Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενες κριτικές, ο Αμερικάνικος κινηματογράφος επενδύει αρκετά το τελευταίο διάστημα στις ανεξάρτητες ταινίες.
Λέγοντας 'επενδύει' δεν εννοώ τόσο σε επίπεδο χρημάτων, αλλά σε καλλιτεχνικό επίπεδο.
To 2010, o Quentin Dupieux είχε δημιουργήσει μια πειραματική b movie ταινία με πρωταγωνίστρια μια ... ρόδα.
Ναι καλά διαβασατε, όσοι δεν το γνωρίζατε τουλάχιστον.
Το Rubber όσο και βλακώδες και αν φαινόταν σαν ιδέα, εν τέλει προσέφερε κάποιες στιγμές χαβαλέ κυρίως για τους φίλους του είδους.
Έτσι, λοιπόν πολλοί ήταν αυτοι που σημείωσαν το όνομα του Dupieux στην λίστα τους με τα ταλαντούχα ονόματα του Χόλιγουντ.
Ο σκηνοθέτης επιστρέφει φέτος με μια νέα ανεξάρτητη παραγωγή, η οποία θυμίζει σε πολλές περιπτώσεις πειραματική θεατρική παράσταση με όσα θετικά και αρνητικά που περιστοιχίζονται γύρω από αυτό το concept.
Ο Dolph (Jack Plotnick, God Bless America) ξυπνώντας ένα πρωί έρχεται αντιμέτωπος με την εξαφάνιση του σκύλου του, που για εκείνον θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η μοναδική του ουσιαστική παρέα, ο έρωτας της ζωής του!
Στην αναζήτησή του για να τον βρει, καταλαβαίνουμε ότι ο Paul έχει κάποιου είδους τηλεπαθητικές ικανότητες και προκαλεί ριζικές αλλαγές στις ζωές πολλών ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν, ενώ ο ίδιος κινδυνεύει να χάσει εντελώς τον μυαλό του καθώς η ιστορία που εξελίσσεται γύρω του δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα.
Το Wrong, όπως και αντίστοιχες ταινίες τέτοιου είδους είναι για πολύ ιδαίτερο και απαιτητικό κοινό.
Ξέρω, ακούγεται αόριστο και κάπως κλισέ, ωστόσο αυτή είναι η αλήθεια.
Μόνο μικρής εμβέλειας κοινό θα μπορέσει να εκτιμήσει την ταινία του Dupieux.
H ταινία σε όλη της την διάρκεια, μοιάζει (και περιμένεις να είναι έτσι) να μην έχει σταθερό σενάριο και πλοκή, είναι με λίγα λόγια συρραφή σκηνών.
Σίγουρα παρακολουθείται με ενδιαφέρον μέχρι ένα σημείο, αλλά το όλο εγχείρημα αρχίζει από ένα σημείο και μετά να ξεφουσκώνει και να κουράζει.
Σε τεχνικό επίπεδο η ταινία είναι πάρα πολύ καλή και η δουλειά και το μεράκι αποτυπώνονται στην οθόνη - ειδικά στη σκηνοθεσία το μεράκι είναι εμφανέστατο.
Η φωτογραφία είναι εξαιρετική, χρησιμοποιώντας εκεί που πρέπει τα κατάλληλα χρώματα και φίλτρα ανάλογα με την περίσταση.
Tο πρόβλημα όμως δεν είναι το "περιτύλιγμα" της ταινίας, αλλά το περιεχόμενο.
Το Wrong φαίνεται σαν να είναι πειραματική και ερασιτεχνική και αυτό δεν θα ήταν κακό, εφ' όσον είχε κάποια κεντρική ιστορία να το υποστηρίξει.
Η ταινία χωρίζεται σε δυο μέρη, ένα σχετικά μέτριο και το δεύτερο που είναι κάκιστο.
Στο πρώτο μισό και ενώ προσπαθούμε να καταλάβουμε τι παίζει, υπάρχει τουλάχιστον μια προσπάθεια κάπως να εξηγηθούν κάποια πράγματα και υπάρχουν κάποιες σκηνές (μεμονωμένες δυστυχώς και ξεκάρφωτες μετο όλο θέμα) που φαίνεται ότι το εγχείρημα πάει να δουλέψει.
Συν τοις άλλοις, ο πρωταγωνιστής Jason Plotnick κεντρίζει το ενδιαφέρον και φαίνεται ικανός να κρατήσει την ταινία.
Οπότε κάπου εκεί στο μισάωρο και ενώ η ταινία έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον λές ότι θα έχει ένα πιο στρωτό δεύτερο μέρος.
Δυστυχώς όμως, η διαψευση έρχεται σχεδόν πανηγυρικά, διότι το δεύτερο της κομμάτι τα περιπλέκει ακόμα περισσότερο και δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη πορεία της ταινίας, αντίθετα μόνο μερικές σκηνές που νομίζεις ότι έχουν σκηνοθετηθεί άσχετα μεταξύ της και δεν βγάζουν κάποιο νόημα που θα βοηθήσει τον θεατή.
Η αλήθεια είναι ότι πέρα από το αναιμικό σενάριο, δεν βοηθάει και καθόλου το κάστ.
Ή το σενάριο δεν βοηθάει καθόλου το κάστ, όπως θέλετε πάρτε το.
Πάντως και η παρουσία του William Fichtner (Elysium) είναι κάκιστη και καταλήγει να γίνεται καρικατούρα.
Το υπόλοιπο κάστ περνάει απαρατήρητο και σε μερικά σημεία δυστυχώς είναι εμφανές ότι έχουμε να κάνουμε με ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Θα ήθελα κάπου εδώ να κάνω μια παρατήρηση.
Τέτοια απόπειρα ίσως να λειτουργούσε στο θέατρο που και υπάρχει ένα άλλο "μάτι" και σίγουρα είναι πιο άμεσα τα πράγματα, όμως σαν ταινία δύσκολα μπορείς να φτιάξεις κάτι τόσο περίπλοκο και εξεζητημένο.
Βέβαια, για να λέμε και τα θετικά, στο τεχνικό κομμάτι η ταινία είναι σχεδόν άριστη, ωστόσο ήθελε πάρα πολύ δουλειά στο περιεχόμενο της και στην επιλογή του κάστ και εκεί θα πρέπει να δουλέψει ο Dupieux την επόμενη φορά, διότι φαίνεται ότι είναι σκηνοθέτης με ιδέες και όραμα (και τέτοιους χρειάζεται αυτή την στιγμή το Χόλιγουντ), απλά στην πράξη αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα η απειρία του και η μη κταγραφή των ιδεών του σην οθόνη.
Το Wrong έκανε πρεμιέρα στο Sundance του 2012, ενώ προβλήθηκε σε λίγες αίθουσες της Αμερικής στις 29 Μαρτίου 2013.
Νίκος Δρίβας.
1.jpg)
