Επτά χρόνια μετά το υποψήφιο για Όσκαρ Bullhead που έστειλε στο Hollywood και τον ίδιο αλλά τον πρωταγωνιστή του, ο Michaël R. Roskam ξανασυνεργάζεται με τον Matthias Schoenaerts στο Le Fidèle, ένα αστυνομικό ερωτικό δράμα από το οποίο περιμέναμε πολλά, όμως κατέληξε να βγει στις αίθουσες αρχές Αυγούστου, και αυτό λέει πολλά…
Ο Gigi είναι ένας κλέφτης τραπεζών, που τυχαία γνωρίζει και ερωτεύεται την όμορφη οδηγό αγώνων, Bibi.
Χωρίς εκείνη να ξέρει με τι πραγματικά ασχολείται εκείνος, το ζευγάρι προχωράει τη σχέση του, όμως κάποια στιγμή τα πράγματα στραβώνουν…
Η ταινία, αν και τυπικά χωρισμένη σε τρία κεφάλαια, αποτελείται ουσιαστικά από δύο πράξεις, σχεδόν ισόχρονες, με τη πρώτη να αναπτύσσει τη σχέση του ζευγαριού, τις υποψίες της Bibi για τον Gigi (έλεος!) αλλά και το πως εκείνος καταφέρνει να συνεχίζει τις “δουλειές” του, θολώνοντας τα νερά, μέχρι το…στράβωμα.
Σε αυτό το πρώτο μέρος παρακολουθούμε μια τυπική αισθηματική, ερωτική αν συμπεριλάβουμε τις ιδιαίτερα θερμές σκηνές, ιστορία, χωρίς κάτι που να μας εξάπτει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, χωρίς εκπλήξεις και plot twists, μοιάζοντας λίγο με μια extended εκδοχή της εισαγωγής του Heat.
Με τη χημεία της Adèle Exarchopoulos με τον Matthias Schoenaerts να είναι φλογερή αλλά τη σχέση τους να μην αναπτύσσεται καλά σεναριακά, οι μοναδικές σκηνές που δίνουν λίγη ζωή σε αυτό το κομμάτι (εκτός από τα ημίγυμνα της Adele!) είναι οι ολιγόλεπτες σκηνές ληστείας, και ειδικά η δεύτερη που οδηγεί και στην αλλαγή ρότας της ταινίας.
Και φτάνουμε στο δεύτερο μέρος του φιλμ, στο οποίο, με το σενάριο να θεωρεί ως δεδομένο ότι ο θεατής είναι απόλυτα πεπεισμένος για τον τρελό, once-in-a-lifetime έρωτα του ζευγαριού, κάτι που προφανώς δε συμβαίνει, τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό, παίρνει τη μπάλα και την πετάει στα πουλιά!
Προσπαθώντας να περιορίσω τα spoilers, το Le Fidèle παίρνει μια επικίνδυνη στροφή, αφήνει στην άκρη τις ληστείες και γίνεται ένα σχιζοφρενικό μελόδραμα που ακολουθεί μια πορεία που μοιάζει εντελώς τυχαία, κάνοντας το θεατή να απορεί… τι σκεφτόταν!
Το Racer and the Jaibird, όπως είναι ο ανέμπνευστος αγγλικός της τίτλος, είναι εν τέλει μια ταινία που δε σου τραβάει το ενδιαφέρον ούτε όταν διαβάζεις τη σύνοψή της.
Ο Roskam θα έπρεπε να κάνει παπάδες για να καταφέρει να την κάνει το νέο Bullhead, και παρότι είχε αρκετή βοήθεια από τους πρωταγωνιστές του, η wft πλοκή της δε σταμάτησε να του βάζει τρικλοποδιές, με αποτέλεσμα να είναι μια ταινία σε καμιά περίπτωση κακή, αλλά σίγουρα λησμονήσιμη.
Στους κινηματογράφους από 9 Αυγούστου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
