Το σινεμά είναι στιγμές.
Πέρα από ερμηνείες, ιστορίες και συναισθήματα, ο κινηματογράφος είναι εικόνες που χαράσσονται βαθιά μέσα μας, σαν τις παλιές αγαπημένες μας.
Το The Untouchables του Brian de Palma, πέρα από αριστουργηματική ταινία με απίστευτες ερμηνείες (Όσκαρ ο Sean Connery), έχει μια σκηνή που δεν πρόκειται νομίζω να ξεχάσει κανείς σινεφίλ όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Όχι μόνο αυτό, αλλά κάθε φορά που βλέπω τη σκηνή στο σταθμό του τρένου νοιώθω το ίδιο ρίγος που ένοιωσα όταν την πρωτοείδα στη τρυφερή ηλικία των 15 ή κάπου εκεί.
Ο Eliot Ness (Kevin Costner) και η ομάδα του έχουν πιάσει πόστα στο σταθμό του τρένου περιμένοντας τον λογιστή του Al Capone, την τελευταία ελπίδα του να βάλει στο χέρι τον διαβόητο μαφιόζο, έστω και για φορολογικούς λόγους.
(Στη πραγματικότητα, ο Ness ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να βάλει τον Capone μέσα για οικονομικές ατασθαλίες και δεν ενεπλάκει ποτέ σε τέτοιου είδους πιστολίδια, αλλά αυτή είναι μια κινηματογραφική μεταφορά.)
Η ώρα περνάει, ο σταθμός είναι μισοάδειος, το καροτσάκι εμφανίζεται απειλώντας να καταστρέψει την επιχείρηση.
Πέρα από ερμηνείες, ιστορίες και συναισθήματα, ο κινηματογράφος είναι εικόνες που χαράσσονται βαθιά μέσα μας, σαν τις παλιές αγαπημένες μας.
Το The Untouchables του Brian de Palma, πέρα από αριστουργηματική ταινία με απίστευτες ερμηνείες (Όσκαρ ο Sean Connery), έχει μια σκηνή που δεν πρόκειται νομίζω να ξεχάσει κανείς σινεφίλ όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Όχι μόνο αυτό, αλλά κάθε φορά που βλέπω τη σκηνή στο σταθμό του τρένου νοιώθω το ίδιο ρίγος που ένοιωσα όταν την πρωτοείδα στη τρυφερή ηλικία των 15 ή κάπου εκεί.
Ο Eliot Ness (Kevin Costner) και η ομάδα του έχουν πιάσει πόστα στο σταθμό του τρένου περιμένοντας τον λογιστή του Al Capone, την τελευταία ελπίδα του να βάλει στο χέρι τον διαβόητο μαφιόζο, έστω και για φορολογικούς λόγους.
(Στη πραγματικότητα, ο Ness ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να βάλει τον Capone μέσα για οικονομικές ατασθαλίες και δεν ενεπλάκει ποτέ σε τέτοιου είδους πιστολίδια, αλλά αυτή είναι μια κινηματογραφική μεταφορά.)
Η ώρα περνάει, ο σταθμός είναι μισοάδειος, το καροτσάκι εμφανίζεται απειλώντας να καταστρέψει την επιχείρηση.
Η ένταση στο φόρτε και εμείς, με την ανατριχιαστική μουσική του Ennio Morricone, να απλωνόμαστε όλο και περισσότερο στην άκρη του καναπέ από την αγωνία μας.
Και στη κορύφωση, η κάμερα σταματάει και τα πλάνα γίνονται βασανιστικά slow motion (ο De Palma είπε κάποτε ότι αν δεν το έκανε αυτό, η όλη σκηνή θα διαρκούσε 12 δευτερόλεπτα).
Ένας μεγάλος σκηνοθέτης, στην καλύτερη τεχνικά στιγμή του.
Δείτε στη συνέχεια τη σκηνή, μόνο στο FilmBoy.
Και στη κορύφωση, η κάμερα σταματάει και τα πλάνα γίνονται βασανιστικά slow motion (ο De Palma είπε κάποτε ότι αν δεν το έκανε αυτό, η όλη σκηνή θα διαρκούσε 12 δευτερόλεπτα).
Ένας μεγάλος σκηνοθέτης, στην καλύτερη τεχνικά στιγμή του.
Δείτε στη συνέχεια τη σκηνή, μόνο στο FilmBoy.
The Untouchables scene από FilmBoy-gr
1.jpg)
