Και μάλιστα, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος στο τεύχος Ιουνίου του περιοδικού GQ προοριζόταν για τον ρόλο αυτό από τους παραγωγούς του απογοητευτικού ‘X-Men: The Last Stand‘ το 2006, αλλά τελικά ο χαρακτήρας κόπηκε από το σενάριο – πάλι καλά γιατί θα τον ψοφούσαν κι αυτόν, αυτό δεν ήταν ταινία, γενοκτονία ήταν!
Τον ήθελαν δε και στο ‘X-Men Origins: Wolverine’, αλλά τότε δεσμευόταν με τα γυρίσματα του ‘G.I. Joe: The Rise of Cobra’, οπότε δεν προλάβαινε ο άνθρωπος, τι να κάνει, χίλια κομμάτια να γίνει;!
Τέλος πάντων, ο λεβέντης πλέον έχει κλείσει για τον ρόλο, όπως επιβεβαίωσε και η κιν/φικός παραγωγός των X-Men, Lauren Shuler Donner, οπότε άντε να δούμε τι ψάρια θα πιάσει κι αυτός.
Διότι εμφανισιακά ταιριάζει, τον έχει τον τύπο του αλήτη womanizer με το ύφος ‘μανίτσα-είσαι-να-σε-κάνω-πύραυλο-με-την-τσιμινιέρα-μου’ που παράλληλα κατεβάζει τα ουίσκια σαν γαλατάκι το πρωί.
Αλλά τι διάλογο θα του δώσουν;
Μην τον κάνουν μόνο έναν ξερό ‘πιπινοκυνηγό’ από τη Νέα Ορλεάνη, γιατί ζητάμε και λίγο εμβάθυνση χαρακτήρα, λίγο εσωτερικό κόσμο που καταρρέει, ιδίως όταν εμπλέκεται συναισθηματικά με την Rogue.
Να τον γράψουν σαν πληγωμένο κλέφτη-αντιήρωα κι όχι σαν τσιράκι του Wolverine όπως στο άνισο φιλμ του 2009.
Τώρα, κατά πόσο θα μπορεί να το υποστηρίξει ερμηνευτικά ο κύριος Tatum, δεν ξέρω.
Πάντως σε όσες ταινίες τον είδα, οι ερμηνείες του μου θυμίζουν έντονα ένα συγκεκριμένο ζαρζαβατικό εποχής, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι επέλεγε ιδιαίτερα απαιτητικούς ρόλους - συνήθως παίζει τον α) γαμάτο γκόμενο, β) πληγωμένο γκόμενο – με εξαίρεση το περσινό ‘Side Effects’ του Steven Soderbergh, όπου έκανε την ερμηνευτική υπέρβαση παίζοντας τον νεκρό γκόμενο…
Ωστόσο, ο ίδιος γουστάρει τον Gambit, καθώς όπως δήλωσε και στο περιοδικό:
«...είναι ο μόνος υπερήρωας που πραγματικά ακολούθησα.
Ήταν ο πιο αληθινός για μένα: καπνιστής, πότης, γυναικοκατακτητής, κλέφτης.
Απλώς, μου φαινόταν κουλ.
Πάντα τον αγαπούσα».
Λες να είναι καλή επιλογή τελικά;
Πασχάλης Μαντζαρίδης.
1.jpg)
