Έχουμε δει πολλές ταινίες τα τελευταία χρόνια με μικρό budget να καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα εξαιρετικό κλειστοφοβικό κλίμα, και συν τοις άλλοις να αποδεικνύονται λίρα εκατό (βλέπε Buried για παράδειγμα).
Επίσης τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πολλά εξαιρετικά σκηνοθετικά ντεμπούτα ξένων σκηνοθετών (ή και ανθρώπων που δεν ήταν καν σκηνοθέτες) στο Hollywood.
Προς τί ο πρόλογος;
Μα γιατί το The Numbers Station είναι μια ταινία που θέλει (αλλά δεν το καταφέρνει απόλυτα) να είναι κλειστοφοβική, ενώ ο Δανός σκηνοθέτης Κasper Barfoed σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία (και είναι και η πρώτη του συμμετοχή σε Αμερικάνικη παραγωγή), καθότι τα προηγούμενα χρόνια έβγαζε τα προς το ζήν ως καμεραμαν και γενικότερα στο τεχνικό κομμάτι Δανέζικων παραγωγών.
Μετά την απόλυτη αποτυχία της τελευταίας του αποστολής και την κακή αξιολόγηση που έλαβε, ο βετεράνος πράκτορας της CIA, Emerson Kent (John Cusack, The Paperboy), έχει μία τελευταία ευκαιρία για να αποδείξει ότι είναι ικανός να συνεχίσει τη δουλειά του.
Η νέα του αποστολή είναι να προστατεύσει την Katherine (Malin Akerman, Stolen), μια ικανότατη προγραμματίστρια που εργάζεται σε απόρρητο σταθμό της CIA και χειρίζεται κρυπτογραφημένα μηνύματα.
Όταν μια ομάδα βαριά οπλισμένων κακοποιών πολιορκεί το σταθμό, ο Emerson και η Katherine θα βρεθεί ξαφνικά να μάχονται για τη ζωή τους, εναντίον ενός άγνωστου εχθρού.
Με το σταθμό και τις ζωές άπειρων αθώων σε κίνδυνο, πρέπει να αναζητήσουν πάση θυσία μια λύση, πριν να είναι αργά.
Το The Numbers Station, ενώ δεν είναι κακή ταινία καταφέρνει να αδικήσει τον εαυτό του.
Σταδιακά δημιουργεί ένα αξιοπρεπέστατο κλειστοφοβικό κλίμα και έχει στην φαρέτρα του το ερμηνευτικό πολυεργαλείο που λέγεται John Cusack, από την μέση και μετά όμως μένει από... καύσιμα και ιδέες.
Το σενάριο δεν μπορεί να υποστηρίξει την ενδιαφέρουσα σεναριακή ιδέα (δυστυχώς πλέον είναι μεγάλο πρόβλημα αρκετών ταινιών, που χαραμίζονται με αυτόν τον τρόπο) και αν ήταν δουλεμένο καλύτερα θα μιλάγαμε για μια εντελώς διαφορετικού επιπέδου ταινία.
Από κεί και πέρα, είναι ολοφάνερη η εμπειρία του Barfoed στο τεχνικό κομμάτι, καθώς έχει δημιουργήσει μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα που μοιραία "ψάχνει" σε όλη την διάρκεια της κάτι να την αναδείξει.
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, η απειρία του στα υπόλοιπα είναι εμφανής διότι από τα μισά και μετά χάνει το ενδιαφέρον της, με αποκορύφωμα το βαρετά εκτελεσμένο και αδιάφορο φινάλε.
Με λίγα λόγια, λείπει το κάτι παραπάνω που θα απογείωνε την ταινία και θα δημιουργούσε μια πολύ ενδιαφέρουσα περιπέτεια.
Μπορεί και να του δικαιολογείται η έλλειψη σκηνοθετικής εμπειρίας, ωστόσο σίγουρα μερικά πράγματα είναι υπεράνω απειρίας.
Πάντως, αν φτιάξει ο Barfoed το περιεχόμενο του, ίσως αποδειχθεί έκπληξη για το Χόλιγουντ, γιατί το κομμάτι της ατμόσφαρας το κατέχει αρκετά.
Εν ολίγοις, το Numbers Station μπορείς να το χαζέψεις άνετα κανα βραδάκι σε κάποιο κανάλι, αλλά σε αίθουσα ...
Στην Αμερική δεν προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά στην Ελλάδα θα το δούμε από 22 Αυγούστου 2013.
Νίκος Δρίβας.
1.jpg)
