Γράφει ο Kostas Tsokos.
Πέρασαν κιόλας οι πρώτες μέρες από τις 18ες Νύχτες Πρεμιέρας και ας θυμηθούμε μια ταινία που προβλήθηκε την Πέμπτη.
Αρχικά ένα έχω να δηλώσω...
Φοβού τον Δαναό και Τσώκο φέροντα!
Κι αυτό γιατί πήγαινα για το Teddy Bear στις 20.00 αλλά με τέτοια κίνηση στην Κηφισίας, μέχρι να φτάσω ...πάπαλα τα εισιτήρια!
Κοιτάζω καλύτερα το πρόγραμμα και τελικά, αποφάσισα να γίνω "Λιώμα" στις 22.30.
Φτάνεις και δώστου να περιμένεις επιπλέον κανά μισάωρο μέχρι να αδειάσουν/καθαρίσουν την αίθουσα απ΄την προηγούμενη προβολή.
H ανταμοιβή μου;
Το Smashed, βραβευμένο με το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Sundance, μπορεί να ήταν 'λίγο' και να μην κατάλαβες για πότε άρχισε και πότε τελείωσε, αλλά τουλάχιστον κυλούσε ευχάριστα, παρ'όλη την βαριά του θεματολογία.
Εν προκειμένω, η υπόθεση αφορούσε ένα παντρεμένο ζευγάρι αλκοολικών, την Kate (Mary Elizabeth Winstead, The Thing) και τον Charlie (Aaron Paul, Wreckage).
Η Kate δουλεύει ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο και ο Charlie ως δημοσιογράφος και ανταποκριτής συναυλιών για μουσικό περιοδικό/site.
Είναι ένα γλυκό ζευγάρι που μοιράζεται μια υγιή σχέση, με πολύ μουσική, μπιλιάρδο, βόλτες με ποδήλατο αλλά και μια ζωή ...ποδήλατο.
Το τελευταίο λόγω εθισμού και των δύο στο ποτό.
Ενας εθισμός, που μπορεί να τους έχει χαρίσει μερικές ευχάριστες στιγμές στα μπαρ με παρέες και βραδιές καραόκε, αλλά ειδικά για την Kate είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο.
Προσθέστε σε όλα αυτά και την ρουτίνα που επέρχεται κάποια στιγμή στην προσωπική ζωή και ...καταλαβαίνετε.
Κάποια στιγμή λοιπόν η Kate θα ξυπνήσει και θα γραφτεί σε μια ομάδα Ανώνυμων Αλκοολικών, με τη βοήθεια του πρώην εξαρτημένου συνάδελφου της Dave (Nick Offerman, Casa de mi Padre).
Ουσιαστικά, το Smashed είναι ένα δράμα κρυμμένο σε μια indie κομεντί και αυτό είχε τα θετικά και τα αρνητικά του.
Παρακολουθούμε την ζαλισμένη ρουτίνα ενός διαρκώς μεθυσμένου ζευγαριού η οποία διαταράσσεται, αποδεικνύοντας πως ο δρόμος της απεξάρτησης είναι πιο δύσκολος και από την ίδια την εξάρτηση.
Η σκηνοθεσία του James Ponsoldt ακολουθεί την πεπατημένη αυτού του είδους.
Πλάνα και φωτογραφία που ακροβατούν μεταξύ σκοτεινού, γκρίζου και φωτεινού, βόλτες με ποδήλατο σε μικρά γραφικά μέρη, με ρυάκια και παιδικές χαρές, μερικά κινούμενα πλάνα της κάμερας πάνω στα πρόσωπα και στις στιγμές τους για δόση ρεαλισμού.
Η μουσική στο ίδιο μοτίβο, ανάλαφρη,΄λίγο χαρούμενη, λίγο μελαγχολική' που κάπου την έχεις ξανακούσει.
Θα σας μίλαγα πιο συγκεκριμένα αλλά δεν έκατσα στα credits.
Αυτά που ξεχώρισαν ήταν αναμφίβολα η ερμηνεία της Mary Elizabeth Winstead, η οποία για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως δεν είναι "just another sweet and pretty face".
Από και και πέρα οι Aaron Paul (σύζυγος), Nick Offerman (φίλος/δάσκαλος), και η παρουσία έκπληξη της οσκαρούχας Octavia Spencer (The Help) σε μικρό ρόλο είναι αξιόλογες, αλλά το σενάριο και η διάρκεια της ταινίας δεν συμβάλλουν και ιδιαίτερα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων τους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας ήταν ακριβώς αυτό.
Μπορεί να ήθελε να εστιάσει στο ζευγάρι, αλλά παρακαλούσε για περισσότερη ανάπτυξη υποϊστοριών, που θα είχε σαν αποτέλεσμα την μεγαλύτερη συναισθηματική σου δέσμευση απέναντι στα τεκταινόμενα.
Μέγιστο highlight και από τις λίγες στιγμές που η ταινία σε τσίτωνε συναισθηματικά, ήταν ο λεκτικός διαπληκτισμός του ζευγαριού, με τις ερμηνείες να απογειώνονται και συ να το ζεις, λες και παρακολουθείς τους γείτονες σου να πλακώνονται.
Κρατήστε επιπλέον και μερικές σπαρταριστές στιγμές όπως εκεί που το ζευγάρι δεν μπορεί να κάνει σεξ, αλλά και χιουμοριστικούς, 'παράξενους' διαλόγους στο αμάξι μεταξύ Kate και του συναδέλφου της Dave.
Το Smashed ήταν ένα ευχάριστο, με το ζόρι 85λεπτο, που ήθελε να παρουσιάσει ένα σοβαρό θέμα υπό το πρίσμα μιας indie κομεντί και όχι καταθλιπτικού δράματος, ανήκοντας κι αυτό στο σινεμά που θέλει να δείξει την πιθανώς υπαρκτή(;), ανάλαφρη εκδοχή και περιστατικά των εθισμών.
Κυλούσε ευχάριστα αλλά περισσότερο έμοιαζε με επιμηκυμένη περίληψη σεναρίου.
Smashed trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
