Εκπληκτική η νέα ταινία του Richard Linklater, η οποία γυρίστηκε πάνω από μια ντουζίνα χρόνια, αρχής γενομένης από το 2002.
Το μαγικό κόλπο της ταινίας είναι ότι κάθε 12 μήνες ο σκηνοθέτης συγκέντρωνε του ίδιους ηθοποιούς για λίγες ημέρες, ώστε να τσεκάρουν τις ζωές των χαρακτήρων τους.
Κλιμακωτά υφαίνεται ένα οικείο μωσαϊκό ωρίμανσης ενός νεαρού παιδιού που ονομάζεται Texas Mason (Ellar Coltrane).
Ο Linklater σε κάνει να νιώθεις σαν να είσαι μπροστά από μια φωτογραφία που εμφανίζεται και αναπτύσσεται στο σκοτεινό θάλαμο.
Στον επίλογο είναι που αντιλαμβάνεσαι πως μόλις έχει δει ένα παιδί να εξελίσσεται σε νεαρό άνδρα.
Ένα αληθινό ταξίδι που συντελείται στο εσωτερικό ενός ανθρώπου.
Καθώς το ταξίδι αρχίζει με τον Mason ως ένα αξιολάτρευτο εξάχρονο αθώο αγόρι με μια σφουγγαρίστρα από αμμώδη καστανά μαλλιά να βλέπει κινούμενα σχέδια και να βασανίζεται από την μεγαλύτερη του αδελφή (Lorelei Linklater).
Στη συνεχεία συναντάμε του διαζευγμένους γονείς Ethan Hawke (Before Midnight) και Patricia Arquette (A Glimpse Inside the Mind of Charles Swan III) οι οποίοι αποτελούν κομβικό σημείο στην ιστορία ώστε να πάρουμε μια γεύση από την εσωτερική θλίψη του Mason.
Ακούει κάθε αγώνα που περιβάλλεται από φωνές, βλέπει την κάθε χειρονομία παθητική ή επιθετική και τις εσωτερικεύει.
Περίπου κάθε 10 λεπτά η ταινία κάνει άλματα μπροστά και ο Mason αλλάζει ελαφρώς, τα μαλλιά του είναι μακρύτερα η κοντύτερα, η φωνή του βαραίνει.
O Linklater έχει έξυπνα επιλέξει να μην κάνει το κάθε κεφάλαιο ούτε πολύ προφανές, ούτε πολύ βαθύ, ούτε πολύ περιπετειώδες.
Στις νατουραλιστικές πεζοπορίες της τριλογίας Πριν το Ξημέρωμα, Πριν το Ηλιοβασίλεμα, και Πριν από τα μεσάνυχτα, δείχνει πως τα πιο μπανάλ γεγονότα μας καθορίζουν μερικές φορές τις πιο σπουδαίες στιγμές.
Όπως η κοινότυπη στιγμή μεταξύ πατέρα και γιου σε συζήτηση περί STAR WARS γύρω από τη φωτιά.
Χωρίς λοιπόν ιδιαίτερη εμβρίθεια, ο λιγότερο επιτηδευμένος και από τους πιο χαλαρούς κινηματογραφιστές, αφήνει τα χρόνια να παίζουν σε μια αδιάκοπη ροη τριών ωρών και πλανάται γύρω από στιγμές ήσυχα ριζικές γύρω από ένα λιτό σενάριο.
Η ταινία έχει ένα πεδίο εμπεριστατωμένο, ακλόνητο, πνευματώδες. Θα πληρώνει συναισθηματικά μερίσματα για πολύ καιρό.
Είναι σαφές εξάλλου πως ο Linklater ήταν τυχερός που βρήκε τον Coltrane και το αντίστροφο.
Από 11 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους.
Γεωργία Ξανθάκου.
1.jpg)
