Το Mother ήταν η επίσημη συμμετοχή της Ν.Κορεας για τις υποψηφιότητες Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
Είχε 6 υποψηφιότητες στα Ασιατικά αντίστοιχα βραβεία από τις οποίες κέρδισε τις 3 σπουδαιότερες (καλύτερης ταινίας, Α’ γυναικείου ρόλου και σεναρίου), υποψηφιότητα καλύτερης ξενόγλωσσης στα Spirit Awards, έχει από τις καλύτερες βαθμολογίες κριτικής αξιολόγησης στο Rottentomatoes και θεωρείται από πολλούς από τις καλύτερες ταινίες τα τελευταία χρόνια!
Δεν μου κάνει εντύπωση πως όλα αυτά προέρχονται από τη συγκεκριμένη χώρα – οι άνθρωποι ξέρουν να κάνουν ταινίες καταπληκτικές (Oldboy, The Bad The Good The Weird), αλλά ακόμα και σε εκείνες που για κάποιο λόγο δεν τις εκτιμάς ιδιαίτερα (Thirst) δε μπορείς παρά να παραδεχθείς ότι η τέχνη του σινεμά απογειώνεται.
Όποιος είδε το τελευταίο ας θυμηθεί το τελευταίο 10λεπτο φινάλε!
Το Mother είναι ένα δράμα μυστηρίου του Joon-ho Bong, που αν και δεν είχε την προώθηση του The Host (mega-hit στη χώρα του) κέρδισε ...
...την αναγνώριση για το ύφος, τη στιλάτη κινηματογράφηση και τις δόσεις πικάντικου χιούμορ.
Μια μητέρα (Hye-ja Kim) ζει μαζί με τον 28χρονο γιο της (Bin Won) μια ήσυχη ζωή, παρέχοντας υπηρεσίες βελονισμού και θεραπευτικά βότανα στους γείτονες της.
Μια μέρα, ένα κορίτσι δολοφονείται άγρια και ο γιος της – φανερά ‘αργός’ αλλά και επιρρεπής σε εκρήξεις βιας - βρίσκεται κατηγορούμενος.
Δε θυμάται τι συνέβη στη κοπέλα αν και την ακολούθησε εκείνο το βράδυ τύφλα στο μεθύσι, αλλά είναι σίγουρος ότι έχει να κάνει με τον κακόβουλο φίλο του και πρώην στρατιώτη (Ku Jin).
Είναι πλέον στα χέρια της μητέρας να αγωνιστεί για να αποδείξει την αθωότητα του γιου της ή να τον αφήσει να πεθάνει στη φυλακή, αλλά όσο παλεύει με διεφθαρμένους αστυνομικούς, δικηγόρους και τον υπόκοσμο της πόλης συνειδητοποιεί πόσο τρομερά πράγματα είναι ικανή να κάνει η ίδια.
Πάνω απ’ολα, το Mother είναι ένα διφορούμενο και με προβληματισμό θρίλερ που μεταδίδει το βαθύτερο φόβο ότι πολλές φορές το καλό όπως το αντιλαμβανόμαστε είναι ο απόλυτος όλεθρος.
Τον Μάιο που μας πέρασε προβλήθηκε στις Κάννες εκτός συναγωνισμού και έκτοτε φιλοξενήθηκε σε δεκάδες φεστιβάλ (και αυτό της Θεσσαλονίκης), μέχρι να προβληθεί στην Αμερική σε 19 αίθουσες από τη Magnolia Pictures, στις 19 Μαρτίου 2010.
Ελπίζω να τη δούμε και στην Ελλάδα σύντομα.
Δείτε το trailer.
1.jpg)
