Το σοκ ήταν μεγάλο...
Η βαθμολογία αναγνωστών του 'Ιερού Δισκοπότηρου των ταινιών' ήταν 5.7!
Γνωρίζετε την απαξιωτική γνώμη που έχω για τα ratings του συγκεκριμένου χώρου.
Ψάχνοντας όμως, είδα ότι και οι κριτικοί δεν το υποδέχθηκαν με ιδιαίτερη θέρμη.
Το Raising Cain ('Τα 2 Πρόσωπα του Κάιν' ο ελληνικός τίτλος) είναι από τις ταινίες που είδα σε αίθουσα πολύ μικρός, από αυτές που έχουν στοιχειώσει στο μυαλό μου και ένας από τους σημαντικότερους λόγους που ασχολούμαι με το σινεμά.
Θεωρώ τον Brian De Palma τον 'Μέσι των σκηνοθετών', έναν βιρτουόζο της κινηματογράφησης και από τους ελάχιστους ...
...σκηνοθέτες που μπορεί να κάνει μαγικά πράγματα με τη κάμερα και όχι απλά να σκηνοθετήσει μια ταινία.
...σκηνοθέτες που μπορεί να κάνει μαγικά πράγματα με τη κάμερα και όχι απλά να σκηνοθετήσει μια ταινία.
Προσωπικά, αυτή είναι η ταινία που θα έδειχνα στο γιο μου αν ήθελα να τον εντυπωσιάσει η τέχνη του κινηματογράφου.
Θα του έδειχνα την one-shot σκηνή του διαλόγου των αστυνομικών (πρότυπο χρήσης steady-cam) ενώ κινούνται μέσα στο σκτίριο και σε διαφορετικά επίπεδα ή την απίστευτη ...ξαναλέω, ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ πολλαπλή real time σκηνή με το καροτσάκι στο εμπορικό κέντρο.
Το 1992 που βγήκε το Raising Cain, ο Brian De Palma ερχόταν από δύο αποτυχημένες ταινίες - το Casualties Of War και το Bonfire of the Vanities – και είχε ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα του Carlito's Way με τον Al Pacino.
Σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ ο σκηνοθέτης στρέφεται σε πιο έντονα προσωπικά θέματα και μας αποκαλύπτει τις εμμονές του με το έργο του Hitchcock αλλά και τα δίδυμα.
Άλλωστε οι επιρροές της ταινίας από το Vertigo, το Psycho ή το Dial M For Murder είναι ξεκάθαρες.
Ένας λαμπρός παιδοψυχολόγος, ο Carter (ένας καταπληκτικός John Lithgow ίσως στο ρόλο της ζωής του) φαίνεται με τη πρώτη ματιά σαν ένας στοργικός πατέρας για τη κόρη του κι ενας εξαίρετος σύζυγος για τη γυναίκα του Jenny (Lolita Davidovich), σε σημείο που όλοι να της λένε ότι έχει τον τέλειο άνδρα.
Αλλά ο Carter είναι κάτι περισσότερο από τέλειος.
Είναι αποτέλεσμα των βάναυσων πειραμάτων που διέπραττε ο πατέρας του (που τον παίζει πάλι ο Lithgow) , ένας διαπρεπής ψυχολόγος που έχασε την άδεια του γιατί έκλεβε μωρά.
Το αποτέλεσμα αυτών είναι ο Carter να έχει πολλαπλές προσωπικότητες ή μάλλον να έχει μεγαλώσει από τον πατέρα του ως τέτοιος, μία εξ αυτών ο Cain (...και πάλι ο Lithgow, αυτη τη φορά με δερματινο μπουφάν και γυαλιά ηλίου) ο οποίος αναλαμβάνει να κάνει τη βρώμικη δουλειά ...να κλέβει μωρά για λογαριασμό του πατέρα του.
Το trailer δείχνει κάτι από τον ψυχολογικό τρόμο του Raising Cain ('The Ultimate Horror Is In The Mind') και είναι αρκετά για να καταλάβετε ότι η ταινία είναι πολλά παραπάνω από μια ιστορία διχασμένης προσωπικότητας και κλοπής μωρών.
Ο John Lithgow παίζοντας 3 ρόλους – οι οποίοι αλλάζουν ανά πάσα στιγμή – είναι όλα τα λεφτά, με τη Lolita Davidovich και τον Steven Bauer που παίζει τον εραστή της, να είναι σκόπιμα άχρωμοι, όπως άχρωμοι είναι και πολλοί ήρωες στις ταινίες του Hitchcock.
Το Raising Cain είναι μια ταινία που για μένα έχει αδικηθεί κατάφορα από κοινό και κριτικούς.
Και μια τελευταία συμβουλή για όσους θελήσουν να τη δουν:
Στη τελευταία σκηνή ...πάρτε βαθιά ανάσα.
Εμένα μου κόπηκε για αρκετά δευτερόλεπτα.
Άλλωστε οι επιρροές της ταινίας από το Vertigo, το Psycho ή το Dial M For Murder είναι ξεκάθαρες.
Ένας λαμπρός παιδοψυχολόγος, ο Carter (ένας καταπληκτικός John Lithgow ίσως στο ρόλο της ζωής του) φαίνεται με τη πρώτη ματιά σαν ένας στοργικός πατέρας για τη κόρη του κι ενας εξαίρετος σύζυγος για τη γυναίκα του Jenny (Lolita Davidovich), σε σημείο που όλοι να της λένε ότι έχει τον τέλειο άνδρα.
Αλλά ο Carter είναι κάτι περισσότερο από τέλειος.
Είναι αποτέλεσμα των βάναυσων πειραμάτων που διέπραττε ο πατέρας του (που τον παίζει πάλι ο Lithgow) , ένας διαπρεπής ψυχολόγος που έχασε την άδεια του γιατί έκλεβε μωρά.
Το trailer δείχνει κάτι από τον ψυχολογικό τρόμο του Raising Cain ('The Ultimate Horror Is In The Mind') και είναι αρκετά για να καταλάβετε ότι η ταινία είναι πολλά παραπάνω από μια ιστορία διχασμένης προσωπικότητας και κλοπής μωρών.
Ο John Lithgow παίζοντας 3 ρόλους – οι οποίοι αλλάζουν ανά πάσα στιγμή – είναι όλα τα λεφτά, με τη Lolita Davidovich και τον Steven Bauer που παίζει τον εραστή της, να είναι σκόπιμα άχρωμοι, όπως άχρωμοι είναι και πολλοί ήρωες στις ταινίες του Hitchcock.
Το Raising Cain είναι μια ταινία που για μένα έχει αδικηθεί κατάφορα από κοινό και κριτικούς.
Και μια τελευταία συμβουλή για όσους θελήσουν να τη δουν:
Στη τελευταία σκηνή ...πάρτε βαθιά ανάσα.
Εμένα μου κόπηκε για αρκετά δευτερόλεπτα.
Raising Cain trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
