Ταινίες για όλα τα γούστα κάνουν πρεμιέρα σήμερα στις ελληνικές αίθουσες.
Καλιτεχνική απαισιοδοξία, συναισθηματισμούς, παιδιαρίσματα και φυσικά την 5η συνέχεια του Final Destination.
Βλέπω το Θάνατο σου 5 (Final Destination 5) (4/10), του Steven Quale.
τώρα που μας τελείωσε (;) το Saw πρέπει να αρμέξουμε μέχρι τελικής πτώσεως κι άλλο ένα εξαναγκαστικό franchise που συνεχίζει τον κατήφορο ή μάλλον την σταθερότητα στην μετριότητα.
Γιατί μικρές βελτιώσεις δεν αρκούν καθώς οι ερμηνείες, το σενάριο και οι διάλογοι εξακολουθούν να είναι γελοιοδέστατα κλισέ, με το γενικότερο κλίμα να βγάζει ακόμα αυτό το παρωδιακό του προηγούμενου.
Τα Στρουμφάκια (The Smurfs), του Raja Gosnell.
Tα πνευματικά παιδιά του Βέλγου Peyo έχουν ύψος ...τριών μήλων, κατοικούν σε ένα μαγικό δάσος και ζουν σε ψυχεδελικά γιγαντιαία μανιτάρια.
Υπάρχουν 99 αρσενικά και μόνο μία θηλυκή, πράγμα που είναι τρομακτικό αν το καλοσκεφτείς.
Όλοι τους - εκτός από την Στρουμφίτα (με τη φωνή της Katy Perry) και τον Μπαμπα-Στρουμφ (Jonathan Winters) - έχουν ονόματα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους: Άπληστος, Ματαιόδοξος, Επιθετικός, ...με Ακράτεια!
Μελαγχολία (Melancholia) (8/10), του Lars von Trier.
Σφραγίδα Trier, που για μια ακόμα φορά αφήνει τον πεσιμισμό και τη μελαγχολία του να δώσει τον κυρίαρχο τόνο ενώ η προοπτική του επικείμενου τέλους - μεταφορικού και μη - διατρέχει κάθε λεπτό της ταινίας και υπερτονίζεται με τη δραματική υπερβολή των συγχορδιών του Wagner.
Kλειστοφοβική αίσθηση, επιτήδευση των εικόνων, θεατρικότητα και slow motion ρυθμούς - το σινεμά του Trier.
Μια Ημέρα (One Day) (5/10), της Lone Scherfig.
Παρακολουθούμε λοιπόν την Emma (Anne Hathaway) και τον Dexter (Jim Sturgess) σε μια περίοδο 20 ετών, από την ημέρα που γνωρίστηκαν και για μια μέρα κάθε χρόνο και την ίδια πάντα ημερομηνία, την 15η Ιουλίου η οποία είναι και η μέρα της γνωριμίας τους.
Οι συγκυρίες θα τα φέρνουν έτσι τα πράγματα γι'αυτούς ώστε να μην μπορούν να στεριώσουν με τίποτα, καθώς όποτε συναντιούνται έχουν επέλθει μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους, τόσο στα επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά τους.
Παίζονται ακόμη:
Οι Νύφες του Hindy Kush, της Αννέτας Παπαθανασίου.
Ελληνικό ντοκιμαντέρ για τον πολιτισμό της μειονότητας των Καλάσα του Πακιστάν.
Στις Παρυφές (Periferic), του Μπογκντάν Τζόρτζε Απέτρι.
Ρουμανική δραματική όπου μια νεαρή κρατούμενη παίρνει 24 ώρες άδεια για να πάει στη κηδεία της μητέρας της.
Καλό Σινεμά.
Καλιτεχνική απαισιοδοξία, συναισθηματισμούς, παιδιαρίσματα και φυσικά την 5η συνέχεια του Final Destination.
τώρα που μας τελείωσε (;) το Saw πρέπει να αρμέξουμε μέχρι τελικής πτώσεως κι άλλο ένα εξαναγκαστικό franchise που συνεχίζει τον κατήφορο ή μάλλον την σταθερότητα στην μετριότητα.
Γιατί μικρές βελτιώσεις δεν αρκούν καθώς οι ερμηνείες, το σενάριο και οι διάλογοι εξακολουθούν να είναι γελοιοδέστατα κλισέ, με το γενικότερο κλίμα να βγάζει ακόμα αυτό το παρωδιακό του προηγούμενου.
Tα πνευματικά παιδιά του Βέλγου Peyo έχουν ύψος ...τριών μήλων, κατοικούν σε ένα μαγικό δάσος και ζουν σε ψυχεδελικά γιγαντιαία μανιτάρια.
Υπάρχουν 99 αρσενικά και μόνο μία θηλυκή, πράγμα που είναι τρομακτικό αν το καλοσκεφτείς.
Όλοι τους - εκτός από την Στρουμφίτα (με τη φωνή της Katy Perry) και τον Μπαμπα-Στρουμφ (Jonathan Winters) - έχουν ονόματα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους: Άπληστος, Ματαιόδοξος, Επιθετικός, ...με Ακράτεια!
Σφραγίδα Trier, που για μια ακόμα φορά αφήνει τον πεσιμισμό και τη μελαγχολία του να δώσει τον κυρίαρχο τόνο ενώ η προοπτική του επικείμενου τέλους - μεταφορικού και μη - διατρέχει κάθε λεπτό της ταινίας και υπερτονίζεται με τη δραματική υπερβολή των συγχορδιών του Wagner.
Kλειστοφοβική αίσθηση, επιτήδευση των εικόνων, θεατρικότητα και slow motion ρυθμούς - το σινεμά του Trier.
Παρακολουθούμε λοιπόν την Emma (Anne Hathaway) και τον Dexter (Jim Sturgess) σε μια περίοδο 20 ετών, από την ημέρα που γνωρίστηκαν και για μια μέρα κάθε χρόνο και την ίδια πάντα ημερομηνία, την 15η Ιουλίου η οποία είναι και η μέρα της γνωριμίας τους.
Οι συγκυρίες θα τα φέρνουν έτσι τα πράγματα γι'αυτούς ώστε να μην μπορούν να στεριώσουν με τίποτα, καθώς όποτε συναντιούνται έχουν επέλθει μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους, τόσο στα επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά τους.
Παίζονται ακόμη:
Οι Νύφες του Hindy Kush, της Αννέτας Παπαθανασίου.
Ελληνικό ντοκιμαντέρ για τον πολιτισμό της μειονότητας των Καλάσα του Πακιστάν.
Στις Παρυφές (Periferic), του Μπογκντάν Τζόρτζε Απέτρι.
Ρουμανική δραματική όπου μια νεαρή κρατούμενη παίρνει 24 ώρες άδεια για να πάει στη κηδεία της μητέρας της.
Καλό Σινεμά.
1.jpg)
