Η Hana Doda (Alba Rohrwacher, Tale of Tales), κορίτσι ακόμα, ξεφεύγει από το πεπρωμένο της να γίνει σύζυγος και υπηρέτρια, ένα μέλλον που επιβάλλεται σε όλες τις γυναίκες στα απομακρυσμένα χωριά της Αλβανίας.
Με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του θείου της, η Hana επικαλείται τον παλιό εθιμικό νόμο Κανούν και δίνει όρκο αιώνιας παρθενίας για να μπορέσει να κρατήσει όπλο και να ζήσει ελεύθερα όπως οι άνδρες και τώρα έχει το όνομα Mark.
Χρόνια αργότερα, τα δυσθεώρητα αλβανικά βουνά και η επιλογή της μοιάζουν πλέον με φυλακή.
Ο Mark αποφασίζει να ξεκινήσει για ένα ταξίδι που ανέβαλλε εδώ και χρόνια.
Ταξιδεύει στην Ιταλία, όπου θα ξεκινήσει σταδιακά να νιώθει τον ίλιγγο τού να ανακαλύπτεις το σώμα σου, του να αγγίζεις άλλα σώματα.
Βρίσκει στοργικούς, τρυφερούς ανθρώπους που η ζωή τής είχε στερήσει, και αφήνεται στην απρόσμενη προοπτική ενός έρωτα που ο Κανούν της είχε αρνηθεί.
O Mark ξανά-ανακαλύπτει τη Hana, συναρμολογώντας και πάλι μαζί τις δύο ψυχές που έχουν ζήσει τόσα χρόνια μέσα στο σώμα του.
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Laura Bispuri, και είναι εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του Elvira Dones.
Η ταινία συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, ενώ στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Η ταινία έχει τρεις περιόδους.
Τα παρόν, το παρελθόν όταν η ηρωίδα ήταν παιδί και το παρελθόν όταν ήταν γύρω στα 20.
Παρουσιάζοντας, λοιπόν, το παρελθόν της από μικρό κορίτσι, καταλαβαίνουμε και τι την οδήγησε να πάρει αυτή την σημαντική απόφαση.
Επίσης, καταφέρνει να μεταφέρει τα συναισθήματα της ηρωίδας, αλλά να ξεδιπλώσει και τον χαρακτήρα της.
Το καλύτερο στοιχείο της ταινίας είναι τα πανέμορφα τοπία, τα άγρια χιονισμένα βουνά, οι λίμνες, τα οποία αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο από την καλή φωτογραφία/ φωτισμό.
Στα πρώτα λεπτά, γνωρίζουμε τον κεντρικό χαρακτήρα, ο οποίος φαίνεται ένας πολύ συνηθισμένος μοναχικός χαρακτήρας.
Αλλά και γενικότερα, το Sworn Virgin είναι μια συνηθισμένη βαλκανική ταινία, που προσπαθεί να εντυπωσιάσει με την ιδιαίτερη ιστορία της, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό.
Καλές ερμηνείες από όλο το καστ, ειδικά από την πρωταγωνίστρια Alba Rohrwacher, αλλά και την νεαρή Emily Ferratello, η οποία κλέβει τις εντυπώσεις.
Οι σκηνές είναι αρκετά στημένες, με αποτέλεσμα να μην βγάζουν φυσικότητα.
Αλλά η φυσικότητα είναι ένα γενικό πρόβλημα της ταινίας.
Από το στήσιμο των ηθοποιών και τις ερμηνείες τους, μέχρι το σενάριο και τα σκηνικά.
Δίνει την αίσθηση στο θεατή ότι αυτό που βλέπει είναι μαγκωμένο.
Η ταινία, όμως, έχει κάποια ενδιαφέροντα κομμάτια.
Όπως η ιστορία, η οποία είναι αρκετά πρωτότυπη.
Έχει, επίσης, ωραία μουσική, η οποία όμως σε πολλά σημεία κόβεται απότομα.
Το Sworn Virgin, αν και έχει ενδιαφέρουσα ιστορία, θα μπορούσε να μπει πιο βαθιά στο θέμα.
Η επιλογή που κάνει προς το τέλος η ηρωίδα, δεν εξηγείται απόλυτα.
Η ταινία είχε κι άλλα να πει.
Τέλος, η διάρκειά της μοιάζει μεγαλύτερη απ’ όσο πραγματικά είναι.
Το Sworn Virgin είναι μια ταινία απλή, που μιλάει για την ταυτότητα, την ελευθερία και τις επιλογές.
Όχι απαραίτητα με πετυχημένο τρόπο.
Στους κινηματογράφους από 7 Απριλίου.
Χριστίνα Φακίνου.
1.jpg)
