Ένα υποτιθέμενο διασκεδαστικό όραμα του γήρατος.
Ο βετεράνος σκηνοθέτης Jon Turteltaub (While You Were Sleeping, National Treasure movies) μετατρέπει άλλο ένα εμπορικό μαραφέτι το οποίο βουίζει κατά μήκος με τις προηγούμενες δημιουργίες του, το ίδιο αναποτελεσματικά.
Είναι ειδικός στο είδος των ταινιών που είναι πιο εύκολες παρά καλές.
Είναι χαλαρές στην παρακολούθηση και αρκετά εύκολο να τις παρακάμψετε.
Είναι ένα φιλμ αρκετά καλό για να ξεκουραστείς μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο, πως ο σεναριογράφος Dan Fogelman αποφεύγει πολλά από αυτά που θα φοβόμασταν σε μια ταινία σαν αυτή.
Κανείς στο Last Vegas δεν βάλλεται στην υγεία του.
Κανείς δεν πεθαίνει.
Κανείς δεν αρπάζει το στήθος του καθώς καταρρέει από το πόνο.
Αντιθέτως είναι μια γιορτή που λίγες ταινίες γιορτάζουν πια.
Του να είσαι μεγάλος.
Να είσαι ηλικιωμένος και να είσαι καλά.
Παρά την παρουσία τεσσάρων ικανών ηθοποιών - Michael Douglas (Behind the Candelabra), Robert De Niro (Killing Season), Morgan Freeman (Now You See Me), Kevin Kline (Darling Companion) - και τον βαθμό ψυχαγωγίας που διατίθεται καθώς βλέπεις την αλληλεπίδραση τους, η ταινία δεν πλησιάζει ακριβώς τα πλαίσια της κωμωδίας.
Οι ηθοποιοί κινούνται σε πολλαπλά δίχτυα ασφαλείας με το πιο τολμηρό κομμάτι στη ροη να είναι ο Freeman να χορεύει μια διασκευή των Earth Wind & Fire's, "September."
Το μόνο πράγμα παλαιότερο από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές στο Last Vegas είναι τα ανέκδοτα που ιθύνοντες της ταινίας αυτής καταλήγουν.
Στερεότυπη αίσθηση με όλες τις επανειλημμένες αναφορές σε χειρουργικές επεμβάσεις ισχίου και χρήση Viagra.
Η ταινία καθώς υπολείπεται βασικού νοήματος, φαντάζει λες και βλέπουμε το Hangover Part 60.
Η ιστορία ακολουθεί τους τέσσερις φίλους στην άφιξη τους στο Λας Βέγκας για ένα μπάτσελορ πάρτι, με την ως επί το πλείστον γεμισμένη με λεπτομερώς εκκεντρικές ανοησίες που αναπόφευκτα προκύπτουν.
Ένα αξέχαστο σαββατοκύριακο στην Sin City, με διαγωνισμούς μπικίνι, ευκαιριακές αναμετρήσεις κατανάλωσης αλκοόλ και τραπέζια Blackjack.
Σχεδόν υπερβολικά συμβατική η επικάλυψη αυτού του χλιαρού ιντερλούδιου επανεύρεσης και απώλειας φιλίας, το Last Vegas ως άλλη μια ταινία ματαιοδοξίας, σπαταλά τις ικανότητες των πιο ταλαντούχων αστέρων.
Αφαιρώντας τα τεχνάσματα και τις διαστάσεις της απτής χημείας των χαρακτήρων, η ιστορία είναι ανιαρή, δεν υπάρχουν εκπλήξεις και η άνιση αυτή κωμωδία είναι πιο πιθανό να προκαλέσει όπως πάντα αργά και περιστασιακά γέλια.
Σε αυτά τα 90 λεπτά, πράγμα καλό που δεν υπερβαίνει αυτή τη διάρκεια η ταινία, συνειδητοποιούμε πως μια σωστή γκάμα ηθοποιών μπορεί να βελτιώσει ένα μέτριο σενάριο.
Στις αίθουσες από 19 Δεκεμβρίου.
Γεωργία Ξανθάκου.
Last Vegas trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
