Γράφει ο Γιώργος Καραμάνος.
Η αλήθεια είναι πως στο αποκορύφωμα των 90's οι αστυνομικές ταινίες είχαν φτάσει σε ένα τέλμα.
Λίγο η βαρβατίλα των action heroes της εποχής, λίγο τα παρατραβηγμένα σενάρια και οι ακραίες καταστάσεις, το κακό είχε γίνει.
Είχαμε φτάσει πλέον σε μια περίοδο ντεκαντάνς.
Και τί ακριβώς μπορεί να κάνει ένας έξυπνος σκηνοθέτης που ειδικεύεται σε ταινίες δράσης, για να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση και να παρουσιάσει μια σύγχρονη αστυνομική ταινία που να αξίζει;
Μα φυσικά να αλλάξει οπτική.
Να παραμερίσει τα κλισέ των ατρόμητων αστυνομικών και των δαιμονίων ντετέκτιβ...
Να προσδώσει ρεαλισμό στο εγχείρημα του και να κάνει τους πρωταγωνιστές του να μοιάζουν με απλούς καθημερινούς μπάτσους.
Με άλλα λόγια, να επαναπροσδιορίσει τί σημαίνει αστυνομική ταινία.
Δυο μπάτσοι περιπολίας, ο Brian Taylor (Jake Gyllenhaal, Source Code) και ο Mike Zavala (Michael Pena, Gangster Squad), επιστρέφουν στο αστυνομικό τμήμα που ανήκουν αφού έχουν αθωωθεί από μια υπόθεση κατάχρησης βίας.
Όπως είναι αναμενόμενο, το υπόλοιπο τμήμα τους έχει στην μπούκα και τους προειδοποιεί πως θα βρουν τον μπελά τους εάν συνεχίσουν να κάνουν φασαρίες.
Γι'αυτό τον λόγο αλλά και για προσωπική τους διασκέδαση, οι δυο συνεργάτες αποφασίζουν να ενσωματώσουν στην στολή τους μικροκάμερες που θα καταγράφουν την καθημερινότητα τους.
Έτσι, το ταξίδι μας στον υπόκοσμο του Los Angeles ξεκινά.
Βλέποντας την ζωή μέσα από τα μάτια των ηρώων, παρακολουθούμε από τις πιο καθημερινές υποθέσεις μέχρι τα πιο ακραία περιστατικά.
Γρήγορα, καταλαβαίνουμε πως το δίδυμο μπορεί να λειτουργεί ανορθόδοξα και ακραία σε διάφορες περιπτώσεις, μα πως δεν παύει να είναι εξαιρετικά αποδοτικό.
Παράλληλα, ο πόλεμος ανάμεσα στους Λατίνους και τους Μαύρους έχει ξεφύγει από τα συνηθισμένα πλαίσια των τοπικών συμμοριών, αφού ένα καρτέλ ναρκωτικών θέλει να κυριαρχήσει στην πόλη των Αγγέλων.
Η σύλληψη ενός βαρόνου του εγκλήματος, σε συνδυασμό με την τυχαία διαλεύκανση μιας σοκαριστικής υπόθεσης human trafficking, είναι αρκετή για να βάλει το πρωταγωνιστικό δίδυμο σε μπελάδες.
Το οργανωμένο έγκλημα δεν δέχεται τέτοιες προσβολές και οι δυο ήρωες βρίσκονται στην μέση μιας κατάστασης που τους ξεπερνά κατά πολύ.
Πλέον είναι στο στόχαστρο των συμμοριών και οι ρόλοι αντιστρέφονται.
Μέχρι εδώ, θα σκεφτείτε, σιγά την πρωτοτυπία.
Και δεν έχετε άδικο.
Όμως εκεί που διαφέρει το End Of Watch από τις υπόλοιπες ταινίες του σορού είναι στο βάθος των χαρακτήρων του και στην ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας.
Οι αστυνομικοί είναι πάνω απ'όλα άνθρωποι.
Άνθρωποι που φοβούνται και αγχώνονται.
Άνθρωποι που ανησυχούν για τους εαυτούς τους και για τον περίγυρο τους.
Οι χαρακτήρες σπάνε τα στεγανά και δείχνουν την αληθινή τους πλευρά.
Μέσα από τις απλοϊκές τους συζητήσεις και τους καθημερινούς τους προβληματισμούς, παρουσιάζουν με διαφορετικό τρόπο ότι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε.
Ναι, είναι τσαμπουκάδες, αλλά γιατί προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια πόλη με υψηλή εγκληματικότητα, όχι από στυλ.
Έτσι, γρήγορα μαθαίνουμε πως ο Brian επιτέλους βρήκε μια κοπέλα που του αρέσει (Anna Kendrick, What to Expect When You're Expecting) και πως η γυναίκα του Mike (Natalie Martinez) είναι έγκυος στο δεύτερο τους παιδί.
Και να είστε σίγουροι πως αυτοί οι δυο ήρωες δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να θυσιάσουν όλα αυτά τα καλά που συμβαίνουν στην ζωή τους, μόνο και μόνο για να αποδείξουν ότι είναι άτρωτοι.
Όμως, όσα λίγα μπορώ να σας πω για να σας πείσω για την ποιότητα του σεναρίου, τόσα θετικά μπορώ να βρω για την υποδειγματική σκηνοθεσία του David Ayer.
Με αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας στον χώρο των ταινιών δράσης, μας παραδίδει μια δουλειά που τουλάχιστον σε οπτικό επίπεδο, αξίζει την προσοχή σας.
Πρώτα απ'όλα, καταφέρνει κάτι που μέχρι στιγμής πολλοί δοκίμασαν και λίγοι έφεραν εις πέρας.
Εναλλάσσει την κάμερα πρώτου πρόσωπου (found footage κινηματογράφηση) με τις κλασσικές κινηματογραφικές λήψεις χωρίς να χάνει τον ρυθμό του σε καμία περίπτωση.
Με αυτό τον τρόπο παρουσιάζει ένα γρήγορο έργο με ιδιαίτερο μοντάζ και ταχύτατες αλλαγές στα πλάνα του.
Ακόμα, χωρίζει την ταινία σωστά προσφέροντας στο κοινό αρκετές στιγμές παύσης και εκτόνωσης.
Στο End Of Watch η δράση δεν είναι ακατάπαυστη.
Είναι δοσμένη προσεκτικά και έξυπνα.
Οι εικόνες που αποτυπώνονται είναι ωμές και άκρως ρεαλιστικές.
Χωρίς φίλτρα και άλλα εφέ, το αποτέλεσμα φέρνει τον θεατή σε πρώτο πλάνο, τον μεταφέρει στο εσωτερικό της ταινίας και τον κάνει να νιώθει μέλος της ιδιόρρυθμης ομάδας.
Όπως συνηθίζεται σε τέτοιου είδους ταινίες, το πρωταγωνιστικό δίδυμο ξεχωρίζει.
Ο Jake Gyllenhaal συνεχίζοντας την indie πορεία του, προσθέτει μια ακόμα αξιόλογη ερμηνεία στην καριέρα του, ενώ και ο Michael Pena που τον έχουμε συνηθίσει σε δευτερεύοντες ρόλους, αποδεικνύει πως όταν του δοθεί ο κατάλληλος ρόλος μπορεί να γίνει ένας ικανοποιητικός συμπρωταγωνιστής.
Για το End Of Watch λίγα μπορείς να πεις καθώς από όποια πλευρά και εάν το πάρεις, θα φανεί σαν μια ακόμα τετριμμένη ιδέα.
Για το μόνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω ωστόσο, είναι για την διαφορετικότητα του από οποιαδήποτε άλλη ταινία δράσης έχετε παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό.
Και όταν αυτό σας το λέει ένας τύπος που έχει αναπτύξει μια σχεδόν παθολογική απέχθεια για το αστυνομικό σώμα, τότε σας προτείνω να τον ακούσετε.
Στις αίθουσες από 14 Μαρτίου.
End of Watch trailer από FilmBoy-gr
1.jpg)
