Ακόμη και εκείνοι που λατρεύουν να μην τον χωνεύουν (και περιέργως είναι πολλοί) πρέπει να παραδεχτούν ότι κάθε άλλο παρά ατάλαντος είναι.
Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω δει ολες τις ταινίες του για να μπορώ να αξιολογήσω τον καλύτερό του ρόλο με την αυτοπεποίθηση ότι έχω σίγουρα δίκιο.
Άλλωστε κάθε ρόλος του είναι άνετα υποψήφιος ως τέτοιος, εκτός ίσως απο το Gladiator για το οποίο πήρε το μοναδικό του Οσκαρ (!), απόδειξη ότι τα βραβεία της Ακαδημίας δίνονται με βάση άλλα πράγματα.
Από που να το πιάσεις...
Απο τον ταραγμένο Bud στο LA Confidential με το οποίο έκανε πολλούς να τον προσέξουν, τον οξύθυμο Steve στο – μέτριο για πολλούς, υπέροχο για μένα – Breaking Up, τον αδιάφθορο χημικό στο The Insider, τον σκληρό και χαρισματικό Ben στο φοβερό 3:10 to Yuma, τον θριαμβευτικό Jim στο Cinderella Man, τον πολεμιστή-ηγέτη στο Robin Hood μέχρι τον γήινο αλλά αποφασιστικό σύζυγο στο The Next Three Days.
Βγάζω έξω το Body of Lies και το American Gangster γιατί ο ρόλος του επισκιάστηκε εύκολα από άλλους και τα State of Play, Proof of Life και A Good Year γιατί ήταν απλά μέτριες ταινίες με μικρές δυνατότητες ρόλους.
Δυσκολη απόφαση.
Για μένα ο καλύτερος του ρόλος είναι μεταξύ δυο που δεν ανέφερα παραπάνω.
Στο δεύτερο, ο Russell Crowe είναι χαλύβδινος με βλοσυρό ύφος που μπορεί να κάνει σφαγές όπως ο Μάξιμος και ο Ρομπέν των Δασών αλλά το πνεύμα και η ευγένεια του κάνουν τη διαφορά.
Πολλοί λίγοι ηθοποιοί θα μπορούσαν να παίξουν το ίδιο επιτυχημένα αυτόν το ρόλο.
Στο πρώτο όμως, νομίζω ότι η προσήλωση του Russell Crowe στη θλίψη, τη τρέλα και τη μοναξιά της ιδιοφυίας ήταν κάτι μοναδικό και οτι μόνο αυτός θα μπορούσε να παίξει έτσι.
Ακριβώς (και μόνο) γι’αυτό θεωρώ ότι ο καλύτερος ρόλος του Russell Crowe ήταν στο A Beautifull Mind του Ron Howard.
Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι θα ακουστούν πολλές διαφορετικές απόψεις από εσάς.
1.jpg)
