Γράφει ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου.
Μία ρομαντική ωδή στον έρωτα, ιδωμένη μέσα από το υπερβατικό πρίσμα του χιούμορ.
Μία συγκινητική ιστορία για την παντοτινή αγάπη που ξεπερνά τα εμπόδια και τις κοινωνικές κακουχίες.
Ο Gerard Butler στα καλύτερα του, ιδανικά συνεπικουρούμενος από τις Catherine Zeta-Jones, Jessica Biel, Dennis Quaid και Uma Therman!
Ένα κινηματογραφικό υπερθέαμα!
Ψαρώσατε;
Το Playing For Keeps δεν αγγίζει ούτε στο ελάχιστο τους προαναφερθείς χαρακτηρισμούς.
Είπαμε να το ρίξουμε στην πλάκα, γιατί δυστυχώς αυτός ήταν και ο μόνος τρόπος για να σταθούμε στο ύψος μας και να γράψουμε το review της ταινίας του Gabriele Muccino δίχως να καταφύγουμε σε «γαλλικά» για τα 105 χαμένα λεπτά από τη ζωή μας.
Εν πάση περιπτώσει, οφείλουμε να ακολουθήσουμε την πεπατημένη και επομένως να αναφερθούμε αρχικά στο σενάριο της εν λόγω ρομαντικής κωμωδίας (θεέ μου γιατί σε εμένα;).
Ο George Dryer (Gerard Butler, Machine Gun Preacher) είναι ένας πρώην ποδοσφαιριστής, που χόρτασε δόξα και χρήμα όσο κλωτσούσε το τόπι.
Όταν ένας τραυματισμός βάζει τέλος στην λαμπρή καριέρα του, αρχίζει ο κατήφορος στη ζωή του.
Πλέον ζει σε ένα ταπεινό σπιτάκι, του οποίο το νοίκι και χρωστάει στον σπιτονοικοκύρη του (Iqbal Theba, Transformers 3), είναι χωρισμένος με τη γυναίκα του, Stacie (Jessica Biel, Hitchcock), η οποία έχει βρει νέο σύντροφο, τον Matt (James Tupper, Mr Popper's Penguins) και επομένως βλέπει πλέον σπάνια το γιο του, Lewis (Noah Lomax).
Όπως κάθε παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που σέβεται τον εαυτό του, προσπαθεί να πιάσει την καλή εκμεταλλευόμενος το όνομα που είχε «χτίσει» μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Οι απόπειρες του όμως να πλησιάσει κάποιους τηλεοπτικούς σταθμούς προκειμένου να δοκιμαστεί στη θέση του αθλητικού σχολιαστή, κρίνονται παντελώς αποτυχημένες.
Όλα αυτά μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και εκείνη η παρακολούθηση της προπόνησης του Lewis για την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα.
Αφορμώμενος από το γεγονός πως ο προπονητής δίνει ελάχιστη προσοχή στα παιδιά, αναλαμβάνει ο ίδιος να τους διδάξει – ανεπίσημα - κάποια μυστικά της μπάλας.
Το «ανεπίσημα» σύντομα - και ύστερα από πιέσεις των γονιών - γίνεται «επίσημα» και έτσι ο George αναλαμβάνει τη θέση του κόουτς της παιδικής ομάδας.
Γεγονός, το οποίο είναι καλό για πολλούς και διάφορους λόγους.
Κατ΄ αρχάς το προφανές, ο George έρχεται πιο κοντά με το γιο του.
Κατά δεύτερον το μη προφανές αλλά απόλυτα προβλέψιμο, ο πρωταγωνιστής, ως γνήσιο αρσενικό, χωρίς να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι, γοητεύει σχεδόν όλες τις μανάδες των πιτσιρικάδων.
Ε, έτσι για να τριτώσει το καλό, ο σεναριογράφος (ελπίζω να μην είναι περήφανος για αυτό), Robbie Foxx, τοποθετεί και την Catherine Zeta-Jones μέσα στο πλήθος των «horny» μαμάδων, η οποία όμως εκτός της «χαράς» που μπορεί να προσφέρει, έχει τη δυνατότητα να προωθήσει και επαγγελματικά τον George μιας και παλαιότερα εργάζονταν σε έναν τηλεοπτικό σταθμό.
Για να μην τα πολυλογούμε, όλα μοιάζουν ιδανικά για τον πρώην αστέρα των γηπέδων και πλέον δάσκαλο των μυστικών του βασιλιά των σπορ.
Ικανοποιεί τα «αιτήματα» των ξαναμμένων μαμάδων, γίνεται δημοφιλής στην κοινότητα καθώς είναι πλέον το απόλυτο ίνδαλμα των παιδιών, ενώ καλλιεργεί φιλικές σχέσεις και με τον εξαιρετικά πλούσιο και άρα εκκεντρικό Carl (Dennis Quaid, What To Expect When You're Expecting).
Η ρόδινη καθημερινότητα δεν είναι όμως ολοκληρωμένη.
Βλέπετε, μπορεί ο George στο τομέα του σεξ να τα πηγαίνει θαυμάσια, αλλά στο συναισθηματικό κομμάτι μένει μετεξεταστέος.
Δεν μπορεί να βρει κώδικα επικοινωνίας με το γιο του, ενώ μαθαίνει πως η πρώην γυναίκα του ετοιμάζεται να παντρευτεί.
Το τέλος δεν σας το μαρτυράμε.
Έτσι, για να «σκάσετε» από την αγωνία σας…
Τέτοιες ανατροπές άλλωστε δεν έχετε ξαναδεί.
Τόσο ζωντανή πλοκή, αυτή η παντελής απουσία κλισέ, η πλαστικότητα των χαρακτήρων, που πραγματικά αγγίζουν και μεταλαμπαδεύουν το δράμα τους στους θεατές.
Τόση μαγεία συμπυκνωμένη σε μόλις 105 λεπτά.
Θέλουμε sequel εδώ και τώρα!
Εντάξει, τώρα δεν μπορεί να την πατήσατε, προφανώς και μιλάμε για μία από τις μεγαλύτερες «πατάτες» της σεζόν.
Επειδή η ανάλυση των όσων τραγικών παρακολουθήσαμε θα μας «έτρωγε» το υπόλοιπο της ημέρας, θα αποπειραθούμε να αναφέρουμε κάποια από αυτά σε μορφή καταλόγου:
Το σενάριο αυτό καθ’ αυτό.
Χρόνια είχαμε να παρακολουθήσουμε τόσο προχειρογραμμένη πλοκή.
Δίχως ίχνος έκπληξης και υποψία ανατροπής, ο Robbie Fox μας πετάει στα μούτρα το μυστικό πως έγραψε την ιστορία, καθισμένος στην τουαλέτα ύστερα από τον πρωινό καφέ.
Οι διάλογοι.
Τόσο «φτηνούς» και απλοϊκούς διάλογους είχαμε καιρό να συναντήσουμε.
Δίχως ίχνος πρωτοτυπίας, με το χιούμορ να απουσιάζει τελείως - κωμωδία σου λέει μετά - κούρασαν και μαζί με τα ανελέητα κλισέ μας έβαλαν πολλάκις στον πειρασμό να αποχωρήσουμε από την αίθουσα.
Ο χαρακτηρισμός ρομαντική κομεντί.
Όχι! Ούτε ρομαντική ήταν ούτε κομεντί.
Ούτε κωμωδία, ούτε δραματική, τίποτα!
Πώς θα μπορούσε άλλωστε, από τη στιγμή που δεν συγκινηθήκαμε ούτε γελάσαμε, στο ελάχιστο.
Μόνη εύθυμη νότα, η παρουσία του Iqbal Theba και δύο-τρεις επιτυχημένες ατάκες του.
Μπράβο του, γιατί κατάφερε να μην παρασυρθεί από τον κυκεώνα μετριότητας (επιεικείς όσο δεν πάει είμαστε με αυτό το χαρακτηρισμό) που έπληξε το υπόλοιπο καστ.
Ο Gerard Butler.
Ο 43χρονος ηθοποιός έχει βαλθεί να γκρεμίσει όσα κατάφερε να «χτίσει» με τους 300 και το Law Abiding Citizen.
Αδιάφορος, σχεδόν υπογραμμίζοντας πως πρόκειται για μία «αρπαχτή», αναμασά τις ατάκες του χωρίς ποτέ να μπαίνει στον κόπο να νιώσει μέρος της ταινίας.
Γενικά, στις ταινίες του είδους δεν φαίνεται να το έχει, γεγονός που είχε φανεί τρία χρόνια πριν, στο The Bounty Hunter με την Jennifer Aniston.
Η Catherine Zeta-Jones.
Αν νομίζετε πως η οργή μας καταλάγιασε με το «κράξιμο» στον Butler που να δείτε τι «ράμματα έχουμε για τη γούνα της Jones.
Αν αποφάσισε να υποβαθμίσει την καριέρα της, ας μας το έλεγε από πριν ώστε να μην είχαμε προσδοκίες.
«Επίπεδη» όσο δεν πάει άλλο, με ένα ψεύτικο χαμόγελο, μόνιμα καρφιτσωμένο στο πρόσωπο της, δεν μας έπεισε ούτε για πλάκα στο ρόλο της μοιραίας γυναίκας.
Η Jessica Biel.
Εδώ και αν είχαμε πάρτι κακής ερμηνείας.
Η 30χρονη ηθοποιός, μοντέλο και τραγουδίστρια, προσπάθησε να μας συγκινήσει (;) και να μας μεταφέρει το τεράστιο δίλημμα που βιώνει - θα παντρευτεί τον Matt ή θα γυρίσει πίσω στον George, γκρεμίζοντας όλη της τη νέα ζωή; - μέσα από κάτι μυξοκλάμματα που το μόνο συναίσθημα που μας γεννούν είναι νεύρα!
«Κόκκινο» και σε αυτή λοιπόν, γιατί θεωρούμε πως μέσω αυτής της ερμηνείας «στο πόδι» τονίζει πως τελικά δεν σέβεται το θεατή.
Είπαμε, θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για αυτή τη ταινία που δεν κατάφερε ούτε φυσικά να μας κάνει να συγκινηθούμε ούτε καν να σκάσουμε ένα χαμογελάκι.
Ούτε ένα όμως, το εννοώ.
Σε καμία σκηνή του έργου δεν πιάσαμε τον εαυτό μας να ευθυμεί.
Ακόμα και σε κλασσικές αμερικάνικες νεανικές κωμωδίες κάποιες σκηνές γεννάνε γέλιο ακόμα και αν αυτό προέρχεται από φθηνό χιούμορ.
Ούτε αυτό δεν είχαμε εδώ, ούτε αυτό.
Το Playing For Keeps ήταν η απόλυτη απογοήτευση.
Το προτείνω κατ’ αρχάς μόνο σε DVD, μην κάνετε το ολέθριο σφάλμα να πληρώσετε εισιτήριο για αυτή τη ταινία, ακόμα και αν η κοπέλα σας «τσιμπήσει» από το τρίγωνο: Butler - ρομαντική κομεντί - Jessica Biel.
Αν λοιπόν τιμήσετε τη DVD εκδοχή του, φροντίστε να φάτε υπερβολικά πολύ πριν, μπας και σας πιάσει καμία υπνηλία, κοιμηθείτε στη μέση και γλιτώσετε έτσι το μαρτύριο που περάσαμε εμείς.
Τα πλάνα του Butler ως George Dryer, στην αρχή του φιλμ ήταν και το μόνο «φωτεινό» σημείο της όλης φάσης.
Αυτό γιατί μας θύμισε κάτι από το «Goal», ταινία που τότε είχε μετουσιώσει τα παιδικά μας όνειρα σε κινηματογραφική ταινία.
Στις αίθουσες από 24 Ιανουαρίου.
Playing for Keeps trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
