Γράφει η Πηνελόπη Πανέ.
Τί είναι στ’ αλήθεια πιο θλιβερό;
Μία νέα γυναίκα που ξεχνάει την ομορφιά της ίδιας της της φύσης και πουλάει το σώμα της σε άντρες;
Ένας άντρας που διαλέγει τον πληρωμένο έρωτα;
Ο εξευτελισμός της αξιοπρέπειας σε κάθε μικρή στιγμή της καθημερινότητας, π.χ. από κάποιο αφεντικό, από κάποιον συγκάτοικο, από, από, από;
Και τί γίνεται όταν έρθει αυτή η πτώση;
Η πτώση του ανθρώπου;
Πόσους θανάτους μπορεί να χωρέσει;
Και η ηθική; Αυτή η πολύ μικρή, σχεδόν αόρατη, γραμμή που κρατάει τον άνθρωπο ζωντανό;
Τί γίνεται όταν σβηστεί; Πώς η ηθική του ανθρώπου γεννάει το τέρας;
Αυτές οι ερωτήσεις, μαντεύω, ήταν και οι σκέψεις της σκηνοθέτιδας Julia Leigh όταν ξεκίνησε να γράφει το σενάριο της ταινίας Sleeping Beauty...
Την ιστορία της φοιτήτριας Lucy (Emily Browning, Sucker Punch) που αποφασίζει να μπλεχτεί με την πορνεία, μη μπορώντας να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού της.
Μία στυλιζαρισμένη εκδοχή της πορνείας.
Δείπνα πλουσίων, υπνωτικές ουσίες, ένα δωμάτιο, ένα κρεβάτι και ένας κανόνας.
Ένας κανόνας απαράβατος ο οποίος θα σου προκαλέσει στην αρχή ένα σιγανό γέλιο: δεν επιτρέπεται η διείσδυση.
Σε αυτό το κρεβάτι λοιπόν, η ωραία κοιμωμένη Lucy, θα «κοιμηθεί» με πολλούς άντρες.
Μεσήλικες άντρες. Ηλικιωμένους άντρες.
Άντρες που δεν έχουν πια ζωή, άντρες που θέλουν απλά να ξεστομίσουν μερικές προσβλητικές λέξεις, άντρες που δεν αντέχουν καν να σηκώσουν τα λιγοστά της κιλά.
Μία μέρα η ωραία κοιμωμένη θα θελήσει να ξυπνήσει.
Αποφασίζει λοιπόν να συρθεί μέχρι το φως. Να δει.
Να δει τον εαυτό της έτσι όπως στέκει μετέωρος στο κενό του.
Και με αυτά τα λίγα, λέω, να σε αφήσω.
Κράτα ακόμα δύο.
Την στ’ αλήθεια ουσιαστική, απλή και ξεκάθαρη σκηνοθετική ματιά της Julia Leigh που δείχνει να μη τη νοιάζει το πριν και το μετά της ηρωίδας της αλλά παλεύει να σου μιλήσει για το παρόν της.
Γι’ αυτό που κρύβεται στη πανέμορφη φιγούρα της Lucy που ωστόσο γεννάει ασχήμια και θλίψη.
Και το τελευταίο, για την νεαρή ηθοποιό Emily Browning, που μπορεί να μη σε μαγέψει με την ερμηνεία της, μπορεί να τη βρεις «λίγη» για έναν τόσο δύσκολο ρόλο αλλά θα υπερασπιστώ αυτό το «ήσυχο» της ερμηνείας της.
Είναι σα να βλέπεις έναν άνθρωπο στην άκρη ενός γκρεμού.
Ύστερα πέφτει.
Τώρα, σκέψου, σκέψου πόσο αθόρυβη ήταν αυτή η στιγμή...
Το αυστραλιανό δράμα της Julia Leigh είναι η πρώτη της ταινία και πρωτοπαίχτηκε στο Φεστιβάλ των Κανών τον Μάιο του 2011.
Για τον ρόλο της Lucy, η Emily Browing μελέτησε αρκετά την ερμηνεία της Charlotte Gainsbourg στην ταινία Antichrist του Lars von Trier, μετά από προτροπή της Julia Leigh ενώ στην αφίσα της ταινίας, το μάτι πέφτει και στο όνομα της Jane Campion (The Piano) που βρίσκεται πίσω από την παραγωγή της ταινίας.
Το Sleeping Beauty προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 2 Δεκεμβρίου 2011.
Το Sleeping Beauty προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 2 Δεκεμβρίου 2011.
Sleeping Beauty trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
