Γράφει ο Κώστας Τσώκος.
Όταν στις ταινίες πρωταγωνιστούν ή δευτεραγωνιστούν παιδιά, συνήθως λένε ότι είναι για καλό.
Το κοινό άλλωστε, πάντα αποζητάει και τους παιδικούς χαρακτήρες, έτσι γιατί είναι πιο ...πιασάρικο ή γιατί και στην πιο τυπική μπλοκμπαστεριά, ακόμα και η θείτσα θα πει: "Α,τι γλυκούλι και τι χαριτωμένο!"
Δεν λέω, αν εξαιρέσουμε κάποια δράματα και τις οικογενειακές κωμωδίες, τα παιδιά είναι απαραίτητα.
Όπως είναι απαραίτητα και σε κάποια μπλοκμπάστερ, αν παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία ή προϊστορία.
Η κινηματογραφική βιομηχανία όμως προσπαθεί να πλασάρει με το ζόρι παιδικούς χαρακτήρες για να πιάσει το πολυπόθητο PG-13 δηλαδή την άνω δεκατριών καταλληλότητα, σε κάθε μα κάθε είδος ταινίας πλέον.
Αυτό δεν βγαίνει πάντοτε σε καλό και ειδικά όταν πρόκειται για θρίλερ ή περιπέτειες, υπάρχουν περιπτώσεις όπου και αναγκαίος να είναι ο παιδικός ρόλος, θα νιώσεις έντονα συναισθήματα.
...Τόσο έντονα που αντί για θαυμασμό και πόρωση, μάλλον θα βρεθείς με πόνους στο στομάχι απ'τα γέλια ή θα χεις χτικιάσει από τα νεύρα.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα ή μήπως αμαρτίες παιδικού κάστιγνκ παιδεύουσι θεατές;
Tim Murphy - Lex Murphy/Joseph Mazzello - Ariana Richards - Jurassic Park (1993)
Το κοινό άλλωστε, πάντα αποζητάει και τους παιδικούς χαρακτήρες, έτσι γιατί είναι πιο ...πιασάρικο ή γιατί και στην πιο τυπική μπλοκμπαστεριά, ακόμα και η θείτσα θα πει: "Α,τι γλυκούλι και τι χαριτωμένο!"
Δεν λέω, αν εξαιρέσουμε κάποια δράματα και τις οικογενειακές κωμωδίες, τα παιδιά είναι απαραίτητα.
Όπως είναι απαραίτητα και σε κάποια μπλοκμπάστερ, αν παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία ή προϊστορία.
Η κινηματογραφική βιομηχανία όμως προσπαθεί να πλασάρει με το ζόρι παιδικούς χαρακτήρες για να πιάσει το πολυπόθητο PG-13 δηλαδή την άνω δεκατριών καταλληλότητα, σε κάθε μα κάθε είδος ταινίας πλέον.
Αυτό δεν βγαίνει πάντοτε σε καλό και ειδικά όταν πρόκειται για θρίλερ ή περιπέτειες, υπάρχουν περιπτώσεις όπου και αναγκαίος να είναι ο παιδικός ρόλος, θα νιώσεις έντονα συναισθήματα.
...Τόσο έντονα που αντί για θαυμασμό και πόρωση, μάλλον θα βρεθείς με πόνους στο στομάχι απ'τα γέλια ή θα χεις χτικιάσει από τα νεύρα.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα ή μήπως αμαρτίες παιδικού κάστιγνκ παιδεύουσι θεατές;
Tim Murphy - Lex Murphy/Joseph Mazzello - Ariana Richards - Jurassic Park (1993)
Πρώτο και ...καλύτερο(;) το ζευγαράκι του Ιουρασικού Πάρκου όπου αν είσασταν και σεις στη θέση του Αlan Grant (Sam Neil) θα σας έπιανε απελπισία με τα δυο πιτσιρίκια.
Και αυτό γιατί πριν γίνει ο κακός χαμός με την ποικιλία δεινοσαύρων, όλο γκρίνιαζαν ότι βαριούνται για να έχουν την προσοχή των μεγάλων.
Και μόλις άρχισε το σασπένς, αντί να λένε κι ευχαριστώ για την αδρεναλίνη και τις δυνατές συγκινήσεις, όλο σε μπελάδες έμπλεκαν πάλι.
Και απ'την προσοχή των μεγάλων, κατέληξαν να έχουν την προσοχή των σαρκοβόρων.
Είπαμε παιδιά είναι αλλά μην το παρακάνουν κιόλας.
Τόση απόγνωση; Τόσο ...attention whores;
Και καλά αν έχεις κάτσει μόνο στο στομάχι του Alan Grant.
Αυτός θα σε αγαπήσει στο τέλος.
Το θέμα είναι μην βρεθείς σε τίποτα άλλα στομάχια!
Nikko/Remy Ryan - Robocop 3 (1993)
Και αυτό γιατί πριν γίνει ο κακός χαμός με την ποικιλία δεινοσαύρων, όλο γκρίνιαζαν ότι βαριούνται για να έχουν την προσοχή των μεγάλων.
Και μόλις άρχισε το σασπένς, αντί να λένε κι ευχαριστώ για την αδρεναλίνη και τις δυνατές συγκινήσεις, όλο σε μπελάδες έμπλεκαν πάλι.
Και απ'την προσοχή των μεγάλων, κατέληξαν να έχουν την προσοχή των σαρκοβόρων.
Είπαμε παιδιά είναι αλλά μην το παρακάνουν κιόλας.
Τόση απόγνωση; Τόσο ...attention whores;
Και καλά αν έχεις κάτσει μόνο στο στομάχι του Alan Grant.
Αυτός θα σε αγαπήσει στο τέλος.
Το θέμα είναι μην βρεθείς σε τίποτα άλλα στομάχια!
Nikko/Remy Ryan - Robocop 3 (1993)
Γιατί αν κάτι έλειπε σε αυτήν την PG-13 εκδοχή του άλλωστε badass Μπάτσου-Μηχανή είναι ένα παιδάκι.
Δεν έφτανε που είδαμε τον Robo να κυνηγάει κακούς με ...ροζ(!) αμαξάρα και σε όλη την ταινία να μην χύνεται σχεδόν καθόλου αίμα, έπρεπε να κάνει και την νταντά σε ορφανό κοριτσάκι.
Ω, τι συγκίνησις!
Δεν πάει να χάνεται το Ντιτρόιτ, ο Alex Murphy θα αναπολεί πάντα την ανθρωπιά του.
Εδώ μάλιστα το αναπληρώνει με λίγη αγκαλίτσα σε μια σκηνή που έμοιαζε περισσότερο με διαφήμιση μαλακτικού!
Αναρωτιέμαι πως θα ένιωθε ο Paul Verhoeven που του κατάντησαν τον μπάτσο, κάτι σαν ρομποτική Μπίμπι Μπο...
Dylan Porter/Miko Hughes - Wes Craven's New Nightmare (1994)
Δεν έφτανε που είδαμε τον Robo να κυνηγάει κακούς με ...ροζ(!) αμαξάρα και σε όλη την ταινία να μην χύνεται σχεδόν καθόλου αίμα, έπρεπε να κάνει και την νταντά σε ορφανό κοριτσάκι.
Ω, τι συγκίνησις!
Δεν πάει να χάνεται το Ντιτρόιτ, ο Alex Murphy θα αναπολεί πάντα την ανθρωπιά του.
Εδώ μάλιστα το αναπληρώνει με λίγη αγκαλίτσα σε μια σκηνή που έμοιαζε περισσότερο με διαφήμιση μαλακτικού!
Αναρωτιέμαι πως θα ένιωθε ο Paul Verhoeven που του κατάντησαν τον μπάτσο, κάτι σαν ρομποτική Μπίμπι Μπο...
Dylan Porter/Miko Hughes - Wes Craven's New Nightmare (1994)
Και πάμε στα πιο ...hardcore τώρα!
Μεγάλη υπόθεση τα παιδάκια στα θρίλερ.
H όποια βεβήλωση στην αθωώτητα και γαλήνη τους, ή θα ενισχύσει τη νοσηρότητα μιας εφιαλτικής ατμόσφαιρας ή θα σε κάνει να τρομάξεις ...απ'τα γέλια.
Τι να πω για τούτο δω;
Αναρωτήθηκα αν του έδωσαν οδηγίες να παίξει το τρομαγμένο ή το καθυστερημένο.
Μονίμως αποβλακωμένο βλέμμα και κινούμενο σαν άγαλμα, που όταν 'ζωντάνευε' θα τρόμαζε μέχρι και τον Freddy Krueger με τα ουρλιαχτά του.
Μην πω για την αποτυχημένη μίμηση φωνής της δαιμονισμένης απ'τον Εξορκιστή, που έφερνε περισσότερο σε "Θέλω να ξεράσω το μπολ δημητριακών που έφαγα το πρωί".
ΑΥΤΟ θα πει ...νέος εφιάλτης.
Αnakin Skywalker/Jake Lloyd - Star Wars-Episode 1:The Phantom Menace (1999)
Μεγάλη υπόθεση τα παιδάκια στα θρίλερ.
H όποια βεβήλωση στην αθωώτητα και γαλήνη τους, ή θα ενισχύσει τη νοσηρότητα μιας εφιαλτικής ατμόσφαιρας ή θα σε κάνει να τρομάξεις ...απ'τα γέλια.
Τι να πω για τούτο δω;
Αναρωτήθηκα αν του έδωσαν οδηγίες να παίξει το τρομαγμένο ή το καθυστερημένο.
Μονίμως αποβλακωμένο βλέμμα και κινούμενο σαν άγαλμα, που όταν 'ζωντάνευε' θα τρόμαζε μέχρι και τον Freddy Krueger με τα ουρλιαχτά του.
Μην πω για την αποτυχημένη μίμηση φωνής της δαιμονισμένης απ'τον Εξορκιστή, που έφερνε περισσότερο σε "Θέλω να ξεράσω το μπολ δημητριακών που έφαγα το πρωί".
ΑΥΤΟ θα πει ...νέος εφιάλτης.
Αnakin Skywalker/Jake Lloyd - Star Wars-Episode 1:The Phantom Menace (1999)
Κανονικά αν ο Jar Jar Binks ήταν μικρότερος, θα μιλούσα γι'αυτόν και ας είναι εξωγήινος.
Αλλά φευ...
Εδώ έχουμε την prequel ιστορία/τριλογία για το πως o Anakin Skywalker έγινε Darth Vader και έπρεπε με το ζόρι να ξεκινήσει ο Lucas απ'την παιδική ηλικία του Anakin.
Όπότε ...ας φωνάξουμε όλοι "NOOOO" σαν άλλοι Luke Skywalker.
Πως αλλιώς να αντιδράσεις σε μία απ'τις πιο φλατ παιδικές ερμηνείες, που έπεσε θύμα της έμπνευσης του σκηνοθέτη;
Αντιμετωπίζοντας κι αυτός ολόκληρη την ταινία, την αγωνία μαχών και καταδιώξεων, σαν περιπλάνηση σε videogame πίστες και παιδικό παιχνίδι με ρομπότ και εξωγήινους;
Μακρία απ'τον C-3PO μικρέ και δώστε του μια φιγούρα καλύτερα.
Alex O'Connell/Freddie Boath - The Mummy Returns (2001)
Αλλά φευ...
Εδώ έχουμε την prequel ιστορία/τριλογία για το πως o Anakin Skywalker έγινε Darth Vader και έπρεπε με το ζόρι να ξεκινήσει ο Lucas απ'την παιδική ηλικία του Anakin.
Όπότε ...ας φωνάξουμε όλοι "NOOOO" σαν άλλοι Luke Skywalker.
Πως αλλιώς να αντιδράσεις σε μία απ'τις πιο φλατ παιδικές ερμηνείες, που έπεσε θύμα της έμπνευσης του σκηνοθέτη;
Αντιμετωπίζοντας κι αυτός ολόκληρη την ταινία, την αγωνία μαχών και καταδιώξεων, σαν περιπλάνηση σε videogame πίστες και παιδικό παιχνίδι με ρομπότ και εξωγήινους;
Μακρία απ'τον C-3PO μικρέ και δώστε του μια φιγούρα καλύτερα.
Alex O'Connell/Freddie Boath - The Mummy Returns (2001)
Rick και Evelyn αγαπηθήκανε πολύ, γι'αυτό στο sequel αποκτήσαν και παιδί!
Ζωηρός και εξερευνητικός σαν τον πατέρα του αλλά και ενοχλητικά badass όπως μόνο ένα σπαστικό παιδί που μικρομεγαλίζει, ξέρει να κάνει.
Κάτι σαν Μόνος στο Σπίτι ...της Μούμιας, τον είδαμε να ταλαιπωρεί τους κακούς μπράβους με σφεντόνες, τουαλέτες και δήθεν παιδικά παράπονα ενώ εκεί που το παίζει μάγκας με το "My dad is gonna kick your ass" σου ρχεται να τον εκσφενδονίσεις απ'το τρένο.
Καλά ρε Arnold Vosloo, ολόκληρη Μούμια και να σου τι λέει o ξανθομπάμπουρας;
Rachel Ferrier/Dakota Fanning - War of The Worlds (2005)
Ζωηρός και εξερευνητικός σαν τον πατέρα του αλλά και ενοχλητικά badass όπως μόνο ένα σπαστικό παιδί που μικρομεγαλίζει, ξέρει να κάνει.
Κάτι σαν Μόνος στο Σπίτι ...της Μούμιας, τον είδαμε να ταλαιπωρεί τους κακούς μπράβους με σφεντόνες, τουαλέτες και δήθεν παιδικά παράπονα ενώ εκεί που το παίζει μάγκας με το "My dad is gonna kick your ass" σου ρχεται να τον εκσφενδονίσεις απ'το τρένο.
Καλά ρε Arnold Vosloo, ολόκληρη Μούμια και να σου τι λέει o ξανθομπάμπουρας;
Rachel Ferrier/Dakota Fanning - War of The Worlds (2005)
Ναι καταλαβαίνω.
Επίθεση εξωγήινων, χαλασμός παντού και η οικογενειακή γαλήνη πάει στράφι.
Τι άλλο μπορεί να κάνει λοιπόν ένα μικρό αθώο κοριτσάκι;
Θα κλαψουρίζει, θα απελπίζεται και να ουρλιάζει μονίμως ...σε απελπιστικό βαθμό.
Πραγματικά με τόσο ουρλιαχτό, η ταινία θα πρεπε να λέγεται The Howling!
Αλλά εκεί που σου ρχεται να την τσουρουφλίσει καμιά ακτίνα είναι όταν λέει στον μπαμπά της:
"Γιατί μάς επιτίθενται; Τρομοκράτες είναι; Μήπως είναι απ΄την ...Ευρώπη;"
Γαμώ την αμερικανιά μου, δεν φταις εσύ.
Οι χολιγουντιανοί σεναριογράφοι φταίνε που γράφουν τις ταινίες αυτές για πρόβατα, που θα τις καταναλώσουν με τον ίδιο ρυθμό που καταναλώνουν χάμπουργκερ.
Joaquin de la Vega/Adrian Alonso - The Legend of Zorro (2005)
Επίθεση εξωγήινων, χαλασμός παντού και η οικογενειακή γαλήνη πάει στράφι.
Τι άλλο μπορεί να κάνει λοιπόν ένα μικρό αθώο κοριτσάκι;
Θα κλαψουρίζει, θα απελπίζεται και να ουρλιάζει μονίμως ...σε απελπιστικό βαθμό.
Πραγματικά με τόσο ουρλιαχτό, η ταινία θα πρεπε να λέγεται The Howling!
Αλλά εκεί που σου ρχεται να την τσουρουφλίσει καμιά ακτίνα είναι όταν λέει στον μπαμπά της:
"Γιατί μάς επιτίθενται; Τρομοκράτες είναι; Μήπως είναι απ΄την ...Ευρώπη;"
Γαμώ την αμερικανιά μου, δεν φταις εσύ.
Οι χολιγουντιανοί σεναριογράφοι φταίνε που γράφουν τις ταινίες αυτές για πρόβατα, που θα τις καταναλώσουν με τον ίδιο ρυθμό που καταναλώνουν χάμπουργκερ.
Joaquin de la Vega/Adrian Alonso - The Legend of Zorro (2005)
Σαν πολύ αγαπιούνται τα πρωταγωνιστικά ζευγάρια στα blockbuster.
Αναπόφευκτο ζευγάρωμα στην 1η ταινία, αναπόφευκτο sequel αν αυτή έχει επιτυχία, βάλε λοιπόν και το παιδάκι να παίζει στο επόμενο, μπας και το κάνουμε πιο kid-friendly και τραβήξουμε περισσότερο κοινό.
Έτσι μετά το ζευγαράκι Rick-Evelyn της Μούμιας, δεν θα μπορούσε να λείπει και αυτό του Ζορό.
Ζόρικα όμως τα πράγματα όταν έχεις έναν πιτσιρίκο σε ΟΛΗ την ταινία, να προσπαθεί να μιμηθεί τον μπαμπά του.
Απόλυτα λογικό όταν στα μάτια ενός μικρού παιδιού, ο μπαμπάς φαντάζει πάντα ήρωας.
Και όταν εδώ, όντως είναι ήρωας και μάλιστα ο Ζορό.
Αλλά για πόσο να τον αντέξεις;
Μιλάμε για μόνιμη, αφόρητη παιδική στριμάδα και ψευτοηρωισμό με παιδικό στόμφο που έφερνε σε χαρακτήρα απ'το Carrusel!
Να το δεις, μία-δύο φορές είναι χαριτωμένο αλλά από ένα σημείο και μετά κούραζε απίστευτα!
Και κατάντησε το sequel μιας υπέροχης 1ης ταινίας από ηρωικό σε χαζοπαιδικό.
Θα τρέμουν τα κόκκαλα του Don Diego de la Vega/Antoni Hopkins!
Star/Jadagrace - Terminator Salvation (2009)
Αναπόφευκτο ζευγάρωμα στην 1η ταινία, αναπόφευκτο sequel αν αυτή έχει επιτυχία, βάλε λοιπόν και το παιδάκι να παίζει στο επόμενο, μπας και το κάνουμε πιο kid-friendly και τραβήξουμε περισσότερο κοινό.
Έτσι μετά το ζευγαράκι Rick-Evelyn της Μούμιας, δεν θα μπορούσε να λείπει και αυτό του Ζορό.
Ζόρικα όμως τα πράγματα όταν έχεις έναν πιτσιρίκο σε ΟΛΗ την ταινία, να προσπαθεί να μιμηθεί τον μπαμπά του.
Απόλυτα λογικό όταν στα μάτια ενός μικρού παιδιού, ο μπαμπάς φαντάζει πάντα ήρωας.
Και όταν εδώ, όντως είναι ήρωας και μάλιστα ο Ζορό.
Αλλά για πόσο να τον αντέξεις;
Μιλάμε για μόνιμη, αφόρητη παιδική στριμάδα και ψευτοηρωισμό με παιδικό στόμφο που έφερνε σε χαρακτήρα απ'το Carrusel!
Να το δεις, μία-δύο φορές είναι χαριτωμένο αλλά από ένα σημείο και μετά κούραζε απίστευτα!
Και κατάντησε το sequel μιας υπέροχης 1ης ταινίας από ηρωικό σε χαζοπαιδικό.
Θα τρέμουν τα κόκκαλα του Don Diego de la Vega/Antoni Hopkins!
Star/Jadagrace - Terminator Salvation (2009)
Ένα ...εξολοθρευτικό φινάλε στο αφιέρωμα με την συνταγή του 4ου Εξολοθρευτή, να αποτελεί τον ορισμό του "μετατρέπω μια hardcore περιπέτεια" σε αναίμακτη παιδική χαρά.
Εντάξει, επειδή έχει πέσει πολύ χώσιμο εδώ δεν φταίει τόσο το παιδάκι, μιας και ούτε πολύ παίζει ούτε είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό.
Αλλά μοιάζει τόσο επιτηδευμένη η προσπάθεια των δημιουργών να φτιάξουν περιπέτεια για 13χρονα που ενοχλεί περισσότερο το πόσο ξεπέτα φαίνεται το παιδί στην όλη ιστορία.
Δεν τρόμαζες που δεν τρόμαζες πλέον με τους εξολοθρευτές και την απουσία πραγματικής αγωνίας και αίματος, έχεις ξαφνικά και ένα πιτσιρίκι με φουντωτά μαλλιά να τριγυρνάει μες στα χαλάσματα και την γκρίζα ατμόσφαιρα, με το κουκλάκι του.
Γλυκύτατο αλλά ταυτόχρονα τόσο άκυρο, που καταντούσε ενοχλητικό γιατί πολύ απλά ...ήταν περιττό.
Τελικά στις περισσότερες περιπτώσεις,θα έλεγα πως φταίνε οι οδηγίες σκηνοθέτη ή παραγωγού, που διακινδυνεύουν το-έτσι κι αλλιώς-παραμυθάκι του blockbuster, να το κάνουν ακόμα πιο χαζοπαιδικό.
Όχι δεν τα μισώ τα παιδάκια και ανυπομονώ να μεγαλώσει το ανιψούδι για να δούμε και μαζί όλα αυτά τα έργα.
Έτσι κι αλλιώς, το ψυχαγωγικό ή αν θέλετε διασκεδαστικό σινεμά απευθύνεται σε παιδιά και σε μεγάλους που θέλουν να νιώσουν παιδιά, άρα χωρίς την παρουσία πιτσιρικαρίας δεν γίνεται.
Απλά μην τα παίρνετε στο λαιμό σας και τα βάζετε να παίζουν με ανυπόφορο τρόπο σε ανυπόφορους ρόλους.
Στο τέλος θα τρομάξετε και μας τους 'μεγάλους', θα φεύγουμε συγχυσμένοι απ'τις αίθουσες και θα καταλήγουμε να διηγούμαστε στα παιδάκια το "Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς που τον έλεγαν Ηρώδη".
Εντάξει, επειδή έχει πέσει πολύ χώσιμο εδώ δεν φταίει τόσο το παιδάκι, μιας και ούτε πολύ παίζει ούτε είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό.
Αλλά μοιάζει τόσο επιτηδευμένη η προσπάθεια των δημιουργών να φτιάξουν περιπέτεια για 13χρονα που ενοχλεί περισσότερο το πόσο ξεπέτα φαίνεται το παιδί στην όλη ιστορία.
Δεν τρόμαζες που δεν τρόμαζες πλέον με τους εξολοθρευτές και την απουσία πραγματικής αγωνίας και αίματος, έχεις ξαφνικά και ένα πιτσιρίκι με φουντωτά μαλλιά να τριγυρνάει μες στα χαλάσματα και την γκρίζα ατμόσφαιρα, με το κουκλάκι του.
Γλυκύτατο αλλά ταυτόχρονα τόσο άκυρο, που καταντούσε ενοχλητικό γιατί πολύ απλά ...ήταν περιττό.
Τελικά στις περισσότερες περιπτώσεις,θα έλεγα πως φταίνε οι οδηγίες σκηνοθέτη ή παραγωγού, που διακινδυνεύουν το-έτσι κι αλλιώς-παραμυθάκι του blockbuster, να το κάνουν ακόμα πιο χαζοπαιδικό.
Όχι δεν τα μισώ τα παιδάκια και ανυπομονώ να μεγαλώσει το ανιψούδι για να δούμε και μαζί όλα αυτά τα έργα.
Έτσι κι αλλιώς, το ψυχαγωγικό ή αν θέλετε διασκεδαστικό σινεμά απευθύνεται σε παιδιά και σε μεγάλους που θέλουν να νιώσουν παιδιά, άρα χωρίς την παρουσία πιτσιρικαρίας δεν γίνεται.
Απλά μην τα παίρνετε στο λαιμό σας και τα βάζετε να παίζουν με ανυπόφορο τρόπο σε ανυπόφορους ρόλους.
Στο τέλος θα τρομάξετε και μας τους 'μεγάλους', θα φεύγουμε συγχυσμένοι απ'τις αίθουσες και θα καταλήγουμε να διηγούμαστε στα παιδάκια το "Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς που τον έλεγαν Ηρώδη".
1.jpg)
