Όπως υποσχέθηκα στο trailer του Newsroom για την 2η season που θα
ξεκινήσει στις 14 Ιουλίου, επανέρχομαι με το review του 1ου κύκλου της σειράς που όλοι μιλάνε με τόσο καλά λόγια.
Οι εντυπώσεις μου είναι ανάμικτες και θα πάμε σε αυτές αφού μιλήσουμε για την
υπόθεση συνοπτικά:
Ο Will McAvoi (Jeff Daniels, Looper) είναι ένας πολύ δημοφιλής παρουσιαστής ειδήσεων του καναλιού ACN.
Το αφεντικό του ο Charlie Skinner (Sam Waterston) μετά απο ένα ξέσπασμα θα του επιβάλει ως υπεύθυνη παραγωγής την πρώην του MacKenzie MacHale (Emily Mortimer, Hugo).
O Will θα συμβιβαστεί με το ζόρι και θα πειστεί απο την ιδεολόγο MacKenzie να δημιουργήσουν τη νέα εποχή στα media.
Να αφήσουν έξω τα νούμερα τηλεθέασης και να ασχοληθούν με αυτό που μετράει, να κάνουν δηλαδή τη σωστή δεοντολογική δημοσιογραφία.
Μαζί με το νέο επιτελείο απο τεχνικούς και δημοσιογράφους, θα αντιμετωπίσουν πολλούς εχθρούς, ελάχιστους συμμάχους, θα επιτύχουν στις δυσκολίες αλλά και θα υποκύψουν πάντα μαχόμενοι.
Έτσι πάνω κάτω κυλάει η 1η season των δέκα επεισοδίων που πιάνουν σε διάρκεια και πάνω απο ώρα ... HBO!
Γιατί λοιπόν είναι οι σκέψεις μου διφορούμενες.
Γιατί μπορώ να πω οτι είναι το The Newsroom απο τις καλύτερες σειρές αυτήν την στιγμή στην παγκόσμια τηλεόραση, αλλά έχει πάρα πολλά στοιχεία που δεν μου άρεσαν καθόλου.
Καταρχάς είναι τέρμα Αμερικανιά.
Τα κηρύγματα για το πόσο μεγάλο "θα μπορούσε να γίνει" το Αμερικάνικό Έθνος
είναι ατελείωτα.
Με κούρασαν και εστίαζαν σε αυτά παραπάνω απο οτι θα έπρεπε.
Θα μπορούσαν να βρούν την χρυσή τομή και να μην μας έπρηζαν τόσο.
Η Emily Mortimer παίζει πάρα πολύ καλά τον ρόλο της McHale, αλλά υπάρχει προβληματάκι με τον χαρακτήρα της.
Όπως και οι περισσότεροι στο Newsroom, είναι αρκετά μονοδιάστατη.
Η MacKenzie είναι η αφελής ιδεολόγος, ο Skinner να κάνει στα γεράματα την διαφορά, ο Will προσπαθεί να βρει τον χαμένο εαυτό του.
Αυτό το ανύπαρκτο βάθος καθιστά το Newroom πολύ καλό, αλλά όχι τέλειο. Ένα επίπεδο κάτω απο Game of Thrones και Breaking Bad.
Επίσης, η τέλεια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που κάνουν το καλό και στους εχθρούς τους.
Η MacKenzie είναι απλά η καλή.
Εξωπραγματική ιδεολόγος.
Ακόμα και ο Will που βρίσκεται στην διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο νέο καλό ευατό του και τον παλιό, τον δούλο της ακροαματικότητας, τείνει να είναι και αυτός κάποιος που απλά έχασε τον δρόμο και που θα τον ισιώσει το πάθος της φοβερής MacKenzie...
Και όμως αν και τα προβλήματα στον εκτός Αμερικής θεατή είναι μεγάλα και άξια να μην την πιάσεις καν την σειρά, τα καλά είναι ακόμα περισσότερα.
Οι διάλογοι είναι εκπληκτικοί, με σοβαρότητα, χιούμορ και κρυμμένη ειρωνεία.
Το καθένα απο τα επεισόδια με απορρόφησαν και κύλησαν απολαυστικά με τους περισσότερους ηθοποιούς να καταφέρνουν να δώσουν με την ερμηνεία τους ενδιαφέρον σε πολλούς δευτερεύοντες ρόλους.
Παράδειγμα ο Neal Sambat του Dev Patel (About Cherry) ήταν απολαυστικότατος όπως και η πανέμορφη Olivia Munn (New Girl) που ερμηνεύει
την οικονομική αναλύτρια Sloan Sabbith.
Ίσως θα έπρεπε να αφιερώσω και μια παράγραφο στην δυνατή ερμηνεία του Jeff Daniels αλλά νομίζω η επιτυχία του στον ρόλο ήταν αναμενόμενη.
Θα πω όμως οτι προσωπικός αγαπημένος δεν ήταν άλλος απο τον Sam Waterson.
Έπαιζε με τις εκφράσεις του τόσο ωραία και έδινε το κάτι παραπάνω τόσο σε κωμικές στιγμές όσο και σε δραματικές.
Καταλήγοντας λοιπόν το Newroom ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία αλλά πιστεύω οτι η 2η season θα είναι πολύ καλύτερη.
Αν ξεφύγουμε λίγο απο την Αμερικανιά και βάλουμε ένα δυνατό κεντρικό story (όπως είπαν οτι θα κάνουν) η ποιοτητα του Newroom θα μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ.
Τάσος Σαμπάρ.
1.jpg)
