Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Με το που άκουσα για αυτή την ταινία, αμέσως με κέρδισε η κεντρική της ιδέα.
Ωστόσο μετά το Bug που έπαιζε και πάλι ο Michael Shannon ήμουν κάπως επιφυλακτικός.
Όμως, μετά από δυο δυνατές αν και λίγο βαριές ώρες μπόρεσα να βγάλω κάποια συμπεράσματα για το Take Shelter.
Πρόκειται για άλλη μια από τις ιδιόρρυθμες και ξεχωριστές ταινίες στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο Shannon.
Έτσι και αλλιώς, τουλάχιστον εγώ, δεν μπορώ να φανταστώ αυτόν τον άνθρωπο να παίζει σε μια φυσιολογική ταινία...
Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως αυτή η ταινία δεν απευθύνεται στο ευρή κινηματογραφόφιλο κοινό αλλά στους μυημένους του είδους των αλληγορικών θρίλερ-δραμάτων.
Δεν είναι ούτε εύκολη ούτε ευχάριστη, αλλά σε κερδίζουν άλλα πράγματα.
Όμως για να γίνουν πιο κατανοητά τα λόγια μου, ας προχωρήσουμε στο σενάριο.
Ο Curtis (Michael Shannon, Machine Gun Preacher), με ένα ήδη επιβαρυμένο παρελθόν λόγο της σχιζοφρένειας της μάνας του αρχίζει να παρουσιάζει περίεργα συμπτώματα.
Ενώ ζει ευτυχισμένα, αν και φτωχικά, με την γυναίκα του την Samantha (Jessica Chastain, The Help) και με μόνο του σοβαρό πρόβλημα την κωφάλαλη κόρη του Hannah (Tova Stewart) αρχίζει να βλέπει άγριους εφιάλτες και να έχει έντονες παραισθήσεις.
Όλοι αυτοί οι εφιάλτες έχουν όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό - την πηχτή μαύρη βροχή που πέφτει από τον αγριεμένο ουρανό.
Με το που αρχίζει να βρέχει τότε όποιος βρίσκεται εκτιθέμενος στην βροχή τρελαίνεται και συμπεριφέρεται βίαια, είτε επηρεάζοντας τον ίδιο είτε παρενοχλώντας την κόρη του.
Έτσι, κάπου ανάμεσα στην παράνοια και τις εμμονές η συμπεριφορά του αρχίζει να αλλάζει καθώς κλονίζονται και οι σχέσεις του τόσο με την γυναίκα του όσο και με όλα τα φιλικά του πρόσωπα.
Ο ίδιος παθαίνει ψύχωση με την δημιουργία - ενίσχυση ενός καταφυγίου στον κήπο του σπιτιού διακινδυνεύοντας να χάσει τα πάντα.
Σαφώς και ο ίδιος ο Curtis αντιλαμβάνεται την κατάσταση του και αναζητά είτε μέσω της ψυχανάλυσης είτε μέσω της συζήτησης μια διέξοδο από τον καθημερινό του εφιάλτη.
Όμως όσο επηρεάζεται τόσο περισσότερο αρχίζει να πιστεύει τα όνειρα του και από κει και περά αρχίζει το προσωπικό του δράμα.
Είναι άραγε ένας τρελός η ένας μεσσίας;
Αν το σενάριο σας αρέσει, σίγουρα θα σας καλύψει και η σκηνοθεσία του Jeff Nichols.
Με αρκετές δυνατές σκηνές (βλ. τη σκηνή με σκύλο) αλλά και έξυπνους διάλογους, το έργο έχει ροη, όμορφη φωτογραφία και δυνατές ατάκες.
Το ίδιο καλοί είναι και οι πρωταγωνιστές με τον Shannon να κλέβει την παράσταση και την γυναίκα του να παίζει εξαιρετικά άλλα και την μικρή κόρη τους να συμβάλλει στο έργο με την παρουσία της.
Στο Take Shelter συμμετέχουν ακόμα ο ξεχασμένος από τα 90's Shea Whigham ως κολλητός του πρωταγωνιστή αλλά και η Katy Μixon, χωρίς ωστόσο να έχουν ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής αυτού του family-based θρίλερ.
Ακόμα, ένα από τα θετικά της ταινίας είναι και η ;άγρια ομορφιά του Νότου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τα τοπία είναι καταπληκτικά και χαώδη και σε συνδυασμό με την βροχή δημιουργούν ένα εξαίσιο σκηνικό για να δομηθεί το θρίλερ, ενώ η μουσική υπόκρουση αν και ανεπαίσθητη είναι και αυτή ικανοποιητική.
Ωστόσο υπήρχαν και κάποια αρνητικά τα οποία με ξένισαν, με κυριότερο το τέλος.
Δεν πρόκειται να αποκαλύψω τίποτα, άλλα τουλάχιστον εμένα δεν με κάλυψε.
Επίσης οι έντονες αλληγορίες γίνονται από ένα σημείο και μετά κουραστικές.
Δεν λέω, οι περισσότερες είναι έξυπνες άλλα από το σημείο που αρχίζει να μπερδεύεται η ροη του έργου και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το αληθινό από το ψεύτικο, υπάρχει πρόβλημα.
Και βεβαία όσο προσεγμένο και να είναι ένα έργο αν είναι δίωρο από ένα σημείο και μετά κουράζει.
Δεν μπορώ να πω πως έκανε κοιλιά άλλα υπήρχαν στιγμές σύγχυσης άλλα και αργές σκηνές.
Συνολικά, πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία, πράγμα που το επιβεβαιώνουν και οι κριτικές.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι εξαιρετικό και πραγματικά του αξίζει να βραβευτεί.
Δυστυχώς όμως, όπως προανέφερα δεν απευθύνεται σε ευρύ κοινό και δεν πιστεύω πως θα αναγνωριστεί.
Take Shelter trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
