Όλες οι ταινίες του κολομβιανού σκηνοθέτη Rodrigo Garcia είναι περίπου ίδιες εδώ και μια δεκαετία, αν και το Mother and Child είναι πιθανότατα η πιο εμπορική και σίγουρα η πιο καλή από όσες έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Διασταυρούμενες ιστορίες, γεμάτες συναίσθημα και ευαισθησία και πασπαλισμένες πάντα με μια τουλάχιστον εξαιρετική ερμηνεία απο τις ηθοποιούς του.
Το 1999 στο Things You Can Tell Just by Looking at Her ήταν η Holly Hunter, το 2005 στο Nine Lives ήταν η Robin Wright και φέτος στο Mother and Child ...ΔΕΝ είναι η Naomi Watts (αν και είναι η αγαπημένη μου) αλλά η Annette Bening.
Φυσικά δε θα βρείτε κανέναν που να ισχυριστεί ότι η Naomi δεν έπαιξε καλά, αλλά ξέρετε, η ερμηνεία και το πως τη βλέπει ...
...ο καθένας μας είναι κάτι σχετικό και εξαρτάται από πολλές λεπτομέρειες.
Ένα βλέμμα που μπορεί να θεωρήσεις ψεύτικο ή ξένο προς το ρόλο, μια λάθος ματιά στη κάμερα, μια καθυστέρηση στις κινήσεις των χεριών, λάθος χρώμα στη φωνή, ή ακόμα κι ο ίδιος ο ρόλος ...οτιδήποτε μπορεί να σου χαλάσει την εικόνα που έχεις για το χαρακτήρα.
Τα ψειρίζουμε βέβαια – και σας προλαβαίνω γιατί προβλέπω διαφωνίες - αλλά αυτές οι λεπτομέρειες δίνουν Oscar ερμηνείας.
Βρισκόμαστε στο Λος Άντζελες (όπως όλα τα φιλμ του Garcia) και ξεκινάμε με την Ελιζαμπεθ (Naomi Watts), μια αυτόνομη, αυτοδημιούργητη, δυναμική 35αρα δικηγόρο, χωρίς γονείς και σύζυγο και προσφάτως εγκατασταθεισσα στη πόλη να πιάνει δουλειά σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο ιδιοκτησίας Πωλ (Samuel Jackson).
Η Ελιζαμπεθ δόθηκε για υιοθεσία από την ανήλικη τότε μητέρα της τη στιγμή που γεννήθηκε.
Σε μια άλλη άκρη της πόλης ζει η Καρεν (Annette Bening), μια ξινή φυσιοθεραπεύτρια που ζει στα 50 της μόνη με την άρρωστη μητέρα της, έχει μεγάλη αντιπάθεια στα παιδιά και είναι δυστυχισμένη πέρα για πέρα.
Η Καρεν έδωσε το παιδί που γέννησε 35 χρόνια πριν σε άλλους γονείς, υπό τη πίεση της μητέρας της.
Κάπου ενδιάμεσα στη πόλη βρίσκεται κι ένα ‘ευτυχισμένο’ ζευγάρι, η Λουσι (Kerry Washington) και ο Τζοζεφ (David Ramsey), οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά και πηγαίνουν σε ένα ίδρυμα να υιοθετήσουν.
Δεν έχω αμφιβολία ότι το Mother and Child είναι η καλύτερη ταινία του Roberto Garcia (σενάριο και σκηνοθεσία) αν και το φόρτε του είναι στο τελευταίο μισάωρο, εκεί που οι αναστολές παύουν να υφίστανται και οι 3 γυναίκες σχίζονται ψυχολογικά η μια μετά την άλλη.
Τα εύσημα η ταινία τα κερδίζει από το προσεγμένο στη κάθε λεπτομέρεια σενάριο, στη τραγικότητα των καταστάσεων (όπου εσύ ξέρεις αλλά οι χαρακτήρες όχι) και φυσικά στις ερμηνείες.
Η Annette Bening είναι απίστευτη, η Naomi Watts (που γύρισε όλες τις σκηνές της σε 8 μόλις μέρες) καλή σε έναν ψιλοεύκολο για τις ικανότητες της ρόλο – και εδώ ίσως να ευθύνεται το σενάριο του Garcia - και η Kerry Washington φανταστική (η σκηνή με το ξέσπασμα της στο νοσοκομείο σου ραγίζει τη καρδιά), χωρίς να παραβλέπω και τους υπόλοιπους μικρούς ρόλους.
Γενικά είναι ένα καλό δράμα με πολλές και κάλες ερμηνείες και η μόνη μου ένσταση είναι τα 125 λεπτά διάρκειας της.
Το Mother and Child προβάλλεται στην Αμερική για πάνω από 4 μήνες σερί (πρεμιέρα 7 Μαΐου) και η Seven Films το φέρνει στην Ελλάδα στις 30 Σεπτεμβρίου.
Περισσότερες λεπτομέρειες, poster και trailer δείτε στο preview εδώ.
1.jpg)
