάλλον αναγκαστικά να συνταξιδέψει μαζί με έναν μυστήριο και σκληρό τύπο ονόματι Silas (Μichael Fassbender, X-MEN: Days of Future Past).
Μαζί λοιπόν θα ξεκινήσουν να βρουν την αγαπημένη του Jay, σε ένα ταξίδι στο οποίο θα ζήσουν διάφορες μικρές περιπέτειες, από τη συνάντηση του Jay με έναν τσαρλατάνο-απατεώνα μέχρι το αντάμωμα του Silas με την πρώην συμμορία του και τον αρχηγό της Payne (Ben Mendelsohn, Exodus: Gods and Kings).
To πρόβλημα είναι ότι σε καμιά περίπτωση όλα αυτά που ζουν οι δύο ήρωες δεν μας αγγίζουν.
Ούτε ο μεγάλος έρωτας του ζεύγους Jay-Rose δίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να δικαιολογείται όλο αυτό το ταξίδι του πρώτου ώστε να την βρει.
Χώρια κάποια λάθη στη σκηνοθεσία, που χωρίς να είναι τίποτα σημαντικά, φωνάζουν από μακριά.
Δηλαδή είναι δυνατόν να κάνεις ταξίδι ημερών στο άγνωστο στην άγρια δύση και να μην φοράς καπέλο ρε Jay;
Σιγά τα λάχανα θα μου πείτε, αλλά αφού το πρόσεξα είπα να το γράψω.
Οι λόγοι δε που τουλάχιστον αρχικά ο άγριος πιστολάς όπως παρουσιάζεται στην ταινία Silas, κολλάει με τον Jay ενώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να τον καθαρίσει και να τον «γδύσει», δεν αιτιολογούνται.
Αργότερα βέβαια γίνεται κάτι που τραβάει το ενδιαφέρον του ώστε να μείνει μαζί του, αλλά στην αρχή δεν μπορούσε να το γνωρίζει.
Η φωτογραφία και η μουσική είναι αμφότερες πολύ καλές, ενώ ο Fassbender έχει αυτό το κάτι που μπορεί να δώσει ενδιαφέρον ακόμα και σε μετριότητες.
Δεν κάνει κάτι το εξωπραγματικό εδώ, αλλά η παρουσία του μαγνητίζει.
Αυτό όμως δεν φτάνει για να ξεκολλήσει το Slow West από τη μετριότητα.
Από 25 Ιουνίου στους κινηματογράφους.
Νίκος Παλάτος.
