O Chadwick Boseman δίνει μια αναπάντεχη και γαλβανική ερμηνεία σε αυτό το bio-pic σχετικά με τον τραγουδιστή και συνθέτη James Brown.
Ο νονός της soul σε μια προσωπική απίστευτη ιστορία ζωής προσφέρει μια άφοβη ματιά στο εσωτερικό της μουσικής, τις κινήσεις και τις διαθέσεις του, από την εξαθλιωμένη παιδική του ηλικία μέχρι και την εξέλιξη του σε ένα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα του 20ου αιώνα.
Ο Brown άψυχος στις προσωπικές σχέσεις του, αυταρχικός, εγωιστής και σκληρός.
Πλευρές που αποκαλύπτονται εδώ σε μια κλιμακωτή ροη σεναρίου.
Ο σκηνοθέτης Tate Taylor χρησιμοποιεί πρωτότυπες ηχογραφήσεις και τεραστία ποσά επίτευξης συγχρονισμού χειλιών και χορογραφίες του brown σε μια πλήρη κραυγή αναγνώρισης, δίνοντας τα πάντα από τον εαυτό του στο κοινό του.
Πάνω στη σκηνή σε μπλε μετάξι και με πλούσια μαλλιά, ο Boseman αρπάζει το μικρόφωνο, το ρίχνει, τραβάει πίσω το καλώδιο και εναλλάσσεται όπως αρμόζει στο « I feel good».
Το beat είναι η κινητήρια δύναμη , επιμονές και άγριες κινήσεις, ρευστές.
Η αναβίωση των συναυλιών περιλαμβάνουν το περίφημο βράδυ στο Apollo το 1962 , το οποίο έφερε τον Brown στην εθνική προσοχή και το 1964 T.A.M.I SHOW στο οποίο φύσηξε τους Rolling Stones εκτός σκηνής.
Συντάχθηκε από τους αδελφούς Jez και John-Henry Butterworth.
Παράγεται από τον Brian Grazer και Mick Jagger, ο οποίος αποφάσισε να εξομαλύνει τον ήχο των ηχογραφήσεων του Μπράουν, μειώνοντας ελαφρώς τις επιπτώσεις τους.
Η άθλια παιδική ηλικία του στην Georgia, συνεχίζει στη διάρκεια της ταινίας να βρίσκεται μπροστά μας αλλά δίχως να εξηγεί τίποτα.
Ο σκηνοθέτης δεν νοιάζεται τόσο για την αφηγηματική σαφήνεια αλλά περισσότερο τον ενδιαφέρει να δείξει τα άκρα.
Η απεικόνιση μιας ζωης μεταξυ της αμαρτίας και της χάριτος, μετάξι του αθλίου και του υψηλού.
Είναι ζωντανή και στιλιζαρισμένη.
Δείχνει από το απόγειο της δόξας του μέχρι τις αιχμηρές αντιθέσεις ενός από ότι φαίνεται ‘’δαιμονισμένου’’ ανθρώπου.
Αυτή η ενεργητική προσπάθεια να δημιουργηθεί το προφίλ του Brown είναι άπιαστη.
Οι συναισθηματικές τροχιές που ζωγραφίζονται εδώ είναι για να πάρουμε μια ιδέα μόνο της προσωπικότητας του και αυτή κάπως ασαφής.
Η συλλογική αίσθηση που σου αφήνει είναι η μουσική μεταμόρφωση και η αναζωογόνηση μιας ρυθμικής άγριας περσόνας.
Από 16 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους.
Γεωργία Ξανθάκου.
1.jpg)
